Πολλά χρειάστηκε να αποχαιρετήσουν τους πατέρες τους πριν ξεκινήσουν ένα δύσκολο ταξίδι με τις μητέρες και τα αδέλφια τους, περιμένοντας μερικές φορές περισσότερες από δώδεκα ώρες μέσα στο κρύο πριν τους επιτραπεί να περάσουν σε ασφαλέστερες χώρες. Οι γονείς τους αγωνιούσαν να τους εξηγήσουν τι συνέβαινε. Σε κάποια παιδιά οι γονείς τους τους είπαν ότι πήγαιναν διακοπές. Άλλα παιδιά έμαθαν την αλήθεια: «Τα σπίτια μας δεν είναι ασφαλή και ο μπαμπάς πρέπει να μείνει πίσω για να υπερασπιστεί τη χώρα μας».
Για να καταλάβουν πώς κάποια από αυτά τα παιδιά βιώνουν τον πόλεμο, η Washington Post ζήτησε από νεαρούς πρόσφυγες στον σιδηροδρομικό σταθμό του Przemysl στην Πολωνία – κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία – να ζωγραφίσουν τι τους έκανε εντύπωση τις τελευταίες εβδομάδες.
Ένα σπίτι και μια οικογένεια που έμειναν πίσω
Η 9χρονη Βερόνικα Λότοβα, πήρε μαζί της το λούτρινο αρκουδάκι της όταν έφυγε από το σπίτι της στην περιοχή Ντονμπάς της Ουκρανίας. Το έχει ονομάσει Volodya, από έναν χαρακτήρα μιας τηλεοπτικής σειράς που παρακολουθούσε με τους παππούδες της. Η οικογένειά της προσπάθησε να πάρει μαζί της τους παππούδες πριν από τον πόλεμο, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να φύγουν. Η μητέρα της ανησυχεί ότι αυτοί και ο πατέρας της Βερόνικα δεν θα επιβιώσουν από τους βομβαρδισμούς.
Η θέα από το τρένο
Η 7χρονη Νταϊάνα Σεκατούρινα γιόρταζε τα γενέθλιά της την ημέρα που τα ρωσικά στρατεύματα άρχισαν να βομβαρδίζουν την πόλη της Sumy. Το ψήσιμο της τούρτας γενεθλίων διακόπηκε καθώς η οικογένειά της έπρεπε να βρει καταφύγιο. Μέρες αργότερα, βρέθηκε σε ένα τρένο για τη δυτική Ουκρανία μαζί με τη μητέρα της και την 11χρονη αδελφή της. Ο πατέρας της έμεινε πίσω, αναρρώνοντας από έναν προπολεμικό τραυματισμό, με την ελπίδα να τους συναντήσει αργότερα.
Αποχωρισμός στα σύνορα
Ο 13χρονος Ζένια Γκρέμπεντσουκ διέφυγε από το Τσερκάζι της Ουκρανίας μαζί με τη μικρότερη αδελφή του και τη μητέρα του. Ο πατέρας του τους πήγε στο λεωφορείο και στη συνέχεια επέστρεψε στο σπίτι. Η μητέρα του είπε στην Washington Post ότι αυτή και τα παιδιά της σχεδίαζαν να παραμείνουν στην Πολωνία μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος. Ο Ζένια ελπίζει ότι η Ουκρανία θα νικήσει σύντομα και ότι εκείνος θα μπορέσει να παίξει ξανά ποδόσφαιρο στο σπίτι του με τους φίλους του.
Άρματα μάχης
Όταν οι σειρήνες συναγερμού για αεροπορική επιδρομή χτύπησαν στην Πολτάβα της Ουκρανίας, ο 7χρονος Μίσα Ντεμτσένκο ακολούθησε τους γονείς του στο υπόγειο και περίμενε μέχρι να σταματήσουν οι κρότοι για να επιστρέψει στον επάνω όροφο. Λίγες μέρες αργότερα βρέθηκε με τη μητέρα του στον σιδηροδρομικό σταθμό του Przemysl και όταν άκουσε έναν θόρυβο τη ρώτησε πού ήταν το πλησιέστερο καταφύγιο. Εκείνη προσπάθησε να τον διαβεβαιώσει ότι ήταν ασφαλείς. Ο Μίσα έψαξε στην τσάντα του να βρει το αγαπημένο του παιχνίδι, ένα αυτοκινητάκι που ανήκε στον πατέρα του, ο οποίος έμεινε πίσω για να πολεμήσει.
ΠΗΓΗ: Washington Post