Η επέτειος της Ενθρονίσεως του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Θεόφιλου
Για το γεγονός αυτό έλαβε χώρα Δοξολογία στις 10.30 π.μ. στο Καθολικό του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως.
Στις 22 Νοεμβρίου 2022, εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η δεκάτη εβδόμη επέτειος της Ενθρονίσεως του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου το έτος 2005.
Για το γεγονός αυτό έλαβε χώρα Δοξολογία στις 10.30 π.μ. στο Καθολικό του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως.
Της Δοξολογίας προεξήρξε ο Πατήρ Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων των Αρχιερέων, Ιερομονάχων και διακόνων του Πατριαρχείου και μετεχόντων μελών του πληρώματος της Εκκλησίας Ιεροσολύμων και προσκυνητών, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα και εκατόν πενήντα μελών της Φρεγάτας Σαλαμίνος του Ελληνικού Ναυτικού, ελθόντος εκ Χάιφας μετά του επιτίμου Προξένου της Ελλάδος στην Χάιφα κ. Κωνσταντίνου Ζηνοβίου και μετά του μέλους της Ελληνικής Πρεσβείας – Τμήματος Ναυτικού στο Τελ Αβίβ κ. Τσίρου.
Μετά την Δοξολογία έλαβε χώρα άνοδος στο Πατριαρχείο.
Εκεί προσεφώνησε τον Πατριάρχη πρώτος ο Γέρων Αρχιγραμματεύς Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος διά της κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:
“Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Εν χαρά πεπληρωμένη πανηγυρικώς εορτάζει σήμερον η Εκκλησία Σιών της Αγίας μετά της εν Αυτή γεραράς Αγιοταφιτικής Αδελφότητος διά Δοξολογίας εις τον πανίερον Ναόν της Αναστάσεως εν αθρόα συνάξει κλήρου και λαού, γεγονός ιστορικόν, λίαν σημαντικόν, ευχάριστον και ελπιδοφόρον, λαβόν χώραν προ δεκαεπταετίας εν έτει σωτηρίω 2005, την εκλογήν δηλονότι της Υμετέρας σεπτής Μακαριότητος εις τον μαρτυρικόν και ένδοξον Ιεροσολυμιτικόν Πατριαρχικόν Θρόνον του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.
Το γεγονός τούτο, πέραν της σημασίας αυτού πρωτίστως διά την συγκρότησιν, συνοχήν, ευστάθειαν και ειρήνην του θεσμού της Εκκλησίας, κέκτηται ιδιαιτέραν σημασίαν και διά το ότι ήλθε να θέση τέλος εις σύντομον ευτυχώς, ζοφεράν όμως και άκρως επιζημίαν δυστυχώς περίοδον της ζωής της Εκκλησίας Ιεροσολύμων. Εκκλησία και Αδελφότης ευρέθησαν τότε εξαπίνης άναυδοι προ του απροόπτου της συνάψεως ανεντίμων συμφωνιών, γενομένων άνευ της γνώσεως αυτών. Αι συμφωνίαι αύται υποθήκευσαν, αν μη απεμπόλησαν, περιουσίαν του Πατριαρχείου εις την Παλαιάν Πόλιν των Ιεροσολύμων και δη εις περιοχήν αντίκρυς του Ναού της Αναστάσεως, ανεκτιμήτου υλικής, πολύ δε περισσότερον πολιτιστικής αξίας και διετάραξαν το απ’ αιώνων ισχύον και Αγιογραφικώς και διεθνώς επικεκυρωμένον καθεστώς της Παλαιάς Πόλεως. Η Αδελφότης τότε διαμαρτυρομένη εκκλησιαστικώς, απεκήρυξε τον πρωταίτιον των συμφωνιών αυτών, θεωρούσα δε εαυτήν ως ενεργόν κοινωνόν μέλος του σώματος της Εκκλησίας και σεβομένη τον θεσμόν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, απετάθη εις αυτό, τούτο δε συνεκάλεσε Σύνοδον Πανορθόδοξον- γεγονός λαμβάνον χώραν εις κρισίμους περιστάσεις της εκκλησιαστικής ζωής- και ήνοιξε τον δρόμον δι’ εκλογήν αξίου Ποιμένος, ικανού να εξαγάγη την Ιεροσολυμιτικήν Εκκλησίαν και την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα εκ του αδιεξόδου αυτών.
Εκλογών κανονικών διεξαχθεισών βάσει των Εκκλησιαστικών Κανόνων και του Ιορδανικού Νόμου του Πατριαρχείου του έτους 1957, εξελέγη η Υμετέρα σεπτή Μακαριότης ψήφοις ομοφώνοις των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και του ποιμνίου Προκαθήμενος του παλαιφάτου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και ηγούμενος της γεραράς Αγιοταφιτικής Αδελφότητος.
Έκτοτε απ’ αρχής έως και σήμερον πρώτον και κύριον μέλημα της Πατριαρχίας Αυτής έθεσε η Υμετέρα Μακαριότης την ακύρωσιν των συμφωνιών αυτών διά των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών, διά της δικαστικής διαδικασίας, ταύτης δε μη ευθυκρινούσης και διά των νομίμων πολιτικών μέσων, διά της κινητοποιήσως διαμαρτυριών Εκκλησιών και κρατών, δυναμένων να προστατεύσουν την χριστιανικήν Κοινότητα εις την Αγίαν Γην εκ των προκλήσεων και των πιέσεων ακραίων φανατικών στοιχείων, των επιβουλευομένων τας περιουσίας αυτής, ίνα αύτη μη έχουσα εστίαν παραμένη ανέστιος εις την κοιτίδα αυτής. Το φλέγον τούτο θέμα της προστασίας των χριστιανών της Αγίας Γης η Υμετέρα Μακαριότης έθεσεν υπ’ όψιν του Προέδρου των ΗΠΑ κ. Joe Beiden δι’ ειδικής επιστολής Αυτής, επιδοθείσης αυτώ, ότε Αύτη, τον Ιούλιον του τρέχοντος έτους υπεδέχθη και εξενάγησεν αυτόν εις την Βασιλικήν της Γεννήσεως εις Βηθλεέμ.
Ουχ ήττον η Υμετέρα Μακαριότης δεν κατεβλήθη εκ των προσπαθειών τούτων, αλλά επεδόθη ταυτοχρόνως και εις άλλα έργα άξια μνήμης, ως είναι η μετά την αναστήλωσιν του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου το έτος 2017 ενεργός συμμετοχή του ημετέρου Πατριαρχείου εις το βάσει επιστημονικής μελέτης του Πανεπιστημίου Sapientia της Ρώμης αρξάμενον και συνεχιζόμενον διά συνεργασίας των Τριών Μειζόνων Κοινοτήτων επίσης ιστορικόν έργον της συντηρήσεως του δαπέδου του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως εις το Επτακάμαρον και εις την βορείαν πτέρυγα της ροτόντας και της στερεώσεως του υπεδάφους των χώρων τούτων δι’ επιστημονικών αρχαιολογικών ανασκαφών. Ωσαύτως προτεραιότητα της Υμετέρας Μακαριότητος απετέλεσε και αποτελεί η στερέωσις και διακόσμησις του εξιδιασμένου ημετέρου χώρου του Καθολικού του Ναού της Αναστάσεως, διά την οποίαν Αύτη ηξιοποίησε το ενδιαφέρον του γνωστού ευσεβούς επιχειρηματίου και Διοικητού του Αγίου Όρους κ. Αθανασίου Μαρτίνου, επισκεφθέντος δις εντός ενός έτους το ημέτερον Πατριαρχείον και ενημερωθέντος διά προσφοράν χορηγίας και διά το έτερον αρξάμενον έργον λειτουργίας επιστημονικού Κέντρου Θεολογικών Ερευνών εις την ιεράν Μονήν του Τιμίου Σταυρού. Εις ταύτην ήδη το Πατριαρχείον εδαπάνησε αφειδώς ουχί ευκαταφρόνητα ποσά δι’ υλικά και εργασίαν συντηρήσεως υπό του εκ Κύπρου ειδήμονος συντηρητού κ. Σταύρου Ανδρέου πλειάδος παλαιτύπων της Βιβλιοθήκης της περιφήμου ιστορικής Θεολογικής Σχολής του Σταυρού και των θησαυρών του Αρχείου της Αδελφότητος.
Επίσης το ανέκαθεν εγνωσμένον ενδιαφέρον της Υμετέρας Μακαριότητος υπέρ του Ορθοδόξου Αραβοφώνου ημών ποιμνίου εμπράκτως εξεδηλώθη και προσφάτως διά της επιλογής, της χειροτονίας και του διορισμού πεπαιδευμένων κληρικών προς κάλυψιν θέσεων ενοριών του Πατριαρχείου εις Ιορδανίαν και Ισραήλ, δι’ αποστολής νέων διά Θεολογικάς σπουδάς εις Ελλάδα, διά της οικονομικής συμβολής του ημετέρου Πατριαρχείου εις την αποτελείωσιν και εις την τέλεσιν Εγκαινίων του ιερού παμμεγέθους Ναού του Γενεθλίου της Θεοτόκου της Κοινότητος Σαχνίν της περιοχής Άκκρης και της Κοινότητος Κούφρ Σμέα της αυτής περιοχής, διά των Εγκαινίων στεγαστικού συνοικισμού εις την κώμην της Μπετζάλλας, προσφέροντος στέγην επί συγκαταβατικοίς όροις πληρωμής εις τετρακοσίας πεντήκοντα οικογενείας, διά της αρμολογήσεως εξωτερικώς του Καθεδρικού ναού του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, κατοχυρουμένου ούτως και του προσκυνηματικού δικαιώματος ημών εις την Αυλήν του Ναού της Αναστάσεως, διά της αγοράς υπό του κ. Μαρτίνου τη Υμετέρα εισηγήσει συγχρόνου ακτινογραφικού μηχανήματος διά την Πολυκλινικήν του Αγίου Βενεδίκτου, διά της συνεχιζομένης ριζικής εξωτερικής και εσωτερικής ανακαινίσεως της ιεράς Μονής του Προφήτου Ηλιού και διά της αναδείξεως της πλησίον αυτής αρχαίας Μονής του «Καθίσματος», καθυστερούσης, λόγω μη χορηγήσεως εισέτι της παρά της Δημαρχίας Ιεροσολύμων κανονικής αδείας. Ταυτοχρόνως η Υμετέρα Μακαριότης εμερίμνησε και διά το Ρωσόφωνον ποίμνιον Αυτής αναθέτουσα την αμεσωτέραν Ποιμαντικήν επιμέλειαν αυτού εις τον Μητροπολίτην Ναζαρέτ Κυριακόν και τον Αρχιεπίσκοπον Μαδάβων Αριστόβουλον και Προεξάρχουσα θείας Λειτουργίας εις τον εν Μπερ-Σέβα ευκτήριον οίκον του Πατριάρχου Αβραάμ και του Πατριάρχου Ιεροσολύμων αγίου Σωφρονίου, αναμενομένης της εκεί ανεγέρσεως ευπρεπούς ιερού Ναού διά της λήψεως της απαιτουμένης προς τούτο αδείας παρά της Δημαρχίας.
Την προσοχήν της Υμετέρας Μακαριότητος δεν διέλαθεν η ανέκαθεν ταλαιπωρούσα την Αγιοταφιτικήν Αδελφότητα λειψανδρία, την οποίαν προσεπάθησε Αύτη να καλύψη δι’ αποσπάσεως παρ’ ημίν κληρικών εξ Αγίου Όρους ή εκ της Εκκλησίας της Ελλάδος και διά της αναθέσεως εις τον Γέροντα Δραγουμάνον και Σχολάρχην Αρχιμανδρίτην Ματθαίον του δυσκόλου έργου επιλογής νέων ιεροσπουδαστών της Σχολής Σιών, ως ελπίδος του μέλλοντος.
Τα αξιοχρέως μνημονευόμενα εύφημα ταύτα, Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, αποτελούν ωρισμένα μόνον ανάλεκτα εκ της πλουσίας Πατριαρχικής δραστηριότητος της Υμετέρας Μακαριότητος, διδόντα την αφορμήν εις ημάς τους Αγιοταφίτας επί τη ευσήμω επετειακή ημέρα ταύτη διά την εν Χριστώ καύχησιν ημών και αποτελούντα την βάσιν διά την έμπνευσιν εκ του παραδείγματος Αυτής, ενθάρρυνσιν και ενίσχυσιν ημών, του κλήρου και των μελών του ποιμνίου, εις την καλλιέργειαν αισιόδόξου διαθέσεως επιμελείας και εμπλουτισμού έργων αγαθών εις τον στίβον των προσωπικών αρετών και τον στίβον των δικαιωμάτων της Αδελφότητος και του Ρωμαιορθοδόξου έθνους ημών επί των Παναγίων Προσκυνημάτων της Αγίας Γης.
Εν τοιαύτη αισιοδόξω διαθέσει ψυχής, υψών το ποτήριον, Μακαριώτατε, εξ ονόματος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και της Αδελφότητος όλης, εύχομαι Υμίν έτη όσα πλείστα, υγιεινά, ευφρόσυνα, ευσταθή και καρποφόρα, εν δυνάμει κυβερνητική κραταιά, κατερχομένη άνωθεν προς δόξαν Θεού και έπαινον του ευλογημένου ημών γένους . Γένοιτο”.
Ακολούθως προσεφώνησεν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Ευάγγελος Βλιώρας διά της κάτωθι προσφωνήσεως αυτού:
“Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Σεβαστοί Πατέρες,
Κυρίες και Κύριοι.
Αποτελεί για τον ομιλούντα ξεχωριστή τιμή να εκπροσωπεί και φέτος την Πατρίδα μας στο πανηγυρικό εορτασμό της επετείου της ενθρονίσεως σας, ημέρα γιορτής για την Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων που λαμβάνει χώρα στην ιστορική έδρα της Μητέρας των Εκκλησιών, με τη δισχιλιετή ιστορική της διαδρομή.
Στις δύσκολες και ενίοτε συγκρουσιακές συνθήκες που διέρχεται η πολύπαθη Αγία Γη και η ευρύτερη περιοχή μας, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, υπό την ηγεσία Σας, αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, καταλαγής, μετριοπάθειας και φάρο ελπίδας για ένα μέλλον για την περιοχή αυτή απαλλαγμένο από τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό.
Είναι η σημερινή ημέρα, μια ευκαιρία, Μακαριώτατε, ανακαλώντας στη μνήμη την διαδρομή σας και την παρουσία σας, στο Θρόνο της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, να Σας εκφράσουμε, τον σεβασμό και την εκτίμηση μας για το μεγάλο ποιμαντικό σας έργο και για το σημαντικό και εθνικό έργο της περίσωσης και ανάδειξης των Ιερών προσκυνημάτων στους Άγιους Τόπους και της διαφύλαξης των δικαίων του Πατριαρχείου, αγόγγυστα και με αγιοταφιτικό σθένος και καρτερία, εις πείσμα των καιρών, κατά τας βελτίους παραδόσεις του Τάγματος των Σπουδαίων και του Ιερού Κοινού του Παναγίου Τάφου.
Μακαριώτατε,
Η Ελληνική Πολιτεία Σας περιβάλλει με εκτίμηση και πηγαίο σεβασμό, αναγνωρίζοντας το σημαντικότατο έργο που επιτελείτε, επικεφαλής των Μελών της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας και είναι πάντα, ειλικρινής και σταθερός αρωγός και συμπαραστάτης στον αγώνα σας, εκφράζοντας, άλλωστε, και την ομόθυμη, πάνδημη και ολόπλευρη στήριξη των όπου Γης Ελλήνων, όπως αποδεικνύεται, κι από τη συρροή στους Αγίους Τόπους ευλαβών προσκυνητών από τον Ελληνισμό, μετά τη δοκιμασία της πρόσφατης πανδημίας.
Για την Ελλάδα, η προάσπιση, των δικαίων και προνομίων του παλαίφατου Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, όπως και του Εθιμικού Προσκυνηματικού Καθεστώτος, αποτελούν ηθικό και ιστορικό χρέος και αποστολή, στην οποία έχουμε ταχθεί, με αίσθηση ευθύνης, και έχοντας κατά νου ότι, το Ιερό Καθίδρυμα αποτελεί κορυφαίο σημείο αναφοράς για τις ηθικές και πνευματικές αξίες της Πίστης μας, σύμβολο, άρρηκτα συνυφασμένο με την Αγία Γη ως πηγή ζωής, ελπίδας και αγάπης.
Σε αυτό το πνεύμα, η Πατρίδα μας, ως εφάνη κι από τις πρόσφατες εδώ επισκέψεις της πολιτικής και υπηρεσιακής μας ηγεσίας και δωρητών, μεριμνά, αδόλως και ακούραστα, για την ενίσχυση και στερέωση του καθ’ημάς Πατριαρχείου και του Ιερού Κοινού του Παναγίου Τάφου στην υψηλή ποιμαντική και εθνική του αποστολή να αποτελεί το θεματοφύλακα της διαχρονίας της Ελληνικής και Ελληνορθόδοξης παρουσίας στην Αγία Γη, ως μαρτυρείται κι από την επιγραφή στο Ιερό Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, μετά την ανοικοδόμηση του 1810 ‘Κτήμα και αφιέρωμα τω Χριστώ των Ορθοδόξων Ρωμαίων’.
Εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας και των συναδέλφων που υπηρετούν στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα, ευχόμαστε, εκ μέσης καρδίας, υπέρ υγειάς, μακροημερεύσεως και από Κυρίου στηρίξεως του υψηλού πνευματικού και παρηγορητικού έργου σας επ’ αγαθώ του καθ’ημας Πατριαρχείου, της Αγιαταφιτικής Αδελφότητας, διακόνων και φυλάκων των Ιερών Προσκυνημάτων της Αγίας Γης και του Ελληνορθόδοξου Ποιμνίου σας”.
Προσεφώνησαν τον Πατριάρχη επίσης εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών Μόσχας και Ρουμανίας και του ημετέρου ποιμνίου, και εκπρόσωποι των Σχολών του Πατριαρχείου και ο εκπρόσωπος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών Αναπληρωτής Γραμματεύς π. Ιωάννης Σάουκα και ο εκπρόσωπος του Σώματος των Προσκόπων και άλλοι.
Τούτους ευχαρίστησε ο Πατριάρχης διά της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού στα ελληνικά:
«Κύριος ο Θεός ευλογητός, ευλογητός Κύριος ημέραν καθ’ ημέραν, κατευδώσαι ημίν ο Θεός των σωτηρίων ημών» (Ψαλμ, 67, 20), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Εκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος κ. Ευάγγελε Βλιώρα,
Σεβαστοί Άγιοι Πατέρες και Αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η θεανθρώπινος πόλις Θεού ζώντος, τουτέστιν η αγία των Ιεροσολύμων Εκκλησία, εορτάζει σήμερον την Δεκάτην Εβδόμην επέτειον της Ενθρονίσεως της Ημετέρας Μετριότητος επί τω Αποστολικώ Θώκω του αγίου και δικαίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και πρώτου Ιεράρχου αυτής.
Η ενθρονιστήριος αύτη επέτειος δεν αφορά εις την αναξιότητα Ημών αλλ’ εις την «θεότευκτον σκηνήν», κατά Γρηγόριον Νύσσης, τον ιερόν δήλον ότι θεσμόν της εν τω κόσμω στρατευομένης Εκκλησίας, της αποτελούσης το σώμα του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού. «Αυτός γαρ ο Θεός του Κυρίου ημών ‘Ιησού Χριστού, ο Πατήρ της δόξης … έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη Εκκλησία, ήτις εστί το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου» (πρβλ. Εφ. 1,17.23), κατά θείον Παύλον.
Διό ευγνώμονες όντες, κατήλθομεν μετά των συνοδευόντων Ημίν τιμίων μελών της Γεραράς Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως, ένθα ανεπέμψαμεν ευχαριστήριον δοξολογίαν τω Αγίω Τριαδικώ Θεώ «τω δόντι Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν υπέρ των αμαρτιών ημών, όπως εξέληται ημάς εκ του ενεστώτος αιώνος πονηρού κατά το θέλημα αυτού» (πρβλ. Γαλ. 1,4).
Ακούοντες της ευαγγελικής φωνής του θεηγόρου Λουκά: «Προσέχετε ούν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω, εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ. 20,28), ουκ επαύσαμεν την μέριμναν ημών υπέρ του δοκιμαζομένου ημών ποιμνίου, του τελούντος υπό την άμεσον ημών Εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν και πνευματικήν ευθύνην. «Ευθύνατε την οδόν Κυρίου, λέγει ο Προφήτης Ησαίας», (Ιω. 1,23).
Επ’ ουδενί ωλιγωρήσαμεν της τηρήσεως, τόσον των πατρικών και αποστολικών ημών παραδόσεων, όσον και της αδιαλείπτου λατρευτικής διακονίας των Παναγίων Προσκυνημάτων, των αψευδών δήλον ότι μαρτυρίων της πίστεως ημών, «ότι εξελέξατο Κύριος την Σιών, ηρετίσατο αυτήν εις κατοικίαν εαυτώ» (Ψαλμ. 131,13), αλλ’ ουδέ και των απαραγράπτων προνομίων και κυριαρχικών δικαιωμάτων του ευσεβούς και βασιλικού γένους τε και έθνους των Ρωμαίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Ουχ ήττον στοιχούντες εις το παράγγελμα του θείου Παύλου «αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι, περισσεύοντες εν τω έργω του Κυρίου» (Α΄ Κορ. 15,58) εξακολουθούμεν τη οδώ της δικαιοσύνης, τη αγαστή συνεργασία των άλλων Χριστιανικών Κοινοτήτων, προς πάσαν κατεύθυνσιν επιτοπίως και διεθνώς απαιτούντες σεβασμόν του υφισταμένου πολυθρησκευτικού και πολυεθνικού καθεστώτος, τόσον επί των Παναγίων Προσκυνημάτων, όσον και επί του διπλωματικού «corpus separatum» της Αγίας Πόλεως των Ιεροσολύμων.
Ομολογούμεν μετά του ιερωτάτου Παύλου, «ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφ. 6,12). Λέγομεν τούτο, διότι η γη της Ιερουσαλήμ ποτισμένη ούσα με το απολυτρωτικόν αίμα του Δικαίου, δήλον ότι του Σταυρωθέντος και Αναστάντος Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, αποτελεί καταφύγιον παραμυθίας και ελπίδος πάντων των ανθρώπων ως κηρύττει ο σοφός Παύλος λέγων: «αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι της προκειμένης ελπίδος» (Εβρ. 6,18) τουτέστιν Χριστόν.
Η Μετριότης Ημών μετά της Γεραράς Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν ‘Ιησούν» (Εβρ. 12,2) και παραμένοντες αμετάθετοι εις την υπό της θείας Προνοίας ανατεθείσαν ημίν αποστολήν ουδέν έτερον ποιούμεν ει μη τον σωτήριον ευαγγελισμόν της αγάπης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της απείρου φιλανθρωπίας του κενώσαντος εαυτόν και γενομένου υπηκόου μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού, (πρβλ. Φιλιπ. 2,6-8).
Η ενθρονιστήριος αύτη δεκαεπταετής επέτειος της Ημετέρας Ταπεινότητος καλεί ημάς ουχί εις «ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του Θεού» (Β΄ Κορ. 10,5), αλλ’ εις «επίγνωσιν του μυστηρίου του Θεού και πατρός και του Χριστού, εν ω εισι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι» (Κολ. 2,3) κατά τον σοφόν Παύλον. Λέγομεν τούτο, διότι ο θρόνος της χάριτος του Χριστού είναι εν τη Εκκλησία των «πρωτοτόκων των εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Εβρ. 12,23). «Ως Θεός ο Χριστός έχει αιώνιον τον θρόνον, ως δε άνθρωπος, και αρχιερεύς, και απόστολος της ομολογίας ημών, ακούει, κάθου εκ δεξιών μου», λέγει ο Θεοδώρητος Κύρου. Κατά δε τον Κλήμεντα Αλεξανδρείας, «ο γινώσκων εαυτόν εστι θρόνος του Κυρίου» θρόνος δήλον ότι χάριτος και ελέους, κατά τον Παύλειον λόγον, «προσερχώμεθα ούν μετά παρρησίας τω θρόνω της χάριτος, ίνα λάβωμεν έλεον και χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν» (Εβρ. 4,16).
Σχολιάζων ο άγιος Ιππόλυτος το χωρίον του Ησαίου: «ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης και ήξει» (Ησ. 19,1) λέγει: «Κύριον δε τον Λόγον, νεφέλην δε κούφην το καθαρώτατον σκήνος, [έφη] εις ο ενθρονισθείς ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εισήλθεν εις τον βίον [τον ανθρώπινον] σείσαι την πλάνην». Με άλλα λόγια η σημερινή ενθρονιστήριος ημών επέτειος αφορά εις τον εγκαινισμόν του θρόνου του Χριστού εντός των καρδιών ημών, και μάλιστα εν τω συγχρόνω ημίν καιρώ, της «νέας τάξεως πραγμάτων», περί ου ο θεσπέσιος Παύλος προείπεν, «ενστήσονται καιροί χαλεποί» (Β΄ Τιμ. 3,1). «Έσται γαρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται … και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται» (Β΄ Τιμ. 4,2-3). «Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας» (Β΄ Θεσ. 2,7).
Ημείς έχοντες επίγνωσιν της ασθενείας ημών, ότι «τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά» (Α΄ Κορ. 1,27), ου παυόμεθα του έργου επί της Πατριαρχικής, ηγουμενικής και ποιμαντικής ημών διακονίας του αποστολικού και μαρτυρικού θρόνου του αγίου και δικαίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Αλλ’ ούτε και πτοούμεθα, διότι έχομεν συλλειτουργούς και συνκυρηναίους τους σεβαστούς και αγαπητούς εν Χριστώ ημίν Αγιοταφίτας αδελφούς, αρχιερείς, ιερείς, ιερομονάχους, διακόνους και μοναχούς τους διακρινομένους διά την θυσιαστικήν του Αγιοταφιτισμού αυταπάρνησιν και το εκκλησιαστικόν αυτών φρόνημα, την ενότητα, δήλον ότι και αγάπην, κατά την προτροπήν του αγίου ιερομάρτυρος Ιγνατίου Αντιοχείας: «πάντες ούν εν ομονοία αλλήλους αγαπήσωμεν και μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τον πλησίον αλλ’ εν Χριστώ Ιησού. Μηδέν έστω εν υμίν, ο δυνήσεται υμάς μερίσαι, αλλ’ ενώθητε τω επισκόπω, υποτασσόμενοι τω Θεώ δι’ αυτού εν Χριστώ».
Επ’ αληθεία λέγομεν, ότι ου κρύπτομεν την αδημονίαν ημών, επί τη εν τω σώματι της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, επικρατούση ακαταστασία και διχοστασία. Διό και ο Αρχιερατικός και Πατριαρχικός θρόνος της πόλεως, της τω απολυτρωτικώ αίματι του Βασιλέως Χριστού ηγιασμένης, ου σιωπήσεται προσευχητικώς εργάζεσθαι υπέρ της τηρήσεως της ενότητος του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης (πρβλ. Εφ. 4,3).
Παρακαλέσωμεν τον Θεόν της υπομονής και της παρακλήσεως και τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το άγιον αυτού Πνεύμα, το Πνεύμα της αληθείας, «οδηγήση ημάς εις πάσαν την αλήθειαν» (πρβλ. Ιω. 16,13), διά των πρεσβειών της υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και των ικεσιών του εν αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Πενταπόλεως.
Η δε χάρις του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου του Σωτήρος ημών Χριστού ενισχύη πάντας ημάς εν τη αποστολή ημών της εν τω κόσμω και τη περιοχή ημών μαρτυρίας της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης.
Επί δε τούτοις, επικαλούμεθα επί πάντας τους συμπροσευχηθέντας Ημίν και τους διά της παρουσίας αυτών τιμήσαντας την Ενθρονιστήριον ταύτην εορτήν Ημών, δύναμιν την εξ ύψους, την φωτιστικήν ενέργειαν του Παναγίου Τάφου, υπομονήν και πάσαν παρά Θεού ευλογίαν. Θερμάς εκφράζομεν ευχαριστίας προς τον Γέροντα Αρχιγραμματέα, Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχον, ομιλήσαντα εξ ονόματος των τιμίων μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και της Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος και προς πάντας τους προσφωνήσαντας Ημάς, τον Εκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον της Ελλάδος κ. Ευάγγελον Βλιώραν, τον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Αλέξανδρον, αντιπρόσωπον της Αδελφής Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ημίν τας ευχάς του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, αντιπρόσωπον της Αδελφής Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ημίν τας ευχάς του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τον Ιερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος του ποιμνίου Ημών εις Ναζαρέτ, τον Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Ιόππης κ. Δαμασκηνόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος του ποιμνίου Ημών εις Ιόππην, τον Αιδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ομιλήσαντα εξ ονόματος του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιακώβου, τον Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Αριστόβουλον, ομιλήσαντα εξ ονόματος της εν Μπερ Σέβα Ρωσοφώνου Κοινότητος, τον Αρχιμανδρίτην Φιλόθεον, ομιλήσαντα εξ ονόματος των Κοινοτήτων της περιοχής Άκκρης, τον Αιδεσιμώτατον Οικονόμον π. Σάββαν, ομιλήσαντα εξ ονόματος της Κοινότητος του χωρίου των Ποιμένων, τον Αναπληρωτήν Γραμματέα π. Ιωάννην Σάουκα ομιλήσαντα εξ ονόματος του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, τον κ. Όδε Καουάς, ομιλήσαντα εξ ονόματος των Αραβοφώνων Σχολών του Πατριαρχείου και την κ. Παναγιώταν Καφετζή ομιλήσασαν εξ ονόματος της Σχολής του Αγίου Δημητρίου και άπαντας τους μετασχόντας εις τον εορτασμόν τούτον της Ενθρονιστηρίου ταύτης επετείου.
Εις υγιείαν πάντων υμών!
Την μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα.
