Το κλίμα της τιμητικής εκδήλωσης που διοργάνωσαν οι ομογενείς Κρητικοί για να τιμήσουν τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο, μετέφερε σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, ο πρώην Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών Μανώλης Βεληβασάκης:
«Με όλη την μεγαλοπρέπεια που του αξίζει, σαν άξιο τέκνο της Κρήτης που ζει και δρα εκτός των συνόρων της, οι Κρήτες της Νέας Υόρκης, υπό την αιγίδα της κραταιάς μας οργάνωσης της Παγκρητικής Ένωσης, τιμήσαμε δέοντος χθες βράδυ τον συμπατριώτη μας, Μακαριότατο Πάππα και Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και Πάσης Αφρικής, Θεοδωρο τον Β’.
Στην είσοδο της πολυτελούς αίθουσας του «Terrace on the Park», στο Queens, NY, περίμεναν να υποδεχτούν την ΑΘΜ δεκάδες μικρά και μεγάλα κρητικόπουλα, ντυμένα στις παραδοσιακές ενδυμασίες τους, μαζι με το συμβούλιο της Πακρητικής και πολλούς επιφανείς Κρήτες της μητροπολιτικής περιοχής και όχι μόνον. Βαθιά συγκινημένος ο Πατριάρχης από την αθρόα υποδοχή, με δάκρυα στα μάτια αγκάλιασε διάπλατα τα μικρά κρητικόπουλα που τον περιτριγυρίζαν, δίδοντας τους τις πατριαρχικές ευλογίες του και τις στοργικές κουβέντες του!
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με τις μουσικές νότες του κρητικού βιολιού, λύρας και λαούτων που επιδέξια έπαιξαν νέοι μουσικοί των συλλόγων μας, καθως επίσης χορωδίας Ριζητών και χορευτικών συγκροτημάτων, που κυριολεκτικά έκλεψαν την παράσταση!
Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης, στην οποία παραβρέθηκε και ο Αρχιεπισκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος, καθώς και πολλοί άλλοι αρχιερείς, κληρικοί και πληθώρα λαού, το προεδρείο της ΠΕΑ αντάλλαξε αναμνηστικά δώρα με την ΑΘΜ, ενώ ο υποφαινόμενος προσέφερε ευγενικά στον Πατριάρχη το ιστορικό μουσικό βιβλίο «Μίλιε μου Κρήτη απ´τα Παλιά», καθώς επίσης και το βιβλίο μου «ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ για τη Μεγάλη Ελλάδα της Διασποράς και το Εθνικό Κέντρο»».
Οι κρητικοί ομογενείς με συγκίνηση θα θυμούνται τα λόγια καρδδιάς του Πατριάρχη το βράδυ του Σαββάτου(8/10) κατά την παραλαβή του Αθηναγόρειου Βραβείου: «παιδιά μου, μπροστά σας είναι ο Θεόδωρος ο Β’. Η Κρήτη με γέννησε, αλλά η Αφρική με κέρδισε. Οταν φύγω, θα αφήσω αυτό το ράσο και θα φορέσω τον ξύλινο σταυρό και θα τρέχω με το μπαστουνάκι μου το ξύλινο. Θα πάω στο Κονγκό με μια βάρκα ξύλινη και λασπωμένη. Θα βλέπω απέναντί μου πρόσωπα όπως και στη Μαδαγασκάρη, όπου αναρωτήθηκα ‘δεν υπάρχει ένα ζευγάρι παπούτσια για αυτά τα παιδάκια; Αλλά έβλεπα χαρούμενα μάτια’».