Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στους Δώδεκα Αποστόλους Φερίκιοι
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων Φερίκιοι από όπου εκφώνησε βαρυσήμαντη εκκλησιολογική ομιλία, τονίζοντας πως «διά την Εκκλησίαν του Χριστού δεν υπάρχουν εγκόσμιοι δυνάμεις. Ούτε η έκτασις η γεωγραφική, ούτε τα πλήθη των οπαδών της, ούτε ο υλικός πλούτος, είναι δυνατόν να αποτελούν δυνάμεις διά την Εκκλησίαν του Χριστού. Η μεγαλυτέρα δύναμίς της είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Και ούτος εσταυρωμένος».
Ο Πατριάρχης με τα λόγια αυτά απάντησε σε όλους όσοι λησμονούν αυτή την αλήθεια και ονειρεύονται, όπως είπε, το Οικουμενικό Πατριαρχείο «κάπου εις το εξωτερικόν, ως ένα Βατικανόν της Ορθοδοξίας, με κοσμικήν αίγλην και δύναμιν».
Υπογράμμισε πως η ζωή και η πορεία της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, μέσα στους αιώνες, μοιάζει με εκείνη των Αποστόλων. Είπε χαρακτηριστικά, πως «με την δύναμιν του Εσταυρωμένου Κυρίου της, η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία επέζησε τόσων και τόσων δυσχερεστάτων στιγμών του ιστορικού της βίου, έδωκε την καλήν μαρτυρίαν εν τω κόσμω και εθαυματούργησε, διαφυγούσα ‘κινδύνους εκ γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις’. Πόσον ομοιάζει η ζωή και η πορεία της διά μέσου των αιώνων με την ζωήν των Αποστόλων, όπως την ακούσαμε σήμερα εις το Αποστολικόν ανάγνωσμα, μέρος του οποίου επαναλαμβάνομεν: ‘Ο Θεός ημάς τους Αποστόλους εσχάτους απέδειξεν ως επιθανατίους… Ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ·ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί·υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν… λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν’».
Στην εορτή των Αγίων Αποστόλων στο Φερίκιοι της Κωνσταντινούπολης παρευρέθηκαν ο Μητροπολίτης Ιεραπύτνης Κύριλλος και ο Επίσκοπος Δορυλαίου Δαμασκηνός, Ηγούμενος της Μονής Τζαγκαρόλων στα Χανιά Κρήτης. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΙΚΟΥΝΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ-ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Ο Πατριάρχης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στους Δώδεκα Αποστόλους, λέγοντας πως «οι Δώδεκα Απόστολοι δεν ήσαν, όμως, κήρυκες μόνον της Αναστάσεως, αλλά και άλλων μεγάλων αληθειών και πραγματικοτήτων της πίστεως και της ζωής μας εν γένει. Η ιδία η κλήσις και η εκλογή των ως Αποστόλων, ενώ δεν ήσαν παρά απλοί, αγράμματοι και πτωχοί άνθρωποι, αποτελεί διατράνωσιν της αληθείας ότι ο Θεός δύναται και εκ των λίθων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ·ότι τα κριτήρια του Θεού διαφέρουν από αυτά των ανθρώπων·και ότι, κατά συνέπειαν, τίποτε το μικρόν, τίποτε το ευτελές δεν πρέπει να περιφρονούμε, διότι αυτό εις τα μάτια του Θεού μπορεί να έχη ανυπολόγιστον αξίαν και σημασίαν. Εκείνος δεν ωμίλησε περί των ‘αδελφών Του των ελαχίστων’, με τους οποίους δεν απηξίωσε να ταυτίση Εαυτόν; ‘Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε’.
Ο Θεός, όπως τους Αποστόλους, έτσι και εμάς, ‘εσχάτους απέδειξεν ως επιθανατίους’. Αλλά μη λησμονήτε τι κατώρθωσαν να επιτελέσουν αυτοί οι έσχατοι, αυτοί οι επιθανάτιοι, αυτοί οι αγράμματοι και ολίγοι: ‘εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος’. Ολη η ζωή και η δράσις των Αποστόλων αποτελεί τρανήν μαρτυρίαν και απόδειξιν της αληθείας αυτής, ότι, δηλαδή, η δύναμις του Θεού ‘εν ασθενεία τελειούται’».
Πηγή: Εθνικός Κήρυκας
