Ο γάμος του κ. Χαιρόπουλου με τον εκλεκτό της καρδιάς του κ. Ρίτσαρντ Κρουκ, έγινε στο Neighborhood Club της πόλης Κουίνσι η οποία βρίσκεται περί τα 12 μίλια νοτίως της Βοστώνης, παρουσία συγγενών και φίλων.
Ο «Ε.Κ.» αποκαλύπτει πως ο Ιωάννης Χαιρόπουλος έγινε πάστορας σε προτεσταντική εκκλησία στην περιοχή των Λευκών Ορέων (White Mountains) του Νιου Χαμσάιρ και συγκεκριμένα του Barlet Union Congregational church.
Υπενθυμίζεται ότι ο Ιωάννης Χαιρόπουλος ήταν ευρέως γνωστός στην Εκκλησία και Ομογένεια της Αμερικής, ως κληρικός με ικανότητες και διοικητικά προσόντα.
Διετέλεσε Διάκονος του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιακώβου. Βοηθός ιερεύς στην κοινότητα του Αγίου Νικολάου του Φλάσινγκ.
Ιερατικός προϊστάμενος στην κοινότητα της Αγίας Παρασκευής στην πόλη Greenlawn της Νέας Υόρκης, καθώς επίσης και του Αγίου Γεωργίου στο Hartford του Κονέκτικατ.
Επίσης, υπηρέτησε ως διευθυντής του Ιδιαιτέρου Γραφείου του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνα, και πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Ντιτρόιτ.
Εγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός από την Ομογένεια όταν τον Μάιο του 2003 δώρισε το ένα του νεφρό και σώθηκε ένα μικρό παιδί. Εγκατέλειψε την ιεροσύνη και ζήτησε να παραιτηθεί, πράγμα που έγινε.
Σε συνέντευξή του στον «Ε.Κ.» είπε ότι «πρόκειται για μία μικρή κοινότητα, δεν είχαν πάστορα και με ρώτησαν αν θα ήμουν διατεθειμένος να υποσχεθώ ότι θα κάνω τρεις ή τέσσερις φορές το μήνα την Ακολουθία και να τους παρέχω ποιμαντική φροντίδα και αγάπη. Τους είπα μία και ξεκινήσαμε τη σχέση μας τον Μάρτιο».
Δεν αναχειροτονήθηκε, αλλά όπως είπε «τους είπα ακριβώς την ιστορία μου, πως είχα σπουδάσει και ήμουν χειροτονημένος Ελληνορθόδοξος ιερέας, για την εικοσαετή διακονία μου και τις αιτίες που αποφάσισα να εγκαταλείψω την ιεροσύνη επειδή είμαι ομοφυλόφιλος κι αυτό είναι ασυμβίβαστο με την Ελληνορθόδοξη ηθική. Αισθάνθηκαν πολύ άνετα με αυτά που τους είπα για τη ζωή μου και τη Θεολογική μου κατάρτιση, τα αποδέχθηκαν ως βασικά στοιχεία της Χριστιανικής εμπειρίας και διδασκαλίας. Δεν υπήρξε χειροτονία, δέχθηκαν αυτό που ήμουν. Τους εξήγησα βέβαια ότι καθαιρέθηκα και ότι δεν μου επιτρέπεται να τελέσω μυστήρια ή να κάνω ιεροπραξίες στην Ορθόδοξη Εκκλησία».
Στην ερώτηση τι ακριβώς κάνετε στην εκκλησία αυτή, είπε: «η βασική λατρεία είναι η ψαλμωδία των ύμνων, η ανάγνωση της Αγίας Γραφής, και το κήρυγμα. Τις τρεις Κυριακές κάθε μήνα ηγούμαι της λατρείας και κάνω το κήρυγμα και την πρώτη Κυριακή εκάστου μηνός τελώ την Ευχαριστία και προεξάρχω της Ευχαριστιακής συνάθροισης. Χρησιμοποιούμε άρτο και οίνο και οι ενορίτες κοινωνούν ξεχωριστά από τον άρτο και ξεχωριστά από τον οίνο. Δεν έχουμε επίκληση, αλλά χρησιμοποιούμε τις φράσεις της σύστασης της Ευχαριστίας ‘λάβατε φάγετε’ και ‘πίετε εξ’ αυτού πάντες’».
Οταν τον ρωτήσαμε πώς αισθάνεται που ήταν επί είκοσι χρόνια Ελληνορθόδοξος ιερεύς και μάλιστα Αρχιμανδρίτης και τώρα υπηρετεί σε προτεσταντική κοινότητα, είπε, πως «η πιο μαύρη μέρα της ζωής μου ήταν όταν έφυγα από την Ελληνορθόδοξη ιεροσύνη και μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω θα πενθώ κι αυτό το λέω καθαρά.
Οπότε τώρα που δεν έχω το δικαίωμα να κηρύξω, να διδάξω ή να λειτουργήσω στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία που αγαπώ μετακόμισα έπειτα από τη συνταξιοδότησή μου στην περιοχή των Λευκών Ορέων και επειδή αυτή η μικρή κοινότητα είχε ανάγκη από πάστορα είπα στον εαυτό μου πως θα ήταν εγωιστικό αν δεν δεχθώ να τους εξυπηρετήσω τους ανθρώπους σ’ αυτή την ώρα της ανάγκης τους. Είναι μία ομάδα Χριστιανών που πιστεύουν στη Θεότητα του Χριστού και στην Αγία Τριάδα και δεν βλέπω καμία βασική αναίρεση από τα όσα πιστεύω».
Στην ερώτηση γιατί επέλεξε τα Λευκά Ορη, είπε «για δύο λόγους, τους εξής: Η οικογένεια του συζύγου μου είναι εδώ για όλη της ζωή και ο σύζυγός μου έχει συναισθηματικό δεσμό με την περιοχή των Λευκών Ορέων. Οταν συνταξιοδοτηθήκαμε ερευνήσαμε γύρω ποια θα ήταν μία καλή, όμορφη, ειρηνική, φυσική περιοχή να μείνουμε και αποφασίσαμε να έλθουμε στα Λευκά Όρη».
Όταν τον ρωτήσαμε «κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας χρησιμοποιήσατε τον όρο ‘ο άντρας μου’. Αισθάνεστε άνετα με αυτήν την ορολογία;», ο πάστορας Ιωάννης Χαιρόπουλος απάντησε «μόλις έγινα εξήντα ετών και ανατράφηκα χωρίς αυτό το λεξιλόγιο. Πρέπει να σας πω πως επειδή μεγάλωσα μέσα σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον η έκφραση αυτή ακούγεται παράξενα. Ετσι ανατράφηκα, αλλά είμαστε παντρεμένοι και τιμώ την αξιοπρέπεια της αγάπης του Ρίτσαρντ».