Το ήσυχο χωριό St-Joris-Weert είναι προσβάσιμο με το τρένο και το λεωφορείο. Ωστόσο, όπως δείχνει και το όνομά του, «Kluis» (= ερημίτης), βρίσκεται σε απομακρυσμένη τοποθεσία, στη μέση του δάσους του Meerdaal. Βρίσκεται ακόμη σε μια μικρή κοιλάδα, η οποία διευκολύνει την επαφή με τη φύση και με το Θεό, αλλά όχι με τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας. Για το λόγο αυτό, το ταξίδι από το σιδηροδρομικό σταθμό ή τη στάση του λεωφορείου προς το Kluis αποδείχθηκε πιο περιπετειώδες από αυτό που θα περίμενε κάποιος. Μας καλωσόρισε όλους το βράδυ της Παρασκευής ο αρμόδιος π. Κυπριανός Ποπέσκου. Το Σαββατοκύριακο ξεκίνησε με ένα χορτοφαγικό δείπνο και έπειτα ένα πρώτο βραδινό περίπατο κατά μήκος των μονοπατιών μέσα στο δάσος. Εν τω μεταξύ, είχαμε μετατρέψει το εκκλησάκι των αγοριών προσκόπων σε Ορθόδοξο παρεκκλήσιο εξωτερικού χώρου με μια φορητή Αγία Τράπεζα, εικόνες, ένα μανουάλι και μερικά κηροπήγια. Κατά τη διάρκεια του Αποδείπνου ήρθε στην παρέα μας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου κ. Αθηναγόρας μαζί με τον π. Αγάπιο, πρωτοπρεσβύτερο Ρουμάνικης καταγωγής, που ζει στη Ναούσα της Ελλάδας. Υπήρχαν εκπρόσωποι τουλάχιστον 18 εθνικοτήτων κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου: Έλληνες, Πολωνοί, Ρουμάνοι, Ρώσοι, Ουκρανοί, ακόμη και Ολλανδοί και Βέλγοι. Παρά την διαφορετική μας καταγωγή αισθανόμασταν αμέσως συνδεδεμένοι μεταξύ μας με την κοινή μας Ορθόδοξη Πίστη. Η χαρά της κοινής προσευχής και το να βρισκόμαστε ξανά, αυθόρμητα μετατράπηκε σε μια ευχάριστη ώρα τραγουδιού γύρω από την φωτιά.
Το Σάββατο το πρωί, η καμπάνα μας κάλεσε στο πρωινό, μετά από το οποίο συμμετείχαμε στον Όρθρο ακολουθούμενος από την κύρια ομιλία για το θέμα του Σαββατοκύριακου. Χωρίς να κουράζεται και με πολύ ενδιαφέρον ο πατήρ Νικόλαος κατόρθωσε να ξεκινήσει έναν ζωηρό διάλογο. Μπορέσαμε να κάνουμε ερωτήσεις χωρίς να νιώθουμε συγκρατημένοι. Ο π. Νικόλαος έδωσε ειλικρινείς απαντήσεις ακόμη και στις πιο δύσκολες ερωτήσεις ζωής σχετικά με τις σχέσεις των ανθρώπων. Τόνισε τη σημασία των καλών σχέσεων, ιδιαίτερα στη δυτική κοινωνία μας, μέσα στην οποία δεν χρειάζεται να χάνουμε την ελπίδα μας – κάτι που τόνισε ο ίδιος ο Άγιος Σιλουανός. Μας διευκρίνισε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για εμάς, χρησιμοποιώντας πολλά παραδείγματα, εξίσου από την καθημερινή δυτική ζωή αλλά και από παλιούς και σύγχρονους αγίους. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα, ο π. Νικόλαος συνέκρινε μια ανθρώπινη σχέση με το πώς γεύεσαι μία ντομάτα. «Αν δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να γίνει μια ντομάτα ώριμη (κόκκινη), ποτέ δεν θα μάθουμε πώς είναι η πραγματική της γεύση και πιθανότατα δεν θα μας αρέσει ποτέ».
Μετά τις ερωτήσεις και απαντήσεις, τον σύντομο περίπατο και τον δείπνο, υπήρχαν διάφορα εργαστήρια όπως μάθημα ψαλτικής. Στη συνέχεια, ο π. Νικόλαος εμβάθυνε περαιτέρω στα ερωτήματά μας ενώ υπήρχαν επίσης εργαστήρια ανά γλωσσική ομάδα: Ελληνική (με τον π. Αγάπιο), Ολλανδική (με τον πατέρα Dominique Verbeke, συνιδρυτή της OJB-JOB), Γαλλική (με τον πατέρα Athanase de Theux, πρώην μέλος του OJB-JOB) και Αγγλική (με τον π. Νικόλαο), κατά τη διάρκεια των οποίων συζητήσαμε πώς να εφαρμόσουμε το όραμα του Αγίου Σιλουανού στην καθημερινότητά μας. Η Ακολουθία του Εσπερινού πραγματοποιήθηκε από τον νεαρό ιερέα Αντώνιο Ταρλίζο, μαζί με τον διάκονο π. Βαρνάβα Genbrugge σε συνοδεία μιας πολύγλωσσης χορωδίας που διαμορφώθηκε από τους νέους. Οι ψαλμοί και οι προσευχές μεταπηδούσαν αρμονικά από τη μία γλώσσα στην άλλη. Ο π. Αντώνιος είναι ένα από τα ενεργά μέλη της Ορθόδοξης Νεολαίας (OJB-JOB) και πρόσφατα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Ο Εσπερινός ακολουθήθηκε από το δείπνο και μια μεγαλύτερη βόλτα στο δάσος. Στη συνέχεια, εκείνοι που ήθελαν μπορούσαν να εξομολογηθούν στο παρεκκλήσι. Για άλλη μια φορά, η φωτιά προσέφερε μια όμορφη ευκαιρία για να τραγουδήσουμε αδελφικά μαζί. Η κορυφή του Σαββατοκύριακου ήταν την Κυριακή με τον Όρθρο (κατά τον οποίο μπορούσαμε ακόμα να εξομολογηθούμε) και τη Θεία Λειτουργία. Η Θεία Λειτουργία τελέσθηκε από τον π. Νικολάο, τον π. Κυπριανό και τον δ. Βαρνάβα. Η ψαλμωδία για άλλη μια φορά συμπληρώθηκε και πάλι από την ίδια τη νεολαία, υπό την καθοδήγηση του π. Αντωνίου και του Γεωργίου Αντωνίου. Μετά τη Θεία Λειτουργία, αδειάσαμε και καθαρίσαμε τους θαλάμους, πριν μοιραστούμε το τελευταίο γεύμα. Ο ενθουσιασμός όλων ήταν προφανής από την εμπειρία του Σαββατοκύριακου. Το ίδιο ένιωθαν και όσοι πίστευαν ότι το Σαββατοκύριακο θα είναι βαρετό. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το Σαββατοκύριακο της Νεολαίας καθώς και η ημέρα προσευχής και αντάμωμα φιλίας νέων και κληρικών της 1ης Μαΐου έχουν μεγάλη σημασία στη ζωή μας.