“Όλοι έχουμε ωρισμένα χαρίσματα που είναι δώρον Θεού. Είναι τα τάλαντα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, τα οποία δεν πρέπει να αφήνουμε ακαλλιέργητα και αναξιοποίητα, αλλά να επιδεικνύουμε ζήλον διά την αύξησίν των και διά την βελτίωσίν μας. Αυτά τα Θεόσδοτα χαρίσματά μας οφείλουμε να κάνουμε το παν διά να τα αξιοποιούμε χάριν του κοινού καλού, να τα θέτουμε εις την υπηρεσίαν των αδελφών μας. Ακόμη και με τα θεωρούμενα ως μικρότερα χαρίσματα, και με τα πλέον ελάχιστα μέσα, είναι δυνατόν να παράσχουμε σπουδαία διακονία στους συνανθρώπους μας, εάν συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνο το οποίον ελάβομεν άνωθεν είναι θεία κλήσις και ιερά αποστολή”, είπε ο Παναγιώτατος, στην ομιλία του μετά τη Θ. Λειτουργία, και πρόσθεσε:
“Με αυτές τις σκέψεις προσήλθαμε σήμερα εις τον ιστορικόν αυτόν Ναόν της ευσεβείας μας για να προσευχηθούμε υπέρ του ανθρώπου. Του κάθε ανθρώπου. Του μοναδικού ενώπιον του Θεού ανθρώπου. Διότι ο κάθε ανθρωπος είναι στα μάτια του Θεού πρόσωπον με ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη αξία. Είναι το τελειότερον δημιούργημα του Πλάστου μας, προικισθείς υπ᾽ Αυτού διά του λογικού και του αυτεξουσίου, «ελευθερία τετιμημένος», κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον. Εις έκαστον εξ ημών εναπόκειται το πως θα χρησιμοποιήση τα δωρήματα αυτά του Δημιουργού μας.
Άλλωστε, όλοι μας είμαστε ξένοι και πάροικοι σε ετούτη τη γη, διότι «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν». Όταν πιστεύσουμε σε αυτήν την αλήθειαν, τότε γινόμεθα, ήδη από της παρούσης ζωής, μέτοχοι της αγιότητος Εκείνου. Φθάνει να ομολογήσουμε με θέρμη: «Πιστεύω, Κύριε, ότι συ είσαι ο Υιός του Θεού και τα πάντα είναι δικά σου, και αυτή ακόμη η ζωή μας». Αυτό αποδεικνύει και η ύπαρξις των ιερών ναών, αγιασμάτων και προσκυνημάτων των πατέρων μας. Αυτά μας δείχνουν την έμφυτον τάσιν και ορμήν του ανθρώπου προς το Θείον, από τον οποίον λαμβάνει πάντοτε την δύναμι και το θάρρος, ώστε να νικά τους παντοίους απειλητικούς ορατούς και αοράτους εχθρούς.
Δι᾽ ημάς εσταυρώθη ο σαρκωθείς Θεός Λόγος. Διά τον ενανθρωπήσαντα Θεόν σταυρούμεθα και ημείς. Συσταυρούμεθα για να συζήσουμε με τον Χριστόν διά της ολικής αφοσιώσεώς μας εις Αυτόν, διά της προσηλώσεώς μας εις τα όσια και ιερά της πίστεώς μας, την τιμίαν παρακαταθήκην της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.”
Ο Παναγιώτατος, εξέφρασε την Πατριαρχική ευαρέσκειά του για το επιτελούμενο έργο, “υπό την εμπνευσμένην καθοδήγησιν και την στιβαράν ηγεσίαν του προσφιλούς ημίν τε και πάσιν Ιερωτάτου Αδελφού αγίου Κυδωνιών”, και συνεχάρη αυτόν και τους συνεργάτες του. Εκφράζοντας για άλλη μία φορά την ιδιαίτερη αγάπη του προς την Κοινότητα του Βεβεκίου, είπε ότι παρακάλεσε ιδιαιτέρως τον Άγιο Χαράλαμπο να σκέπη αυτή την Βοσπορινή γωνιά της Πόλεως και “να μεσιτεύη και υπέρ όλης της ομογενείας μας, αλλά και υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ιδίως εις την σκληρώς δοκιμαζομένην Ούκρανίαν και την χειμαζομένην Μέσην Ανατολήν, και υπέρ της ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και της διαφυλάξεως της ενότητος αυτών.”
Προηγουμένως τον Παναγιώτατο υποδέχθηκε με θερμούς λόγους ο Σεβ. Μητροπολίτης Κυδωνιών κ. Αθηναγόρας, Επόπτης της Περιφερείας Βοσπόρου, ενώ εκ μέρους της Εκκλησιαστικής Επιτροπής της Κοινότητος μίλησε ο Γραμματέας αυτής Εντιμ. κ. Ανδρέας Ρομπόπουλος.
Φωτογραφία αρχείου