Αγαπητά μου παιδιά,
Με άφθονη και αγνή πνευματική χαρά, υιική αγάπη και ανανεωμένη ελπίδα υποδεχόμαστε σήμερα τη Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου μας. Χαιρόμαστε, μαζί με τους αγίους και δίκαιους Θεοπατέρες Ιωακείμ και Άννα, για την πολυαναμενόμενη νέα γέννηση, όχι μόνο από αυτούς, αλλά και από ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, της δίνουμε όλη μας την αγάπη και την τρυφερότητα, γιατί ως Μητέρα του Θεού, είναι και η μητέρα όλου του χριστιανικού γένους. Ελπίζουμε ο Πανάγαθος και Πανάγαθος Θεός, που μας κάλεσε στη ζωή, να μην μας αφήσει ποτέ χωρίς την πατρική Του αγάπη και τρυφερή φροντίδα.
Οι προπάτορές μας ήταν οι πρώτοι που έζησαν με αυτή τη φωτεινή ελπίδα, όλες οι γενιές της Παλαιάς Διαθήκης, οι δίκαιοι έζησαν σε αυτήν, κάθε αγνή και θεόβια ψυχή έζησε μαζί της – πάντα και παντού. Με την ελπίδα ότι η ζωή και η ύπαρξή μας δεν είναι καταδικασμένες στο τίποτα, αλλά ότι έχουν το σκοπό τους και το αιώνιο νόημά τους και είναι καρπός της απεριόριστης αγάπης και της υπέροχης πρόνοιάς Του.
Αυτή η αμείωτη ελπίδα λαμβάνει σήμερα την πρώτη της μεγάλη επιβεβαίωση: μπροστά μας είναι η αγνή και φωτεινότερη εικόνα του παιδιού του Θεού τυλιγμένου σε σπαργανά, που γεννιέται στον κόσμο για να είναι συνεργάτης του Θεού στην πραγματοποίηση του μεγάλου μυστηρίου της ευσέβειας (Α’ Τιμ. 3:16) , που είναι το μυστικό της ανθρωπότητας του Θεού, «το μυστικό σιωπά από αμνημονεύτων χρόνων» (Ρωμ. 14:24), το μυστικό του αγίου θελήματος του Θεού, το οποίο ο ίδιος ο Θεός μας αποκάλυψε.
Η Υπεραγία Θεοτόκος γεννήθηκε στον κόσμο όπως ο καθένας μας. Όπως ο καθένας μας, έτσι και αυτή δεν γεννήθηκε για θάνατο, αλλά για ζωή, που είναι το αιώνιο θέλημα του Θεού για κάθε άνθρωπο. Και επομένως ζει όχι για τον εαυτό της, αλλά για τον Θεό, για να είναι πάντα μαζί Του, που είναι η Πηγή της ζωής. «Δεν έζησες για τον εαυτό σου», έγραψε ο άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, «γιατί δεν γεννήθηκες για τον εαυτό σου… έζησες για τον Θεό, για τον οποίο ήρθες στη ζωή, για να υπηρετήσεις τη σωτηρία όλου του κόσμου, να εκπληρώσεις το αρχαίο θέλημα Θεού – για την ενσάρκωση του Λόγου και για τη θέωσή μας» ( Ομιλία για τη Γέννηση της Θεοτόκου, 9). Ο καθένας μας καλείται στο ίδιο, και όλοι πρέπει να αγωνιζόμαστε για το ίδιο, γιατί «ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο για αφθαρσία και τον έκανε εικόνα της αιώνιας ύπαρξής Του» (Προμ. Σολ. 2:23).
Γνωρίζοντας και ενθυμούμενοι όλα αυτά, ας έχουμε πάντα μπροστά στα μάτια μας τη ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου. Να ζούμε, όπως αυτή, όχι για τον εαυτό μας, αλλά για τον Θεό, και αυτό σημαίνει να ζούμε και για όλους εκείνους με τους οποίους ο Θεός μας συναντά συνεχώς στις επίγειες μέρες μας, δίνοντάς μας έτσι την ευκαιρία να μιμηθούμε το έλεος και την ανθρωπιά Του. Γιατί όταν μιμούμαστε τον Θεό, γινόμαστε σαν Αυτόν, και αυτός είναι ο αληθινός σκοπός και το νόημα της ζωής μας.
Αυτός ο στόχος ήταν ο πρώτος που επιτεύχθηκε και ο πρώτος από όλους μας που συνειδητοποιήσαμε αυτό το νόημα στην πληρότητά του ήταν η Παναγία που γεννήθηκε σήμερα. Όπως έχουμε πάντα μπροστά στα μάτια μας τη ζωή της, ας κρατάμε πάντα την πίστη και την ελπίδα της, και κυρίως ας έχουμε και ας ζεσταίνουμε συνεχώς στην καρδιά μας την ανεξάντλητη τρυφερή αγάπη της – για τον Θεό και για τους ανθρώπους.
Με την προσευχητική μεσιτεία της ουράνιας Παντοκράτειρας, ο Πανάγαθος Θεός να ελεήσει και να μας σώσει όλους!
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
ΝΕΟΦΥΤΟΣ