Τήν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου, 22ας Σεπτεμβρίου / 5ης Ὀκτωβρίου 2024, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐπί τοῦ λόφου Σιών ἡ Νεκρώσιμος Ἀκολουθία τοῦ ἀδίκως φονευθέντος ὁμοῦ μετ’ ἄλλων συνανθρώπων ἡμῶν εἰς τήν βιαίαν καί θανατηφόρον ἐπίθεσιν εἰς Τέλ-Ἀβίβ τήν 1ην Ὀκτωβρίου 2024.
Τῆς Νεκρωσίμου ταύτης Ἀκολουθίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Λύδδης κ. Δημητρίου καί Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου καί πολλῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱερέων τοῦ ποιμνίου ἡμῶν, τῇ παρουσίᾳ τῶν γονέων αὐτοῦ καί συγγενῶν καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Τέλ – Ἀβίβ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί ἀθρόου πλήθους χριστιανῶν καί μελῶν τῆς Ἑβραϊκῆς Κοινότητος.
Τόν ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ἐξ ὀνόματος τοῦ Μακαριωτάτου ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ἔχοντα ὡς ἑξῆς:
“Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἐλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα,
κ. Πρέσβυ τῆς Ἐλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ,
Σεβαστοί Πατέρες,
Εὐλαβεῖς χριστιανοί,
Ἐντιμoλογιώτατοι φίλοι τῆς οἰκογενείας Καρούση,
Θλῖψις καί στενοχωρία, θρῆνος καί κλαυθμός, κοπετός καί ὀδυρμός πολύς, διακατέχουν τήν οἰκογένειαν τῶν ἰατρῶν κ. Δημητρίου καί κ. Οὐρανίας Καρούση, μελῶν τῆς Ἑληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων. Οὗτοι «οὐ θέλουσι παρακληθῆναι», «κλαίουσι» τόν μονογενῆ υἱόν αὐτῶν, «τό μόνον παραμύθιον» αὐτῶν, Ἰωνᾶν τόν ἀγαπητόν, «ὅτι οὐκ ἐστί». Πρό τινων μόλις ἡμερῶν ἐν τῇ ἐκτελέσει τῆς ἐργασίας αὐτοῦ, ἐγένετο θῦμα ὁμοῦ μετ’ ἄλλων βιαίας καί θανατηφόρου ἐπιθέσεως ἀνοσίου χειρός. Οὗτος, ὁ προκείμενος ἀγαπητός νεκρός ἡμῶν, ἐγαλουχήθη ὑπό τῶν γονέων αὐτοῦ «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» καί ἀπό τῆς παιδικῆς ἕως καί τῆς νεανικῆς ἡλικίας αὐτοῦ «ἐξελέξατο παραῤῥιπτεῖσθαι οὐχί ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν ἀλλά ἤ ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου» (Ψαλμ. 83) καί δή ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Συμεών εἰς Καταμόνας. Διεκρίνετο ὡς ἀριστοῦχος τελειόφοιτος φοιτητής εἰς τάς Ἀρχιτεκτονικάς σπουδάς αὐτοῦ εἰς τό Πανεπιστήμιον τοῦ Τέλ –Ἀβίβ.
Οὐχ ἧττον, τί εἴπωμεν περί τῶν γονέων αὐτοῦ, φίλτατα διακειμένων πρός τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, καί ἐμφυτευσάντων εἰς τήν ψυχήν τοῦ υἱοῦ αὐτῶν τήν ἔφεσιν πρός μάθησιν, τήν εὐγένειαν τοῦ χαρακτῆρος καί τήν χρηστότητα τῶν ἠθῶν; Τί εἴπωμεν περί τῆς μητρός αὐτοῦ, διατελεσάσης Κυρηναίου τοῦ συζύγου αὐτῆς Δημητρίου Καρούση, ἵνα οὗτος ἐπιτελῇ ἀνεμποδίστως τό ἐπιστημονικόν ἰατρικόν πρωτότυπον καί ρηξικέλευθον ἔργον αὐτοῦ εἰς τό ἐν τῇ Ὀρεινῇ Πανεπιστημιακόν νοσοκομεῖον «Χαντάσσα», ὡς νευρολόγος, Διευθυντής τῆς Μονάδος Νευρο- Ἀνοσιολογίας καί διακεκριμένος καθηγητής εἰς τό Πανεπιστήμιον μέ εἰδικότητα εἰς τήν κατά πλάκας σκλήρυνσιν, θεράπων ἰατρός βαρέως ἀσθενούντων ἐξ Ἰσραήλ, ἐξ ὅλης τῆς Ἁγίας Γῆς, ἐξ Ἑλλάδος καί ἐκ πολλῶν ἄλλων χωρῶν; Τήν εὐεργετικήν ἰατρικήν ἀνθρωπιστικήν προσφοράν αὐτοῦ ὁ καθηγητής κ. Καρούσης ἀπένειμε εἰς Ἁγιοταφίτας Πατέρας, εἰς τά μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων καί πρός πάντας ἀνεξαιρέτως. Ἡ θύρα τοῦ ἰατρείου αὐτοῦ ἦτο πάντοτε ἀνοικτή πρός πάντας.
Ἐν ἐκτιμήσει ὅλων τούτων, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων, Ποιμαινομένη ὑπό τοῦ Προεξάρχοντος τῆς νεκρωσίμου Ἀκολουθίας ταύτης Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου καί θεμελιουμένη ἐπί τοῦ ἀχράντου καί ζωοποιοῦ αἵματος Χριστοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος, δέεται, ὅπως εἰς τό πνευματικόν αὐτῆς τέκνον, τόν προσφιλῆ προκείμενον νεκρόν ἡμῶν, νεαρόν Ἰωνᾶν, συγχωρηθῇ πᾶν πλημμέλημα εἴτι ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως ἥμαρτε, καθότι οὐδείς ἀναμάρτητος εἰ καί μία ἡ ἡμέρα τῆς ζωῆς αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς, ὅπως λογισθῇ ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ὁ ἄδικος θάνατος αὐτοῦ καί ὅπως ἀξιωθῇ ἀκοῦσαι τῆς εὐλογημένης φωνῆς Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος καί Θεοῦ ἡμῶν: «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» καί ὅπως ἡ ψυχή αὐτοῦ καταταγῇ ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὁσίων, ὡσαύτως δέ, ἐκφράζουσα τά βαθύτατα συλλυπητήρια αὐτῆς, δέεται ὑπέρ τῆς Θείας καί γλυκείας παραμυθίας ἄνωθεν πρός τούς γονεῖς καί λοιπούς συγγενεῖς αὐτοῦ. Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ!”
Μετά τήν Ἀπόλυσιν τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας ὁ προσφιλής Ἰωνᾶς ἐνετάφη εἰς τό παρά τήν Πατριαρχικήν Σχολήν Σιών προσκείμενον Κοιμητήριον.
Μετά τόν ἐνταφιασμόν, οἱ γονεῖς αὐτοῦ ἐδέχθησαν εἰς τήν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Σχολῆς τά συλλυπητήρια τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, ὁ ὁποῖος προσφωνῶν εἶπεν ὅτι “ὁ Ἰωνᾶς ἦτο ἐλαία εἰρήνης καί ἐλπίδος, τήν ὁποίαν δέν ἄφησαν νά καρποφορήσῃ εἰς τέλος οἱ φονεύσαντες αὐτόν”, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος καί πληθώρα μελῶν τῆς Ἑβραϊκῆς Κοινότητος, μετά τῶν ὁποίων συνεδέοντο ὁ δολοφονηθείς Ἰωνᾶς καί οἱ γονεῖς αὐτοῦ.
Εἰς τήν συγκινητικήν ἐκδήλωσιν ταύτην προσεφώνησαν τούς γονεῖς αὐτοῦ διά συλλυπητήρια ὁ Διευθυντής τοῦ Νοσοκομείου τῆς Ὀρεινῆς Hadassa, Ἰατρικαί ὀργανώσεις καί οἱ μαυροφοροῦντες συμφοιτηταί αὐτοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐπῄνεσαν τήν προσωπικότητα καί τήν δραστηριότητα αὐτοῦ ὡς παραδείγματος καί συμβόλου χριστιανικῆς ἀνθρωπιστικῆς εἰρηνικῆς προσφορᾶς πρός τήν σημερινήν νεολαίαν καί πρός πάντας.