Εἰς τήν Βενετίαν, τήν πόλιν τῶν ὀνείρων καί τῶν Δόγηδων, τήν πόλιν τῶν θαλασσομάχων καί τῶν κατακτήσεων, τήν πόλιν τῆς τέχνης καί τῆς ἔρευνας, τήν ἄλλοτε πρωτεύουσαν τῆς Repubblica Serenissima, τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, φῶς τῆς σωτηρίας, τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, φωτίζει τό ἱεραποστολικόν καί πολιτιστικόν ἔργον τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ίταλίας καί Μελίτης, τό ὁποῖον, τώρα, ἤνοιξε δρόμον ἐλεύθερον, ὁ ὁποῖος ἡγιάσθη καί ηὐλογήθη ἀπό τόν Θεόν, διά νά ὁδήγησῃ τό Ὀρθόδοξον τέκνον της νά φθάσῃ εἰς τήν «ἀνέσπερον Ἡμέραν τῆς Βασιλείας».
Ὅμως, ὁ ἄνθρωπος τῶν καιρῶν μας, ἐγωιστής, ἀδιάφορος, εὐθυνόφοβος καί προδότης τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, παρακολουθεῖ ἀνίσχυρος καί ἀσυμβίβαστος, ἰδιοτελής καί κερδομανής, τούς θανατηφόρους πολέμους, τήν πεῖναν τῶν συνανθρώπων του, τάς καταστροφάς καί τό κλάμα τῶν πονεμένων.
Γενικά, ἡ ὡραιότης τοῦ κόσμου καταστρέφεται, ἐλλείψει σεβασμοῦ καί ἀγάπης πρός τήν δημιουργίαν τοῦ Θεοῦ, συγκεκριμένα πρός τόν ἄνθρωπον, τό περιβάλλον, λόγῳ ἀσυνεπείας καί ἀγνωμοσύνης πρός τόν Δημιουργόν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἐδώρησε τήν θεϊκήν φῦσιν. Ἀλλά καί τό ἱστορικόν καί περίφημον «Editio Mediolanum» (Διάταγμα Μεδιολάνων), μετά ἀπό 17 αἰῶνας, μόνον εἰς θεωρίαν λειτουργεῖ, χωρίς νά ἀπολαμβάνῃ ὁ ἄνθρωπος τά θεοφρούρητα ἀγαθά τοῦ Διατάγματος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν, τήν προσωπικότητα καί ἀξιοπρέπειάν του, τήν ὑπόληψιν καί τήν θεϊκήν του καταγωγήν.
Δυστυχῶς, ἡ τοιαύτη ἀσεβής συμπεριφορά καί διαγωγή τοῦ ἀνθρώπου ὁδηγεῖ αὐτόν εἰς μίαν πορείαν συγχύσεως καί ἀπραξίας, εἰς μίαν πορείαν ἀνώμαλον καί δυστυχισμένην, εἰς ἕνα τέλος ἀνησυχίας, ἀχρηστεύσεως καί αὐτοκτονίας. Τί θά γίνῃ ἀπέναντι εἰς αὐτά τά δεινά, τά ὁποῖα ἔχουν ἐκμηδενίσει τόν ἄνθρωπον καί τόν ἔχουν ἐξουθενώσει; Εἶναι τρανή ἀλήθεια ὅτι οὗτος δέν παράγει πλέον, δέν ἀποδίδει, δέν ἐπάταξε τήν ἀθλιότητα καί τήν διαφθοράν, εἶναι πνευματικά, ἠθικά καί ἀνθρώπινα ἄρρωστος, διότι ἀπεμακρύνθη ἀπό τόν Θεόν, διότι δέν ἁπλώνει τό χέρι του νά ἀγγίξῃ ἐκεῖνο τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον εἶναι πάντοτε ἕτοιμον νά τό ἀγκαλιάσῃ, νά τό ἐλευθερώσῃ καί νά τό σώσῃ.
Ἡ ὅλη σημερινή πνευματική ὑπόστασις τοῦ ἀνθρώπου τόν προδίδει καί τόν παρουσιάζει χωρίς ἀληθινήν πίστιν, προσευχήν καί ἀγάπην. Ἰδού τά τρία ἄφθαρτα καί ἀθάνατα Δῶρα – Ἀγαθά, ἡ Πίστις, ἡ Προσευχή καί ἡ Ἀγάπη, τά ὁποῖα ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά βιώσῃ διά νά λύσῃ τά προβλήματα, τάς ἀνησυχίας καί τάς ἀμφιβολίας του καί τά ὁποῖα δωρίζει ὁ Ἀναστάς Χριστός μέ τήν Ἀνάστασίν Του: «Αὐτός γάρ ἐστίν ἡ ζωή, καί τό φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου».
Προσευχόμεθα, ὅλως ἰδιαιτέρως, κατά τάς ἁγίας καί ἱερωτάτας ἡμέρας τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου καί τῆς «Ἑορτῆς τῶν Ἑορτῶν» καί «Πανηγύρεως τῶν Πανηγύρεων», τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ ὑπέρ τῶν ἀσθενῶν, αἰχμαλώτων, φυλακισμένων, ὑπέρ πάντων τῶν ἐχόντων ἀνάγκην. Προσευχόμεθα ἐν κατανύξει καί εὐλαβείᾳ πολλῇ ὑπέρ τῶν Μεταναστῶν, Ὀρθοδόξων καί μή, καί δεόμεθα ὑπέρ αὐτῶν τῷ Ἀναστάντι Χριστῷ. Χαιρετίζομεν μέ τόν Πασχάλιον Χαιρετισμόν «Χριστός Ἀνέστη» ὅλους τούς Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπους τῶν ἄλλων κατά Τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τούς Ἐκπροσώπους αὐτῶν καί ὅλους τούς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς μας καί εὐχόμεθα ἐγκαρδίως εἰς αὐτούς.
Ἡ Ὀρθόδοξος Μητρόπολις Ἰταλίας καί Μελίτης, μέ ὑψωμένην τήν ἀναστάσιμην λαμπάδα της, καλεῖ ὅλα τά τέκνα της, ὅλους τούς φίλους της, κάθε ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, διά τούς ὁποίους προσεύχεται καί ἀγαπᾷ καί ἀναμένει πάντοτε εἰς τήν πατρικήν καί ἀδελφικήν ἀγκαλιά της ψάλλουσα μέ ἀγαλλίασιν καί βυζαντινήν μεγαλοπρέπειαν: «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, ἀπό τήν δύναμιν τῆς πίστεως, ἀπό τήν θεϊκήν ἐπικοινωνίαν, ἀπό τήν ἀγάπην, ἡ ὁποία εἶναι Αὐτός ὁ Θεός. Χριστός Ἀνέστη! Ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθώμεν, χαίροντες χαράν μεγάλην σφόδρα»!
Θεοτίμητον Ποίμνιον τῆς Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, χαίρε ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι τῷ Σωτῆρι ἡμῶν!
Θεοστήρικτε Κλῆρε καί Λαέ τοῦ Θεοῦ, μετά τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ πατρός τῆς ἀγάπης, τοῦ διαλόγου, τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἑνότητος, εἴπωμεν: «Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες, Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν Ἄγγελοι, Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται, Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδεῖς ἐπί μνήματος. Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν»
Ἐν Βενετίᾳ Πάσχα 2014
† Ὁ Μητροπολίτης
Ὁ Ἰταλίας καί Μελίτης Γεννάδιος