Ἡ Βενετία, ἡ οἰκουμενική πόλις τῆς εἰρήνης καί τῆς γαληνιαίας συμβιώσεως τῶν λαῶν, ἡ πόλις τῆς cultura καί τῆς arte, μέ τόν δροσερόν ἥλιόν της καί τό εὐπρόσδεκτον κρύον της, καθ’ ὅλας τάς ἡμέρας τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, ἑώρτασε πανηγυρικά καί χαρμόσυνα τήν 6ην Ἰανουαρίου μέ ἐκδηλώσεις ἑορταστικές, καί εἰς τήν ἐκκλησίαν καί εἰς τούς χώρους τῶν διαφόρων θεσμῶν, ἀλλά καί μέ τήν προσφοράν δώρων «regali», ἀρρήκτως συνδεδεμένα μέ τήν μεγάλην Ἑορτήν τῆς ἡμέρας αὐτῆς.
Ἡ Μητρόπολις, τό Ἑλληνικόν Ἰνστιτοῦτον, ἡ ἱστορική Κοινότης τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων τῆς Βενετίας, τά παιδιά καί αἱ οἰκογένειαι τῶν Ἑλλήνων καί τῶν Ὀρθοδόξων τῶν ἄλλων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἑώρτασαν τό Ἅγιον Δωδεκαήμερον μετά τῶν οἰκείων καί φίλων αὐτῶν. Μαζί μέ αὐτούς, οἱ Κατηχούμενοι καί οἱ Προσκυνηταί, ἀλλά και πολλοί Ρ.καθολικοί, ἐπεσκέφθησαν τόν παλαίφατον καί περικαλλέστατον Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων καί ἔμειναν κατενθουσιασμένοι καί κατευχαριστημένοι ἀπό τήν κατάνυξιν, τήν γαλήνην καί τήν τάξιν τῶν ἱερωτάτων ἀκολουθιῶν.
Προσῆλθον καί ἐκοινώνησαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων πλεῖστα ὅσα παιδιά καί νέοι πολλοί. Τοῦτο εἶναι παρήγορον σημεῖον τῆς ζωτικότητος καί ἀναπτύξεως τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης μέσα εἰς τήν καρδίαν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.
Πρωτότυπος καί μοναδική παραμένει εἰς ὅλους ἡ Τελετή τῆς καταδύσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ εἰς τό “Rio dei Greci”, μέ Γόνδολαν καλλωπισμένην ἀρχοντικά, ἡ ὁποία ὁμοιάζει μέ μικράν Arca (Κιβωτόν) τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ ὁποία φέρει κάθε φοράν ἕνα ἀξιόλογον πρόσωπον, τό ὁποῖον παραδίδει τόν Σταυρόν εἰς τόν Ποιμενάρχην, τόν Σεβ. Μητροπολίτην Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γεννάδιον, ὁ ὁποῖος εὐλογεῖ αὐτόν καί εὔχεται αὐτῷ. Τήν φοράν αὐτήν ἔφερεν τόν Τίμιον Σταυρόν εἰς τόν Σεβασμιώτατον ὁ Ἀντιπρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Βασίλειος Καλογεράκης.
Τό μελωδικώτατον Ἀπολυτίκιον: «Ἐν Ἰορδάνῃ…» καί τό χαρμόσυνον Κοντάκιον: «Ἐπεφάνης σήμερον…» ἐψάλησαν ἀπό τοῦ ὕψους τῆς «Γέφυρας τῶν Ἑλλήνων» (Ponte dei Greci) καί ἡ Βενετία, μέ τούς προσκυνητάς καί ἐπισκέπτας της, ἤκουσε, ἠγαλλιάσθη καί ηὐφράνθη, ὁ δέ “Campo dei Greci” ἔζησεν ὡραίας, ἱεράς καί κεχαριτωμένας στιγμάς, ὁ ὁποῖος πάντοτε φιλόξενος δέχεται καί ἀγκαλιάζει τούς πάντας, ἡμετέρους καί ξένους, συνεχίζων τήν ἔνδοξον ζωήν καί ἀποστολήν του μέσα εἰς τό πολυσήμαντο αὐτό Βενετικόν Διαμέρισμα τῆς Εὐρώπης.
Ὁ ἁγιασμός τῶν πιστῶν, ἀλλά καί τῶν οἴκων αὐτῶν, κατά τήν λαμπροφόρον ἡμέραν τῶν Θεοφανείων, ἀνεμένετο ὑφ’ ὅλων μέ ἀνυπομονησίαν καί καρτερίαν, ὅπερ δεικνύει τήν πίστιν καί τήν προσήλωσιν αὐτῶν εἰς τήν ἀμώμητον Πίστιν μας, ἡ ὁποία σώζει καί ὁδηγεῖ εἰς τήν αἰώνιον ζωήν.
Εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων ψάλλεται καθημερινά ὁ Ὄρθρος καί ὁ Ἑσπερινός, μετά δέ τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἀρχίζουν εἰς ὅλην τήν Μητρόπολιν ἡ «Κατήχησις» διά μικρούς καί μεγαλυτέρους Ὀρθοδόξους, ἀλλά καί διά τούς κατηχουμένους, καθώς καί ἡ ἐκμάθησις τῆς «Ἑλληνικῆς γλώσσης» εἰς τά σχολεῖα τῶν ἐνοριῶν αὐτῆς, μέ τήν φροντίδα καί ἐπιστασίαν τοῦ Πρωτοσυγκέλλου, ἀρχιμ. Εὐαγγέλου.
Τήν κοινωνικήν καί πολιτιστικήν, ἀλλά καί αὐτήν τήν πολιτειακήν, προοδευτικήν καί ἀναπτυξιακήν ζωήν τῆς Βενετίας παρακολουθεῖ ἄμεσα καί θετικά ἡ Ὀρθόδοξος Μητρόπολις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Τό κῦρος τῆς Μητροπόλεως ἐν Ἰταλίᾳ μεταξύ τοῦ λαοῦ εἶναι μέγιστον, διό καί ἐπιτυγχάνει εἰς τάς προσπαθείας καί τόν ἀγῶνα του. Τοῦτο βλέπομεν καί ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν ἀναγνώρισιν τῆς Μητροπόλεως ὑπό τοῦ Ἰταλικοῦ Κράτους καί τήν πραγματοποίησιν τῆς Intesa (Συμφωνίας), καθώς καί ἀπό τόν ἀριθμόν παραχωρήσεως ἐκκλησιῶν καί μονῶν οὐχί μόνον ἀπό τάς ρ.καθολικάς Ἀρχιεπισκοπάς καί Ἐπισκοπάς, ἀλλά καί ἀπό τούς Δήμους τῆς Χώρας ταύτης.
