Αἱ ἐργασίαι ἤρχισαν διά προσευχῆς, εἰσαγωγικῆς ὁμιλίας τοῦ Προέδρου τῆς Συνάξεως Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου καί τῶν ὁμιλιῶν τῶν Προκαθημένων ἐν συνεχείᾳ κατά τά Δίπτυχα. Εἰς τήν ἐναρκτήριον Σύναξιν ταύτην, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι ὁμιλίας αὐτοῦ ἑλληνιστί:
Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ. κ. Βαρθολομαῖε,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συλλειτουργοί Μακαριώτατοι Προκαθήμενοι καί Ἐκπρόσωποι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἑλβετίας κ. Ἱερεμία,
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγεν Ἡμᾶς τούς Προκαθημένους ἤ Ἐκπροσώπους τῶν κατά τόπους Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησιῶν, εἰς τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν ταύτην Σύναξιν, εἰς τό ἐν Σαμπεζύ Διορθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατά τήν μεθέορτον ταύτην περίοδον τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ἐν ᾧ πάντες πρό τινoς ἠξιώθημεν, ὅπως ἑορτάσωμεν τό Μυστήριον τῆς ἐκ τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς κατά σάρκα Περιτομῆς Αὐτοῦ καί Βαπτίσεως Αὐτοῦ ὑπό Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, Ἡμεῖς δέ τεταγμένοι, ὅπως παροικῶμεν καί διαβιῶμεν εἰς Ἱεροσόλυμα, ἠλεήθημεν ἑορτάσαι τά σωτηριώδη γεγονότα ταῦτα ἄρτι εἰς Βηθλεέμ τήν Ἁγίαν καί τό Θεοδέγμον Σπήλαιον καί εἰς τόν Ἰορδάνην Ποταμόν, οὗτινος «τά ὕδατα ἐστράφησαν εἰς τά ὁπίσω, Δεσπότην ὁρῶντα ῥυπτόμενον».
Ὄντως ἱερός καί ἅγιος ὁ σκοπός τῆς Συνάξεως Ἡμῶν, τῆς ἀποτελειώσεως τοῦ πρό πολλοῦ ἀρξαμένου ἔργου τῶν Πατέρων Ἡμῶν, τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι δηλονότι μελέτης, ἐπιμελείας καί ἐπιλύσεως ζωτικῶν θεμάτων καί προβλημάτων καιρίως ἀπασχολούντων τά πληρώματα Ἡμῶν καί τούς ἐν τῷ κόσμῳ συνανθρώπους Ἡμῶν.
Ἡ Σύναξις Ἡμῶν ἐπί τό αὐτό ἀποτελεῖ μαρτυρίαν τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος Ἡμῶν ἐν τῷ «συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφεσ. 4, 3) καί παραμυθίαν εἰς τούς χριστιανούς, τούς καταδιωκομένους σήμερον ἀπηνῶς εἰς Μέσην Ἀνατολήν καί ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου καί ἠθικήν ἐνίσχυσιν εἰς τόν σύγχρονον ἄνθρωπον, τόν δοκιμαζόμενον καί βασανιζόμενον ὑπό τῶν πολιτικῶν διχασμῶν καί διαιρέσεων, τῆς οἰκονομικῆς καί ἠθικῆς κρίσεως καί ὑπό τῶν αὐθαιρέτων καί πρωτοφανῶν στυγερῶν ἐγκλημάτων εἰς βάρος ἀθῴων ψυχῶν.
Διά τῆς Συνάξεως Ἡμῶν ταύτης δηλοῦται ὡσαύτως ἐμπράκτως οὐχί μόνον ἡ συνύπαρξις, ἀλλ’ ἔτι πλέον ἡ συνάφεια καί ἀλληλουχία Ἡμῶν ὡς μελῶν ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, μαρτυρεῖται ἡ ἀλήθεια ὅτι «ἐσμέν καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη» ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν (Ρωμ. 12, 5), οὐχί δέ μόνον τοῦτο, ἀλλ’ ὅτι «πάσχομεν ὑπέρ ἀλλήλων», καθ’ ὅτι «εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη» (Α΄ Κορ. 12, 26).
Ἐμπεπιστευμένοι ὄντες τήν διδασκαλίαν, οἰκοδομήν καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν τῶν λογικῶν ποιμνίων Ἡμῶν, ἔχομεν τήν ἐξουσίαν παρ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἐν τῇ προσεχεῖ Μεγάλῃ Συνόδῳ τῆς Ὀρθοδοξίας, τῇ προαποφασισθείσῃ ὑπό τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τόν μῆνα Μάρτιον τοῦ 2014, νά ἀποφανθῶμεν ἐπί τῶν θεμάτων, ἐφ’ ὧν ὑπῆρξεν ὁμοφωνία καί ἐπ’ ἐκείνων, ἐφ’ ὧν δέν ὑπῆρξεν ὁμοφωνία καί νά ἀναθέσωμεν ταῦτα διά περαιτέρω ἐμπεριστατωμένην μελέτην καί ἐπίλυσιν.
Ἑπόμενοι, ὅθεν, τῇ ἐντολῇ τοῦ Κυρίου: «ποίμαινε τά πρόβατά μου, ποίμαινε τήν ἐκλογάδα μου» καί τῇ παρακλήσει τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν: «μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. 10, 24) ἄς ὑπερβῶμεν ἑαυτούς, ἄς παραμερίσωμεν ἐμπόδια καί δυσκολίας καί ἄς ἐλλιμενισθῶμεν εἰς τόν εὔδιον λιμένα τῆς πρό πολλοῦ ὁραματισθείσης Συνόδου, ἵνα μή συμβῇ ἐφ’ Ἡμᾶς τό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, «ὅτι τό σκάφος δυνηθέν νά διανύσῃ τό τρικυμιῶδες πέλαγος, ἐβυθίσθη εἰς τόν λιμένα».
Ταῦτα ἀδελφικῶς καταθέτομεν σήμερον, ὡς μαρτυρίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σιών, «τῆς πρώτης δεξαμένης ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως» καί τῆς φιλοξενησάσης τήν Ἀποστολικήν Σύνοδον εἰς τό Ὑπερῷον τῆς Ἁγίας Σιών.
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐλθέτω ἐφ’ ἕνα ἕκαστον Ἡμῶν.