Ο Αμερικής Ελπιδοφόρος…επιτίθεται στην Εκκλησία της Ελλάδος – Η Ορθόδοξη Εκκλησία ζει στη δική της πομφόλυγα – Το βάπτισμα ανήκει σε όλα τα παιδιά
Δεν οφείλει να υπάρχει διαμάχη για το βάπτισμα το οποίο ανήκει σε όλα τα παιδιά- Γιατί η ενέργεια του Ελπιδοφόρου δημιούργησε τόση φιλονικία και κατηγορία; – Αυτή δεν είναι δημόσια συζήτηση περί της μυστηριακής χάριτος – Αυτό που επακολούθησε ήταν άλλο ένα επεισόδιο στον πόλεμο των πολιτισμών – Το πλέον κορυφαίο θέμα που οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν αισθάνονται άνετα να τα ανοίξουν είναι η ομοφυλοφιλία- Εγείρει παθιασμένο συναισθηματισμό, αλλά λίγη λογική ομιλία- Η Ορθόδοξη Εκκλησία ζει στη δική της πομφόλυγα – Υπερτερούμε στα επιδεικτικά τελετουργικά και αστραφτερά άμφια…
Τους ασκούς του Αιόλου άνοιξε η βάπτιση που τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος στη Βουλιαγμένη. Μετά την επιστολή διαμαρτυρίας που αποφάσισε να στείλει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, τη σκυτάλη πήρε ο κ. Ελπιδοφόρος, ο οποίος δίνει εμμέσως πλην σαφώς τη δική του απάντηση στις αιτιάσεις, μέσω άρθρου του Αρχιδιακόνου του Οικουμενικού Θρόνου π. Ιωάννη Χρυσαυγή, στο θρησκευτικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «Religious News Service» . Στο συγκεκριμένο άρθρο στοχοποιείται η Εκκλησία της Ελλάδος τόσο για τη στάση της, όσο και για το χειρισμό του εν λόγω θέματος….
Στο κείμενο, το οποίο καυτηριάζει σε σχετικό άρθρο του ο Εθνικός Κήρυκας, διαδόθηκε, σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι «στις αρχές του μηνός μία απρόκλητη κακόβουλη θύελλα ξέσπασε έπειτα που ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, η κεφαλή της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, ενώ επισκεπτόταν την Ελλάδα βάπτισε δύο παιδιά τα οποία γεννήθηκαν παρενθετικώς για να ανατραφούν από ζεύγος ομοφυλόφιλων. Όπως συνηθίζεται, ο Ελπιδοφόρος ενημέρωσε τον τοπικό Επίσκοπο, Μητροπολίτη Γλυφάδας Αντώνιο, πως ερχόταν να τελέσει τη βάπτιση στη Μητρόπολή του. Ωστόσο, δεν αναφέρθηκε στη φύση της γέννησης των παιδιών ή στη σεξουαλικότητα των γονιών τους. Την περασμένη Τρίτη 19 Ιουλίου η Ελληνική Εκκλησία κατέθεσε καταγγελία στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Ιστανμπούλ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πήραν φωτιά συζητήσεων».
Επιπλέον ο κ. Χρυσαυγής επισημαίνει «ξεκάθαρα, αυτή δεν είναι δημόσια συζήτηση περί της μυστηριακής χάριτος. Αυτό που συνέβη ήταν απλώς ένα άλλο βάπτισμα, αλλά αυτό που επακολούθησε ήταν κάτι που όλοι στον κόσμο της θρησκείας γνωρίζουν τελευταία: Άλλο ένα επεισόδιο στον πόλεμο των πολιτισμών. Επίσης, αποκάλυψε πόσο εκτός επαφής με την πραγματικότητα και τον κόσμο είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το παρατηρήσαμε στην αντιμετώπιση του Covid-19, το είδαμε στην υπεράσπιση του πολέμου της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας. Μία σύντομη ματιά στα ταμπλόιντ και στα ηλεκτρονικά μπλοκ αντικατοπτρίζει πως η Ορθόδοξη Εκκλησία ζει στη δική της πομφόλυγα. Εκεί, υπερτερούμε στα επιδεικτικά τελετουργικά και αστραφτερά άμφια».
Σε άλλο σημείο του άρθρου ο κ. Χρυσαυγής τονίζει «υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα για τα οποία οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν αισθάνονται άνετα να τα ανοίξουν, και το πλέον κορυφαίο ανάμεσα σ’ αυτά είναι η ομοφυλοφιλία, η οποία εγείρει παθιασμένο συναισθηματισμό, αλλά λίγη λογική ομιλία. Απλώς αναμασούν τη γνωστή φράση ‘μισούμε την αμαρτία, αλλά αγαπούμε τον αμαρτωλό’ μπορεί συχνά να είναι καταδίκη φαινόμενη ως συμπάθεια – είναι εύκολα να χαρακτηρίζουμε, παρά να ακούμε».
Μάλιστα, αναφέρει ακόμα και το παράδειγμα του Αγίου Πορφυρίου, ο οποίος περιφερόταν στην πλατεία Ομονοίας της Αθήνας και πρότασσε τον σταυρό να τον προσκυνούν οι ιερόδουλες.
Ο κ. Χρυσαυγής σημειώνει μεταξύ άλλων: «δεν οφείλει να υπάρχει διαμάχη για το βάπτισμα το οποίο ανήκει σε όλα τα παιδιά. Τότε γιατί η ενέργεια του Ελπιδοφόρου δημιούργησε τόση φιλονικία και κατηγορία; Όταν μία ανεξάρτητη Εκκλησία επικοινωνήσει με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για το τι διημείφθη, διερωτώμαι τι ακριβώς θα αποκαλύψουν οι φόβοι μας γι’ αυτό το θέμα. Φοβόμαστε μήπως διαλυθούν η παράδοση και η αλήθεια; Φοβόμαστε ίσως ότι θα σχίσει κάποιο άραφο ύφασμα; Ενώ η ιστορική Εκκλησία δεν είχε ποτέ δυσκολία να μιλήσει στις συνόδους ανά τους αιώνες και ιδιαίτερα όταν υπήρχαν διαμφισβητούμενα και περίπλοκα θέματα όπως το φύλο του (ή η σάρκα) του Χριστού και η σπουδαιότητα απεικόνισης του ιερού. Φοβόμαστε να ανοίξουμε το κουτί της Πανδώρας; Όφειλε ο Μητροπολίτης Γλυφάδας να ήταν περισσότερο ενήμερος για το τι συμβαίνει στη Μητρόπολή του ή μήπως υπάρχει άλλος λόγος και έσπευσε να νίψει τα χέρια του για να καλύψει τα ίχνη του; Παραδέχεται ότι δεν θα είχε το θάρρος να αποφασίσει εάν είχε όλες τις πληροφορίες. Όφειλε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος να είχε διευκρινίσει γραπτώς πως τα παιδιά δεν ανήκουν σ’ αυτό που ο Μητροπολίτης Γλυφάδας ονομάζει ‘παραδοσιακή οικογένεια’; Περιμένουμε το ίδιο για παιδιά μονογονικού γονέως; Τι γίνεται με τα παιδιά άθεων γονέων ή για γονείς που έχουν κάνει πολιτικό γάμο ή δεν έχουν τελέσει κανέναν γάμο; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλομε περιορισμούς για τη φωτογράφιση ή τη δημοσιότητα όπως έχει λεχθεί για την προκειμένη περίπτωση;».
Σε άλλο σημείο δε, διατυπώνει εύγλωττα ο ρητορικό ερώτημα: «Φοβόμαστε να παραδεχθούμε τη δική μας δυσφορία ή ντροπή για συζήτηση σεξουαλικών αρχών ή πρακτικών; Δεν θα ήταν καιρός για μία ειλικρινή συζήτηση γύρω από το σεξ και το φύλο στην Εκκλησία; Οφείλουν εκείνοι οι επιρρεπείς να κατακρίνουν τον τρόπο ζωής των άλλων είτε είναι χειροτονημένοι Επίσκοποι ή αναγκαστικοί επικριτές ‘να βγάλουν πρώτα τη δοκό από τα δικά τους μάτια’ όπως είπε ο Χριστός;».
Με πληροφορίες από Εθνικό Κήρυκα
