“Η κανονική παράδοσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας ορίζει ότι εις κάθε πόλιν πρέπει να υπάρχη ένας μόνον κυριάρχης Επίσκοπος, ο οποίος είναι ο πνευματικός πατήρ όλων των πιστών, όλων των Ορθοδόξων που ζούν εις αυτήν την πόλιν, ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής”, επισήμανε ο Παναγιώτατος και συνέχισε: “Συνεπείς τηρηταί της Ορθοδόξου κανονικής τάξεως και εκκλησιολογίας, όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Πόλεως, όσοι είμεθα, όποιοι είμεθα, είμεθα μία οικογένεια, η οποία τελεί υπό τον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, τον Ποιμενάρχην των ενταύθα Ρωμιών, Ρουμάνων, Ρώσων, Ουκρανών, Βουλγάρων, Γεωργιανών. Όλοι είσθε τέκνα πεφιλημένα του Οικουμενικού σας Πατριάρχου”.
Ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε στη σημερινή πανήγυρη της Αγίας Παρασκευής, η οποία, όπως είπε, έρχεται να προστεθεί στον εορτασμό της μνήμης περίπου είκοσι Αγίων γυναικών, που τιμώνται κατά τον μήνα Ιούλιο, και αποτελούν παράδειγμα για τις σύγχρονες Χριστιανές.
“Εν μέσω του καύσωνος του θέρους, η πανήγυρις της Αγίας Παρασκευής έρχεται ‘ως δρόσος Αερμών’ να προσφέρη αναψυχήν και να προστεθή εις την χορείαν των εορτών όλων εκείνων των Αγίων γυναικών, την μνήμην των οποίων εωρτάσαμε κατά τον παρόντα μήνα Ιούλιον. Και είναι αύται πολλαί, περί τας είκοσι, ώστε να είναι δυνατόν να ονομασθή ο Ιούλιος «μήνας των Αγίων γυναικών», από του βίου και της αθλήσεως των οποίων διδασκόμεθα τι είναι δυνατόν να κατορθωθή υπό των Χριστιανών γυναικών, όταν αι καρδίαι αυτών είναι πλήρεις θερμής και ζώσης πίστεως προς τον Χριστόν και ανυποκρίτου αγάπης προς τον πλησίον. Όπως ωρισμέναι εξ αυτών εμαρτύρησαν υπέρ του Χριστού, άλλαι έδρασαν εις το πεδίον της ιεραποστολής και άλλαι ανεδείχθησαν παιδαγωγοί εις Χριστόν, εμπνευσταί και θεμελιωταί ευαγών ιδρυμάτων και αναμορφωταί της κοινωνίας εν πνεύματι Χριστού, έτσι και αι σύγχρονοι χριστιαναί γυναίκες, κατά τας συνθήκας, τας απαιτήσεις και τας ανάγκας της εποχής μας, μπορούν να προσφέρουν πάμπολλα εις το πεδίον της εκκλησιαστικής διαπαιδαγωγήσεως, της φιλανθρωπίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Χαιρόμαστε, διότι είμεθα εις θέσιν να διαδηλώσωμεν με ικανοποίηση και ευαρέσκεια, ότι αι κυρίαι της Ομογενείας, οι Ρωμηές της Πόλης, ανταποκρίνονται καλώς εις την ιεράν αυτήν αποστολήν της Χριστιανής γυναικός. Το επιτελούμενον υπ᾽ αυτών έργον εις τας Φιλοπτώχους Αδελφότητας και τα Συσσίτια, εις τα Νοσοκομεία και το Γηροκομείον μας, καθώς και εις τας κατασκηνώσεις της Νήσου Πρώτης, μαρτυρεί περί της αδιαπτώτου αγάπης των προς τον πλησίον. Η δε θυσιαστική αφοσίωσις και η μέριμνά των διά τα νοικοκυριά τους, τις καθιστά αξιεπαίνους συνεχιστάς των σεβασμίων πατρογονικών μας παραδόσεων”.
Στη συνέχεια ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στον βίο της Αγίας Παρασκευής.
“Ο βίος της σήμερον εορταζομένης Αγίας Παρασκευής δεν συνιστά όμως φωτεινόν παράδειγμα μόνον διά τας γυναίκας, αλλά δι᾽ έκαστον εξ ημών. Εις την Καινήν Διαθήκην πολλάκις συναντώνται εκφράσεις, αι οποίαι χαρακτηρίζουν την ζωήν μας ως στάδιον και αγώνα, και μας υπενθυμίζουν το καθήκον της αθλήσεως, του αγωνίσματος, της άμιλλας. Ο στόχος μας είναι ο Κύριος και η εν αυτώ αιώνιος ζωή: «Τρέχομεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν». Και η αμοιβή διά τους καλώς αθλήσαντας είναι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα ο δικαιοκρίτης Κύριος.
Δεν είναι τυχαίον το γεγονός ότι ο ιερός υμνογράφος εις το απολυτίκιον της Αγίας Παρασκευής μεταχειρίζεται δύο εκφράσεις, την «σπουδήν» και την προσωνυμίαν «αθλοφόρος», διά να δείξη ότι αυτή η Αγία μας ήθλησε νομίμως και καλώς, διό και εστεφανώθη και τιμάται, αιώνες τώρα, από όλας τας γενεάς των Χριστιανών.
Εάν οι αθληταί που λαμβάνουν μέρος εις τους Ολυμπιακούς αγώνας, όπως αυτάς τας ημέρας εις το Τόκιο, αγωνίζωνται με τόσον ζήλον διά να κερδίσουν ένα χρυσό μετάλλιον, αντιλαμβάνεσθε, τέκνα πολυφίλητα, πόσον μεγαλύτερος πρέπει να είναι ο ιδικός μας ζήλος και πόσον υψηλοτέρα η ιδική μας αγωνιστική διάθεσις, προκειμένου να κερδίσωμεν τον έπαινον και τον στέφανον του ιδίου του Θεού.
Η Αγία Παρασκευή με την ζωήν της μας καθιστά ικανούς να ζήσωμεν και να γνωρίσωμεν το μυστήριον της απεράντου αγάπης του Θεού, ο Οποίος εις κάθε στιγμήν, εις κάθε πόνον, δειλίαν και ανάγκην μας, έρχεται βοηθός και συμπαραστάτης μας. Αυτήν την αγάπην του Θεού δείχνει και το γεγονός ότι είμεθα σήμερα εδώ και τελούμεν την αναίμακτον θείαν λατρείαν, εδώ εις τον τόπον αυτόν των προγόνων μας, όπου επί αιώνας εδοξάσθη ο Θεός και ετιμήθη η Αγία Παρασκευή”.
Ο Παναγιώτατος σε άλλο σημείο της ομιλίας του, εξέφρασε τη βαθύτατη εκτίμησή του για το έργο που επιτελεί στην Κοινότητα αυτή, ο Επόπτης της Περιφερείας Τατούλων, Σεβ. Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος. “Εκτιμώμεν και αγαπώμεν υμάς προσωπικώς, άγιε αδελφέ, και επαινούμεν τον ζήλον και τον ενθουσιασμόν, με τον οποίον ανελάβατε και ασκείτε τα νέα σας καθήκοντα. Σας ευχαριστούμεν θερμώς διά την εγκάρδιον και ευλαβή προσφώνησίν σας και ευχόμεθα, εν αρμονική συνεργασία μετά του ιερού κλήρου της περιφερείας αυτής, και των εκλεκτών Κοινοτικών εν αυτή παραγόντων, να συνεχίσετε απροσκόπτως το αναληφθέν ιερόν έργον, επ᾽ αγαθώ των Χριστιανών μας και προς δόξαν της Μητρός Εκκλησίας”.
Επίσης, συνεχάρη τον Ιερατικώς Προϊστάμενο π. Σέργιο Vlad, “διά το εύκαρπον έργον του, καθώς και διά το στοργικόν ενδιαφέρον που επιδεικνύει διά τους αδελφούς μας της ενταύθα Ρουμανικής παροικίας, εις τους οποίους η ανύστακτος μέριμνα και φροντίς της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησία παρεχώρησε τον Ιερόν τούτον Ναόν διά την κάλυψιν των λατρευτικών και ποιμαντικών αναγκών των εις την ιδικήν των γλώσσαν.”
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Παναγιώτατος εξέφρασε, με αφορμή τη σημερινή εόρτια σύναξη, τις ευχαριστίες της Μητρός Εκκλησίας προς τον Εντιμολ. Άρχοντα Έξαρχο κ. Παναγιώτη Τσάκο, ο οποίος πριν χρόνια ανέλαβε την ανακαίνιση του Ι. Ναού της Αγίας Παρασκευής. Τον ευχαρίστησε επίσης και για τη νέα δωρεά που προτίθεται να κάνει με την αγορά ενός οικοπέδου που θα αξιοποιηθεί ως χώρος αθλοπαιδιών για τoυς μαθητές της Ίμβρου.
Προηγουμένως, τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος, ο οποίος, μεταξύ άλλων, σημείωσε:
“Η φυσική παρουσία Σας στο ιστορικό Πικρίδιο, Παναγιώτατε Δέσποτα, κατά την ετησία μνήμη της πολιούχου μας, έρχεται να προστεθεί σε μία όλη σειρά ευεργεσιών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για τα όπου γης τέκνα του. Συγκεκριμένα, παραχωρήθηκε φιλαδέλφως η χρήση του Ναού μας από την φιλόστοργη Μητέρα Εκκλησία για να στεγάζει τις λατρευτικές και ποιμαντικές ανάγκες των Ρουμάνων αδελφών μας, με τους οποίους μας συνδέει ‘ο ένας Κύριος, η μία πίστη, το ένα βάπτισμα’. Όταν, πριν από είκοσι και πλέον χρόνια, αυξήθηκε και οργάνωθηκε, εδώ στην Πόλη, η Ρουμανική παροικία, τότε παρουσιάστηκε η αδήριτος ανάγκη της πνευματικής εξυπηρετήσεως των αδελφών μας, που ήρθαν από την καταπράσινη γενέτειρά τους. Ο Ναός αυτός κρίθηκε ως ο καταλληλότερος για την περίσταση, λόγω του ιστορικού του συνδέσμου με τις Παραδουνάβιες χώρες, όπως μαρτυρούν και τα ταφικά μνημεία, τα οποία βρίσκονται στον περίβολό του. Με τον τρόπο αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αιρόμενο στο ύψος των περιστάσεων, αγκαλιάζει με αγάπη, με ενδιαφέρον και με στοργή τα όπου γης τέκνα του, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, διότι όπως μας διδάσκει ο Απόστολος των Εθνών ‘ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην’. Η Κωνσταντινούπολη ήταν και παραμένει η στοργική Μητέρα Εκκλησία των νεωτέρων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, όχι μόνο διότι τους χάρισε το φως της αληθινής πίστεως και τους έδειξε τον ένα και μοναδικό δρόμο της σωτηρίας, αλλά και διότι παραμένει πάντοτε πρόθυμη να διακονήσει τις ανάγκες όλων των Χριστιανών Ορθοδόξων, ανεξαρτήτως φυλής και γλώσσης, ως θεοίδρυτος υπερεθνικός θεσμός, ως Σώμα Χριστού ‘μελιζόμενο και μη διαιρούμενο’.
Στη συνέχεια μίλησε ο Εντιμ. κ. Gherman Iulian, Πρόξενος της Ρουμανίας στην Πόλη.
Εκκλησιάσθηκαν οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Ρηγίου κ. Ειρηναίος και Μελιτηνής κ. Μάξιμος. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Ιερολ. Πατριαρχικός Διάκονος κ. Οικουμένιος Αμανατίδης.
