14o Μνημόσυνο μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κύπρου κυρού Χρυσοστόμου Α΄
Κατά τη Θεία Λειτουργία, κήρυξε τον θείο λόγο, αναφερόμενος τόσο στη μεγάλη εορτή τής Ενανθρωπήσεως τού Θεού Λόγου, όσο και στην προσωπικότητα τού μακαριστού προκατόχου του ως εξής:
«Ακούσαμε προ ολίγου τον ιερό Ευαγγελιστή να μας ομιλεί για το γενεαλογικό δένδρο τού Κυρίου μας Ιησού. Σαράντα δύο γενεές πέρασαν κι όταν ήλθε το πλήρωμα τού χρόνου, ο Ευαγγελιστής μας αναφέρεται στη Γέννηση τού Χριστού. Βλέπουμε εκεί ξεκάθαρα ότι η ανθρωπότητα δεν ήταν σε θέση να προσφέρει Σωτήρα για όλο τον κόσμο. Αλλά το Πνεύμα το Άγιον και η Θεοτόκος Μαρία προσέφεραν τον Χριστό, με την επέμβαση δηλαδή τού ουρανού και την υπακοή τής Κυρίας Θεοτόκου.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. κ. Χρυσόστομος Β΄, τέλεσε τη Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2021, το 14ο επίσημο ετήσιο μνημόσυνο τού μακαριστού προκατόχου του, Αρχιεπισκόπου Κύπρου κυρού Χρυσοστόμου Α΄, στον ιερό Καθεδρικό Ναό τού Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία.
Κατά τη Θεία Λειτουργία, κήρυξε τον θείο λόγο, αναφερόμενος τόσο στη μεγάλη εορτή τής Ενανθρωπήσεως τού Θεού Λόγου, όσο και στην προσωπικότητα τού μακαριστού προκατόχου του ως εξής:
«Ακούσαμε προ ολίγου τον ιερό Ευαγγελιστή να μας ομιλεί για το γενεαλογικό δένδρο τού Κυρίου μας Ιησού. Σαράντα δύο γενεές πέρασαν κι όταν ήλθε το πλήρωμα τού χρόνου, ο Ευαγγελιστής μας αναφέρεται στη Γέννηση τού Χριστού. Βλέπουμε εκεί ξεκάθαρα ότι η ανθρωπότητα δεν ήταν σε θέση να προσφέρει Σωτήρα για όλο τον κόσμο. Αλλά το Πνεύμα το Άγιον και η Θεοτόκος Μαρία προσέφεραν τον Χριστό, με την επέμβαση δηλαδή τού ουρανού και την υπακοή τής Κυρίας Θεοτόκου.
Στην Παλαιά Διαθήκη, διαβάζουμε ότι η περίσσεια τής αμαρτίας, οδήγησαν τον άνθρωπο σε μία λανθασμένη πορεία, που δεν οδηγούσε στον Θεό. Έτσι, λοιπόν, επεμβαίνει ο ουρανός και η ανθρωπότητα προσφέρει το μέσον, την Παναγία μας, ως κλίμακα επουράνιο διά τής οποίας κατέβηκε ο Θεός στη γη και ως γέφυρα που οδήγησε τον άνθρωπο και πάλιν στον ουρανό.
Η έλευση τού Σωτήρος Χριστού στη γη έγινε, για να δοθεί και πάλιν η δυνατότητα στον άνθρωπο να πορευθεί στο καθ’ ομοίωσιν. Μέσα από την υμνολογία των Χριστουγέννων, όλοι αισθανόμαστε τη χαρά που έφερε αυτή η συγκατάβαση τού Θεού προς τον άνθρωπο.
Εδώ και 2000 χρόνια, θα αναρωτηθεί κάποιος, που ήλθε ο Κύριος στη γη, αντί να έχει ψυχική γαλήνη ο άνθρωπος, καλλιεργεί την εχθρότητα και το μίσος. Και διερωτώνται πολλοί, γιατί ήλθε ο Χριστός στη γη; Πού είναι η ειρήνη, η αγάπη, ο σεβασμός που έφερε ο Χριστός και τα οποία απολαμβάνει ο άνθρωπος ως καρπούς τού Αγίου Πνεύματος;
Αν, αδελφοί μου, δεν αισθανόμαστε τη χαρά και την ειρήνη που έφερε ο Κύριος στη γη, δεν φταίει ο Χριστός, αλλά εμείς! Η Εκκλησία, προσφέρει τον Χριστό, μέσω των ιερών Μυστηρίων, στους ανθρώπους. Το σφάλμα μας, είναι ότι θεωρούμε την Ενανθρώπηση τού Κυρίου ως ένα μεγάλο γεγονός απλώς και δεν έχουμε ανοίξει την καρδιά μας και να Τον προσκυνήσουμε, δεν ακολουθούμε τη σωτήρια σταυρική πορεία, που πρώτος Αυτός βάδισε. Αυτά, λοιπόν, μας εμποδίζουν από την πραγματική χαρά, την εσωτερική ειρήνη.
Μόνοι μας, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε όλα αυτά τα αγαθά για τα οποία μιλήσαμε, αλλ’ ούτε και το πραγματικό θέλημα τού Θεού να κατανοήσουμε, αν δεν συμμετέχουμε ενεργά στα Μυστήρια που μας προσφέρει η Εκκλησία μας. Πολλές φορές λέγω ότι εκείνος που βιώνει τον Χριστό, είναι πλούσιος μέσα στη φαινομενική φτώχεια του και ευτυχισμένος μέσα στη φαινομενική δυστυχία του.
Σήμερα, επίσης, συμπίπτει το 14ο ετήσιο μνημόσυνο τού μακαριστού προκατόχου μου, ο οποίος προσέφερε τον εαυτό του ολόκληρο, και σώμα και ψυχή, στη δοξολογία τού Θεού. Προσπάθησε με όλες τις δυνάμεις του να υπηρετήσει την Εκκλησία. Ιδιαίτερα σε δύσκολες ώρες για το Έθνος και την Εκκλησία, λάμβανε τις σωστές αποφάσεις. Τελώντας το 14ο μνημόσυνό του, ευχόμαστε ο Κύριος τής Ζωής και τού θανάτου να τον αναπαύει μαζί με τους δικαίους.
Επίσης, σήμερα, τελούμε το μνημόσυνο τού Δημητράκη Δημητριάδη, γραμματέως τόσον τού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, όσο και του προκατόχου μου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄. Η αδελφή του, που ευρίσκεται εν ζωῇ, προσέφερε εις μνήμην του μεγάλο μέρος της περιουσίας του για τις ανάγκες εξοπλισμού τού νέου Καθεδρικού αλλά και για τη δημιουργία ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος επ’ ονόματί του. Κι ο Δημητράκης αγάπησε πραγματικά την Εκκλησία και προσέφερε όσο ζούσε όλο τον εαυτό του για αυτήν. Ας είναι όλων αιωνία η μνήμη».
