«Περιμένω να μου πουν απλά ένα “ζούμε”»: Μαρτυρία μίας Ουκρανής που ζει στην Ελλάδα
Η Μαρίνα Σκουρόβα βρίσκεται στην Ελλάδα από τα παιδικά της χρόνια, ωστόσο η καταγωγή της είναι από την Ουκρανία, όπου ζει η οικογένεια της. Από όταν άρχισε η Ρωσική εισβολή στη χώρα της βιώνει μία μόνιμη αγωνία, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές το τελευταίο διάστημα που ένιωσε δυσάρεστα από σχόλια, είτε διά ζώσης είτε στα social media
«Για πρώτη φορά στη ζωή μου το “καλημέρα, τι κάνεις;” έγινε κάτι σαν αγένεια, δεν μπορείς να στείλεις ένα τέτοιο μήνυμα… Γιατί η μέρα δεν είναι καλή και ούτε μπορεί να σου γράψει ο άλλος “καλά, εσύ;”. Πλέον στέλνω “πως είστε;” και με αγωνία περιμένω ένα “ζούμε…“».
Η Μαρίνα Σκουρόβα βρίσκεται στην Ελλάδα από τα παιδικά της χρόνια, ωστόσο η καταγωγή της είναι από την Ουκρανία, όπου ζει η οικογένεια της. Από όταν άρχισε η Ρωσική εισβολή στη χώρα της βιώνει μία μόνιμη αγωνία, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές το τελευταίο διάστημα που ένιωσε δυσάρεστα από σχόλια, είτε διά ζώσης είτε στα social media.
Μας μίλησε για το πώς βιώνει την κατάσταση στην Ουκρανία από την 24η Φεβρουαρίου και μετά. «Ξύπνησα τη νύχτα καθώς με πήρε η μητέρα μου στις 5 το πρωί, μου είπε ότι ξεκίνησε ο πόλεμος. Ξημέρωσε η χειρότερη μέρα στη ζωή μου», λέει και συνεχίζει:
«Κάποιοι δικοί μου έφυγαν από το Κίεβο τις πρώτες μέρες, γυναίκες με μικρά παιδιά. Βρίσκονται στο Λβιβ. Οι υπόλοιποι έμειναν στο Κίεβο κάνοντας ό,τι μπορούν. Άλλοι μεταδίδουν μέσω Διαδικτύου, άλλοι μαγειρεύουν ασταμάτητα, άλλοι μεταφέρουν κόσμο με τα αυτοκίνητα, άλλοι μεταφέρουν φαγητό, άλλοι βγαίνουν τα βράδια και σβήνουν τα σημάδια με φωσφοριζέ μπογιά για τα επόμενα χτυπήματα, άλλοι μένουν με τα παιδιά τους στα αυτοκίνητα στα υπόγεια πάρκινγκ και μου στέλνουν ένα “ζούμε”. Όλοι αυτοί, στην πρόταση να οργανώσουμε τη μεταφορά για να φύγουν απάντησαν: Δεν πρόκειται και μη μου το ξαναπείς».
«Τα παιδιά έμαθαν να καλύπτουν το κεφάλι τους…»
Πώς είναι να έχεις οικογένεια με παιδιά στην Ουκρανία αυτό το διάστημα; «Τα παιδιά φοβούνται… μέσα σε λίγα 24ώρα έμαθαν τι είναι πόλεμος. Έμαθαν να κρύβονται, να ξαπλώνουν με την κοιλιά κάτω και να καλύπτουν το κεφάλι με τα χέρια. Οι μεγάλοι δεν φοβούνται, απλά πλέον κάνουν ό,τι μπορούν. Έχω φίλους που πήγαν να πολεμήσουν, εντάχθηκαν σε ομάδες παρακολούθησης. Απλά δεν έχω επικοινωνία μαζί τους».
Αποκαλύπτει ότι την έχουν προσεγγίσει και άλλοι από τον χώρο των ΜΜΕ για να μιλήσει: «Δεν πρόκειται να μιλήσω στο πλαίσιο της ρωσικής προπαγάνδας και δεν θα μπω καν στις συζητήσεις περί νεοναζί, κτλ. Στο ερώτημα «γιατί έτσι;» απαντώ πως αυτό δεν εκπροσωπεί τον ουκρανικό λαό και ότι στις εκλογές οι ακροδεξιοί πήραν 3%. Και ότι σε δημοκρατικές χώρες, ναι, υπάρχουν ομάδες με ολοκληρωτικές απόψεις και δυστυχώς, ούτε η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση. Μου στέλνουν ασταμάτητα φωτογραφίες με 10-20 Ουκρανούς που κρατάνε το πορτρέτο του Χίτλερ κτλ. Η χώρα μου, η πόλη μου είναι ο τόπος του Μπάμπι Γιαρ! Που τώρα βομβαρδίστηκε από ποιους; Από κάποιον που έκλεισε κανάλια, εφημερίδες, Facebook, Twitter, YouTube και επέβαλε 15 χρόνια φυλάκισης σε όποιον χρησιμοποιεί λέξεις «πόλεμος» και «εισβολή».Που απείλησε τον πλανήτη με πυρηνικά;», λέει με εμφανή τα σημάδια της συγκίνησης.
«Θα πολεμήσουμε με κάθε τρόπο»
«Κοίτα δεν θέλω να με πιστεύει ή να μη με πιστεύει κάποιος. Ο λόγος για τον οποίο μιλάμε αυτή τη στιγμή μου ραγίζει την καρδιά», σημειώνει, ενώ η συζήτηση επιστρέφει και πάλι στα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία: «Από τους δικούς μου κανένας δεν δέχεται να φύγει. Πλέον θα πολεμήσουν με αυγά, μπουκάλια, ξύλα, πέτρες. Ήταν μεγάλη προδοσία. Δεν έχει νόημα να γίνουμε Ρωσία ξανά. Όχι άλλο. Κι εγώ θα ήθελα να είμαι τώρα εκεί. Και δεν είναι απλά πατριωτισμός. Εισέβαλαν στο σπίτι μας τη νύχτα. Βομβαρδίζουν όλη τη χώρα ταυτόχρονα. Όλοι ξαφνικά αισθάνθηκαν το ίδιο δέος, το ίδιο σοκ: εισέβαλαν στο σπίτι μας τη νύχτα όπως το 1941», υπογραμμίζει.
Η νεαρή Ουκρανή με τα πολύ καλά ελληνικά, προσθέτει: «Να συμπληρώσω κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Το πώς και ποιος μπορεί να σταματήσει αυτόν τον πόλεμο; Είναι ο λαός της Ρωσίας!».
«Πολλοί φίλοι αποστασιοποιήθηκαν»
«Αυτό που πονάει περισσότερο και από το πόλεμο είναι η σιωπή των φίλων που αποστασιοποιήθηκαν. Είναι περίεργο που βγαίνω έξω, πάω στη δουλειά μου και δεν σε ρωτάει κάνεις. Όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι ωστόσο περιορίζονται σ’ ένα “τι κάνεις, καλά, γεια-γεια”. Σοκαρίστηκα για το τι έγινε με την κοινωνία… και πώς ξαφνικά δίπλα μου βρέθηκαν άνθρωποι που δεν περίμενα και στην άκρη έμειναν οι εδώ συγγενείς, φίλοι», τονίζει.
Αποκαλύπτει επίσης ότι έχει δεχθεί μπούλινγκ στο διαδίκτυο: «Όταν η ελληνική κυβέρνηση πήρε την απόφαση και έστειλε αμυντική βοήθεια τα πράγματα στα social media φούντωσαν, ότι έτσι η κυβέρνηση μπλέκει την Ελλάδα στον πόλεμο. Στο διαδίκτυο άρχισε να κυκλοφορεί ότι εστάλησαν όπλα στους νεοναζί, κάτι που προφανώς δεν ισχύει», σημειώνει, λέγοντας ότι δέχθηκε αρκετά σχόλια, καθόλου κολακευτικά.
«Οι μέρες αυτές είναι σαν μήνες και ο χρόνος δεν κυλά. Δουλεύω και όλοι συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα. Απλά με αποφεύγουν, ώστε να μην συναντηθούν τα βλέμματα μας», καταλήγει.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
