Η Μητέρα Αλεξάνδρα ή πριγκίπισσα Ιλεάνα (κατά κόσμον) ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά του βασιλιά της Ρουμανίας Φερδινάνδου και της βασίλισσας Μαρίας. Στην πραγματικότητα όμως, παρατηρώντας τον βίο της, μπορεί να ειπωθεί με απόλυτη βεβαιότητα ότι ουσιαστικά ήταν μια καλογριά που πέρασε από τη ζωή της πριγκίπισσας, την οποία άφησε πίσω ακολουθώντας μια άλλη ανώτερη κλήση.
Χρόνια πολλά πριν ο Τύπος την αποκάλεσε «το πιο όμορφο παιδί στην Ευρώπη». Αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα παιδί που ένιωσε από νωρίς το κάλεσμα να ζήσει για τους άλλους.
Η μητέρα της Βασίλισσα Μαρία, που την αποκαλούσε «το παιδί της ψυχής μου», έγραψε κάποτε: «Προσπάθησα από την αρχή να κάνω τα παιδιά μου να κατανοήσουν την ουσία των εννοιών «δίνω» και «λαμβάνω». Η βασίλισσα Μαρία, τόνισε, «Η Ιλεάνα γνώριζε εκ φύσεως τις έννοιες. Η Ιλεάνα είχε γεννηθεί με τον λόγο του Θεού μέσα της και δεν χρειάστηκε ποτέ να της διδάξει κανείς τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού. Η Ιλεάνα την γνώριζε πολύ καλά».
Ζούσε ως πριγκίπισσα για τους άλλους
Η Ιλεάνα, μετέπειτα μοναχή Αλεξάνδρα, σε ηλικία μόλις οκτώ ετών, ήταν η μικρή πριγκίπισσα που συνόδευσε τη μητέρα της, βασίλισσα Μαρία, στο Καταφύγιο του Ιασίου, όταν εκείνη επισκέφθηκε τους τραυματίες στρατιώτες του Πολέμου της Επανένωσης.
Στη νεαρή ηλικία της, επηρεασμένη από τις σπουδές της στην Αγγλία και τις οργανώσεις στις οποίες εργάστηκε εκεί, ίδρυσε την Ένωση Νέων Χριστιανών Γυναικών, παράρτημα της YWCA στη Ρουμανία, καθώς και τη Ρουμανική Ένωση Προσκόπων. Η ίδια υπήρξε εκλεγμένη πρόεδρος και των δύο οργανώσεων.
Στα απομνημονεύματά της, η πριγκίπισσα έγραψε: «Το να θεωρώ χρέος μου να βοηθήσω κάποιον, ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Με έμαθαν να κάνω το καθήκον μου απέναντι στη χώρα μου σε κάθε περίσταση, να σέβομαι και να αγαπώ τους γονείς μου, να είμαι πιστή στην οικογένεια και τους φίλους μου».
«Η μνήμη της μητέρας μου, η παιδεία που μου εμφύσησε, το ότι μου έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα πέθαινε ποτέ, η πίστη μου στον Θεό, είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες στη ζωή μου», εξομολογήθηκε η πριγκίπισσα.
Έτσι, οι τομείς όπου δραστηριοποιούταν, ως μέλος της Βασιλικής Οικογένειας της Ρουμανίας, μπορούμε να πούμε ότι την προετοίμασε για τον μοναχικό βίο, γιατί έμαθε από μικρή να ζει για τους άλλους.
«Είσαι δημόσιο πρόσωπο από την πρώτη στιγμή της ζωής σου. Ανήκεις στη χώρα. Η προσωπική σου ζωή δεν παίζει κανένα ρόλο. Το καθήκον σου στη χώρα είναι πρώτο από όλα», ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος της Άλμπα Ιούλια κ. Ειρηναίος, ο οποίος τη είχε γνωρίσει προσωπικά κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Η κλήση ήταν πάντα κρυμμένη στην καρδιά
Ο ιεράρχης, στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου «Οι Άγιοι Άγγελοι» της Μητέρας Αλεξάνδρας, παρέθεσε επίσης μια δήλωση της συγγραφέα: «Στην καρδιά μου πάντα ήθελα να γίνω μοναχή. Αλλά υπήρχαν τόσα πολλά να κάνω στη Ρουμανία όταν ήμουν νέα».
Τόνιζε συχνά: «Τότε έκανα το καθήκον μου ως πριγκίπισσα, τώρα κάνω το καθήκον μου ως καλόγρια».
Η πριγκίπισσα παντρεύτηκε τον αρχιδούκα Άντον της Αυστρίας όπου απέκτησαν μαζί έξι παιδιά. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πριγκίπισσα Ιλεάνα εργάστηκε ως νοσοκόμα στη Γερμανία και μετά στη Ρουμανία, ακολουθώντας το πρότυπο που της δίδαξε η μητέρα της, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ως «Μητέρα των Πληγωμένων».
Το 1944, η πριγκίπισσα Ιλεάνα ίδρυσε το Νοσοκομείο «Heart of Queen Maria» στο Bran της Ρουμανίας, το οποίο λειτουργούσε υπό την αιγίδα του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού μέχρι το 1948, όταν το κομμουνιστικό καθεστώς κατάργησε οτιδήποτε είχε σχέση με τη Βασιλική Οικογένεια της Ρουμανίας.
Η Αξέχαστη χώρα που αποχωρίζεται
Στις 4 Ιανουαρίου 1948, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα λόγω των περιστάσεων, που επέφερε το κομμουνιστικό καθεστώς. Συγκεκριμένα την αναγκαστική παραίτηση του βασιλιά Μιχαήλ. Στα απομνημονεύματά της (Ζω Ξανά – Ed. Humanitas), αναφέρει πως αναγκάστηκε να αποχωριστεί τη Ρουμανία.
«Έλεγα στον εαυτό μου: «Δεν θα ξαναδείς αυτά τα μέρη». Αυτό είναι το τέλος. Αγγίζεις αυτά τα πράγματα και μιλάς σε συγκεκριμένους ανθρώπους για τελευταία φορά. Λες αντίο, αλλά δεν έχεις την δύναμη να αποχωριστείς αυτόν τον τόπο».
Όταν έφυγε, η πριγκίπισσα θέλησε να αφήσει όλα τα χρήματα που είχε μαζί της σε διάφορους συνανθρώπους γύρω της: αγρότες, γιατρούς, ασθενείς του Νοσοκομείου «Heart of Queen Maria». Ο κόσμος δεν δέχτηκε να πάρει τίποτα από αυτά. Αντίθετα, της ζήτησαν να προσευχηθεί μαζί τους για τελευταία φορά.
«Γονατίσαμε εκεί, στο λασπωμένο χωράφι, με εργάτες που εργαζόταν στο εργοστάσιο και αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη. Τη στιγμή που ο ήλιος έδυε αργά πάνω από τα Καρπάθια Όρη. Με ένα τελευταίο ρίγος λαμπρότητας, προσευχηθήκαμε: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον».
Το 1950, η πριγκίπισσα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου άρχισε να δίνει διαλέξεις σχετικά με τον αθεϊσμό της κομμουνιστικής ιδεολογίας και την πραγματικότητα της ζωής στο κομμουνιστικό καθεστώς, εξ αφορμής της έντασης της αντιχριστιανικής δίωξης που επικρατούσε.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, μια σοβαρή ασθένεια και ο χαμός των δύο από τα έξι παιδιά της ήταν η αιτία που την οδήγησαν να αναλογιστεί περισσότερο βαθύτερα την κλίση της θεοποίησης του ανθρώπου. Έτσι επέλεξε να μπει στη μοναστική ζωή.
Η πρώτη μοναστική κοινότητα για μοναχούς διαφόρων εθνοτήτων
Το 1961, η πριγκίπισσα Ιλεάνα αποσύρθηκε στο μοναστήρι «Σινδόνη της Παναγίας» στο Bussy-en-Othe της Γαλλίας, υπό την καθοδήγηση του μητροπολίτη του Σουρόζ Άντονι Μλπουμ.
Το 1967, ίδρυσε το Ορθόδοξο Μοναστήρι της «Μεταμορφώσεως του Σωτήρος» στο Έλγουντ Σίτι της Πενσυλβάνια. Η συγκεκριμένη μονή υπήρξε το πρώτο αγγλόφωνο ορθόδοξο μοναστήρι στην Αμερική, όπου αποτελούνταν από μοναχούς διαφορετικών εθνοτήτων, ενώ η ίδια ήταν η Ηγουμένη της μοναστικής κοινότητας.
Τον Σεπτέμβριο του 1990, σε ηλικία 81 ετών, λίγο πριν φύγει από αυτόν τον κόσμο, κατάφερε να δει από κοντά τη Ρουμανία να απελευθερώνεται από τον κομμουνισμό, ύστερα από πρόσκληση του Συλλόγου Χριστιάνα.
«Είμαι τόσο ευγνώμων για όλα όσα μου έχουν δώσει!» Στη συνέχεια είπε στον δημοσιογράφο Nicolae Stroescu Stânişoara από την εφημερίδα «Ελεύθερη Ευρώπη».
Άφησε επίσης μια πνευματική παρακαταθήκη για τον Ρουμάνικο λαό: «Πρέπει να στηριχθούμε στην εμπιστοσύνη και την αγάπη, διαφορετικά δεν μπορεί να οικοδομηθεί τίποτα. Αυτό είναι το αξιοπρεπές πράγμα και πρέπει να τελειώσει εκεί. Και είμαι βέβαιος ότι υπάρχει κάτι βαθιά ριζωμένο στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό στον λαό μας, το οποίο πάντα μας έβγαζε από τα προβλήματα και θα μας βγάλει σήμερα».
Η Μητέρα Αλεξάνδρα είναι θαμμένη στο μοναστήρι της «Μεταμορφώσεως του Σωτήρος» στο Έλγουντ Σίτι της Πενσυλβάνια.
Σύμφωνα με κάποιον Αμερικανό ιεράρχη που επικαλείται ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος της Άλμπα Ιούλια κ. Ειρηναίος, η Μητέρα Αλεξάνδρα δεν ήταν μια πριγκίπισσα που έγινε μοναχή, αλλά μια μοναχή που πέρασε από τη ζωή μιας πριγκίπισσας.
πηγή: basilica.ro