Στην ομιλία του, αμέσως μετά, ο Παναγιώτατος, μεταξύ άλλων, απηύθυνε προς τις μαθήτριες και τους μαθητές πατρικές συμβουλές και νουθεσίες.
“Εσείς εδώ, οι μαθητές και οι μαθήτριες του ευλογημένου αυτού Διδακτηρίου, έχετε το εξαιρετικό προνόμιο να έχετε λάβει την ευλογία και την σκέπη της Μεγάλης Εκκλησίας ήδη από το όνομά σας. Είσθε η Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή. Είσθε το παρόν και είσθε ταυτόχρονα και το ευοίωνο μέλλον της. Στη Ρωμηοσύνη, όμως, κάθε δόξα έχει τον δικό της Σταυρό. Κάθε προνόμιο πηγάζει από μία ευθύνη. Κάθε λόφος υψηλός και λόγος μας καλλιεπής έχει ευωδία Γολγοθά. Η δική σας, λοιπόν, ευθύνη από αυτόν τον υψηλό, φύσει και θέσει, τόπο, είναι να γίνεσθε διαρκώς «Φως». Φως της Ρωμαίηκης παιδείας μας. Διότι, τι είναι Ρωμαίηκη παιδεία; Είναι Χριστός και γλώσσα ελληνική! Χριστός και παιδεία αχώριστη αρετής! Είναι Χριστός και Γένος!
Δεν σας συνιστώ να περάσετε ούτε αυτόν ούτε κανένα των σχολικών και πανεπιστημιακών σας χρόνων αποστηθίζοντας ξηρά και στείρα γνώσι! Αντίθετα, σας προτρέπω πατρικώς να μορφώνεσθε με τα ιερά και τα εγκόσμια Γράμματα και να μορφώνετε Χριστόν, να δίνετε δηλαδή μορφή στον Χριστό μέσα σας. Διότι, παιδιά μου, το καταλαβαίνουμε με κάθε τρόπο: δεν έχουμε την πολυτέλεια τόσο ως Γένος, όσο και ως ανθρωπότης, να ζούμε έστω και ένα λεπτό μακριά από τον Χριστό μας.! Ο Χριστός είναι Αγάπη. Είναι ο δρόμος, είναι η Αλήθεια, είναι η Ζωή! Είναι το Φως! Είναι τα πάντα μας ο Χριστός! Ποιος Χριστός, όμως; Όχι ένας απροσδιόριστος καλός Διδάσκαλος και υπέροχος Άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος Κύριος όπως μας τον προβάλλει Σταυρωμένο και Αναστάντα η Ορθόδοξη Εκκλησία μας!
Άρα, λοιπόν, μαζί με την μάθησι, αυτό που σας προτρέπει εντονώτερα ο πνευματικός σας πατέρας, είναι να γίνεσθε κάθε λεπτό και καλύτεροι Χριστιανοί, αγαπώντας την Εκκλησία μας, μέσα από την Εκκλησία μας, μέσα από τα Μυστήριά της, με ταπείνωσι, με σεμνότητα, με θάρρος, με λογισμό και με όνειρο ότι το «αύριο» σας ανήκει. Και όχι μόνον το «αύριο» αλλά εφ΄όσον είμαστε του Χριστού, μας ανήκει η αιωνιότητα μαζί Του. Όμως, μη ξεχνάτε ότι κανείς δεν φθάνει στο «αύριο» με επιτυχία, αν δεν αξιοποιήση πρώτα τα διδάγματα του παρελθόντος και αν δεν εργάζεται διαρκώς στο τώρα. Όσο θα γίνεσθε καλλίτεροι Χριστιανοί, τόσο θα αγαπάτε τους συνανθρώπους σας αδιακρίτως, θα γίνεσθε υπόδειγμα ζωής και πολιτείας, θα μεταβάλλεσθε σε «άλας της γης».”
Στη συνέχεια ο Πατριάρχης είπε:
“Από εδώ σήμερα, από τον Ναό της Παναγίας μας, από την βυζαντινή Μουχλιώτισσα, στέλνουμε όλοι μαζί προς όλους το μήνυμα του ανακαινισμού και της φρεσκάδας που βλέπουμε οι μεγαλύτεροι στα ζωηρά, στα γεμάτα ζωή, πρόσωπά σας. Ξεχυθείτε, παιδιά μου, στον υπέροχο χρόνο της μαθητείας του αγαθού! Αδράξτε την ευκαιρία ώστε διά της παιδείας να καλλιεργήτε διαρκώς τον εαυτό σας, με υπακοή στον φίλεργο κ. Διευθυντή σας και τους καλούς σας Καθηγητές, και ασφαλώς μαζί με τους αγαπημένους σας συμμαθητές από τα επίσης ευλογημένα Σχολεία της Αρχιεπισκοπής μας: το Παναγιοσκέπαστο Ζωγράφειο, όπου φοίτησα και ο ίδιος, και το γειτονικό στην Αγία Τριάδα Ζάππειο.
Παιδιά μου, ο πατέρας σας σας αγαπάει πολύ! Σας αγαπώ πολύ! Σας σκέπτομαι πολύ! Χαίρομαι και καμαρώνω με τις επιτυχίες σας, κατανοώ και συμμερίζομαι τους φόβους και τις αγωνίες σας για το μέλλον. Όμως είμαι εδώ, δίπλα σας, μαζί σας, προσεύχομαι πολύ, πάρα πολύ για εσάς, και σας ευλογώ από καρδιάς στο Όνομα του Τριαδικού μας Θεού.”
Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Αλικαρνασσού κ. Αδριανός, Επόπτης της Περιφερείας Φαναρίου-Κερατίου Κόλπου, ο Εντιμ. κ. Παντελεήμων Παναγιωτίδης, Πρόεδρος της Εφορείας της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Μ.τ.Χ.Ε., η Ευγεν. κ. Δήμητρα Βουρδόγλου, Συντονίστρια Εκπαίδευσης στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Πόλη, και στελέχη της Σχολής.
Ακολούθως, ο Πατριάρχης ευλόγησε την τράπεζα της Σχολής και γευμάτισε μαζί με τους Καθηγητές και τους μαθητές.
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου