Τήν Πέμπτη 8 Αὐγούστου, ἡ Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ἑόρτασε τόν ἅγιο Καλλίνικο, Μητροπολίτη Ἐδέσσης, τόν Αἰτωλό. Ἡ Μητρόπολη Ναυπάκτου συνδέεται στενά μέ τόν Ἅγιο, πρῶτον διότι ἕλκει τήν καταγωγή του ἀπό τόν Πλάτανο τῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας καί δεύτερον, διότι ὁ Ἅγιος ἦταν πνευματικός πατέρας τοῦ ποιμενάρχου μας κ. Ἱεροθέου.
Ἐπίκεντρο τῶν ἑορτασμῶν ἦταν τό Ἱερό Παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, στό ἀριστερό κλίτος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου. Τήν Τετάρτη τό ἀπόγευμα τελέστηκε πανηγυρικός Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός μέ τήν μικρή Παράκληση, χοροστατοῦντος τοῦ Μητροπολίτου Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου. Τό πρωΐ τῆς Πέμπτης χοροστάτησε καί τέλεσε τήν πανηγυρική θεία Λειτουργία ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, πλαισιούμενος ἀπό τούς Ἱερεῖς: π. Θωμᾶ Βαμβίνη, Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο, τούς Ἐφημερίους τοῦ Ναοῦ, π. Θεμιστοκλῆ Τσιτσιρίκη καί π. Γεώργιο Παπαβαρνάβα καί τούς Διακόνους π. Παΐσιο καί π. Ἀντώνιο.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στήν φιλία μεταξύ τοῦ ἁγίου Καλλινίκου καί τοῦ Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, μιά φιλία πού θύμιζε τήν φιλία μεταξύ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἐκτιμοῦσε καί θαύμαζε τά διανοητικά, πνευματικά καί ἐκκλησιαστικά χαρίσματα τοῦ π. Ἐπιφανίου. Μιλοῦσε μαζί του 2-3 φορές τήν ἡμέρα στό τηλέφωνο. Σέ αὐτόν ἀνέφερε ὅλα τά προβλήματα καί τά θέματα πού ἀντιμετώπιζε. Ἦταν ὁ μοναδικός του φίλος καί αὐτό φάνηκε στήν διαθήκη του, ὅπου τόν μνημονεύει μέ ἀγάπη καί τιμή γιά τήν φιλία τους.
Ἀλλά καί ὁ π. Ἐπιφάνιος ἐκτιμοῦσε ἀπεριόριστα τόν ἅγιο Καλλίνικο. Εἶναι σημαντικό ἕνα μικρό ἄρθρο πού ἔγραψε μετά τήν κοίμησή του, στό ὁποῖο, ὄχι ἁπλῶς παρουσίαζε τά χαρίσματα τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, ἀλλά τόν φωτογράφισε καί τόν ἁγιογράφησε καταπληκτικά. Στήν ἀρχή τοῦ ἄρθρου γράφει: «Ὑπῆρξε ὑπόδειγμα ταπεινοῦ φρονήματος, πραότητος, εὐγενείας, σεμνότητος, ἀνεξικακίας, ἐργατικότητος, ἠθικῆς ἀκεραιότητος, ἀφιλοχρηματίας. Πλήρης φόβου Θεοῦ, πίστεως, ἐλπίδος καί ἀγάπης, ἐδόξασε δι’ ὅλης αὐτοῦ τῆς ζωῆς τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί ἐτίμησεν, ὅσον ὀλίγοι, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν».
Στήν συνέχεια ἐπαινεῖ τίς ἀρετές του: «Τήν παντελῆ ἀκτημοσύνην του», «τήν βαθυτάτην ταπείνωσίν του», «τήν προσοχήν του κατά τάς χειροτονίας», «τήν μεγάλην προσήνειάν του, τήν φιλοστοργίαν του», «τήν ἀπέραντον ὑπομονήν του», «τήν ἀκαταπόνητον ἐργατικότητά του», «τήν ἀσκητικότητά του», «τήν πραότητα καί εὐγένειάν του», «τό ἀδαμάντινον ἦθος του», «τήν ἀκλινῆ προσήλωσίν του εἰς τάς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», «τήν λειτουργικήν του σεμνότητα καί ἱεροπρέπειάν του», «τήν διοικητικήν του ἱκανότητα», «τήν φυσικήν εὐφυΐαν του», «τήν πηγαίαν καλωσύνην του». Ἦταν «ὁσιακή ἡ βιοτή του, ὁσιακά τά τέλη του». Καί καταλήγει στό ἄρθρο: «Καλλινίκου τοῦ ταπεινοῦ καί πράου Ἐπισκόπου, ἀνδρός Κοσμήσαντος τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί ἀναλωθέντος ἐν τῇ διακονίᾳ αὐτῆς, αἰωνία ἡ μνήμη».
Εἶναι σημαντικό τό ὅτι προσήρμοσε τό ἁγιογραφικό χωρίο: «Καί τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σμύρνῃ Ἐκκλησίας γράψον…οἶδά σου τά ἔργα καί τήν θλῖψιν καί τήν πτωχείαν· ἀλλά πλούσιος εἶ… γίνου πιστός ἄχρι θανάτου, καί δώσω σοι τόν στέφανον τῆς ζωῆς». Αὐτός ἦταν ὁ ἅγιος Καλλίνικος. Παρέμεινε πιστός ἄχρι θανάτου καί ἔλαβε τό στεφάνι τῆς ζωῆς. Ἀλλά τά ἴδια χαρίσματα εἶχε καί ὁ φίλος του, π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος.
Νά ἔχουμε τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Καλλινίκου καί νά ἔχουμε τέτοιους ἀνιδιοτελεῖς φίλους.
Μετά τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας προσφέρθηκε κέρασμα ἀπό τίς κυρίες τοῦ «Συνδέσμου Ἀγάπης» τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς στήν αἴθουσα ἐκδηλώσεων τοῦ Ναοῦ.