Τέσσερα χρόνια στο τιμόνι της Αρχιεπισκοπής για τον Αυστραλίας Μακάριο
Η ημέρα της 29ης Ιουνίου 2019 έχει μείνει χαραγμένη στις καρδιές και τις συνειδήσεις του ελληνορθοδόξου ποιμνίου της πέμπτης ηπείρου.
Την ημέρα εκείνη, πρωί Σαββάτου, η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε δυνατά στο κέντρο του Σύδνεϋ. Πλήθος ευσεβών πιστών και κληρικών από όλη την αυστραλιανή επικράτεια, καθώς και πολλοί επίσημοι από την Αυστραλία και την Ελλάδα, είχαν κατακλύσει τον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και τους γύρω δρόμους στο προάστιο Ρέντφερν. Πλησίαζε η στιγμή που κλήρος και λαός Ιεράς της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας θα επισημοποιούσε τον πνευματικό δεσμό του με τον νέο Ποιμενάρχη του. Όπως και έγινε, δια της λαμπρής και συγκινητικής τελετής ενθρονίσεως του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου.
«Πρωταρχική μου επιθυμία είναι να αγιάσουμε σύμπασα την Αυστραλιανή γη με την υγιαίνουσα διδασκαλία του Ευαγγελίου, να καταστήσουμε τον οίκο της εν Αυστραλία Εκκλησίας μας πλήρη ευωδίας πνευματικής και να δώσουμε τη μαρτυρία μας, μία μαρτυρία θεϊκής χάριτος και αγάπης».
Εξ αρχής, κατά τον ενθρονιστήριο λόγο του, ο Σεβασμιώτατος έθεσε ως στόχο την περαιτέρω πνευματική πρόοδο της ελληνικής Ομογένειας στην Αυστραλία και, ταυτόχρονα, απηύθυνε προσκλητήριο ενότητας: «Πόθος μου είναι να ευρίσκομαι συνεχώς σε εν Χριστώ αγαπητική κοινωνία και ενότητα με όλους σας. [..] Δεν ανήκω στον εαυτό μου, αλλά στον Χριστό και στο ποίμνιό μου. Είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί σας ό,τι είμαι και ό,τι έχω».
Από την ιστορική εκείνη ημέρα έχουν μεσολαβήσει τρία έτη πλέον, τρία έτη απαιτητικά και δύσκολα, κατά τα οποία το πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, όπως και όλη την αυστραλιανή κοινωνία, βρέθηκε αντιμέτωπο με σειρά δοκιμασιών και προκλήσεων, με σοβαρότερη τη φονική πανδημία που έχει ενσκήψει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Παρ’ όλα τα εμπόδια, όμως, με πατρική αγωνία και «εν αγάπη καρδιακή», όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί κατά την ενθρόνισή του, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος ακολούθησε πιστά τους στόχους που προσδιόρισε κατά την έναρξη της ποιμαντορικής του διακονίας και κατέθεσε όλες τις σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις για την εκπλήρωση των αναγκών της τοπικής Εκκλησίας και του ποιμνίου του. Αξιοποίησε τα όσα πολύτιμα παρέλαβε από τους προκατόχους του και παράλληλα ενέπνευσε με το προσωπικό του παράδειγμα και καθοδήγησε με σοφία το ανθρώπινο δυναμικό και τους συνοδοιπόρους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο δυναμικό το πνευματικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο που υλοποιείται επ’ ωφελεία του Ελληνισμού της πέμπτης ηπείρου, ενώ η αγκαλιά της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, ανοιγμένη διάπλατα, συνάγει «εις εν» τους εγγύς και τους μακράν, ενδυναμώνοντας διαρκώς την ενότητα των Ορθοδόξων Χριστιανών, ελληνικής και όχι μόνο καταγωγής.
Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, από τις πρώτες ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του και με κάθε ευκαιρία, όταν το επέτρεπαν οι ιδιάζουσες συνθήκες της πανδημίας, φρόντισε να μεταβεί σε όσο το δυνατό περισσότερες εστίες Ελληνισμού στην αυστραλιανή επικράτεια, διακατεχόμενος από καρδιακή λαχτάρα να επικοινωνήσει με τους ευσεβείς ομογενείς μας και να τους αφουγκραστεί, να ανταλλάξει σκέψεις, να τους παρηγορήσει, να τους ενισχύσει, να τους προσφέρει την αγάπη και την ευλογία του ως πνευματικός τους πατέρας.
Κλήρος και λαός που έχουμε πια γευθεί τους εύχυμους καρπούς της πατρικής στοργής του Ποιμενάρχου μας και της αναζωογονητικής πνοής που εμφύσησε στην τοπική μας Εκκλησία, εκλαμβάνουμε τη σημερινή επέτειο ως ευκαιρία για να επαναλάβουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη και την περί Αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδο, για την εκλογή του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Μακαρίου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της εκκλησιαστικής μας επαρχίας, και ταυτοχρόνως για να δοξάσουμε τον Θεό και να Τον παρακαλέσουμε να χαρίζει υγεία και δύναμη στον Αρχιεπίσκοπό μας, για την ευόδωση των ιερών σκοπών του και την προαγωγή του έργου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
