Την εσπέρα της 20ης-11-2024 και στον πανηγυρίζοντα Ενοριακό Ι. Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου Κρηνών Κορινθίας τελέσθηκε ο Μέγας Εσπερινός, στον οποίο προεξήρχε ο Ιεροκήρυξ της Ι. Μητροπόλεώς μας Πανοσ. Αρχιμ. π. Άνθιμος Παπαλεξόπουλος, Ηγούμενος της Ι. Μονής Παναγίας Πάντων Χαρά, ο οποίος και ομίλησε επίκαιρα, πλαισιούμενος από τους Αιδεσ. Πρωτ/ρους π. Κυριάκο Σκλία, Εφημέριο του Ι. Ναού Αγ. Παρασκευής Βραχατίου και Αρχιερατικό Επίτροπο Βόχας – Βέλου, και π. Ξενοφώντα Κατσαούνη, Εφημέριο του Ι. Ναού Αγ. Φανουρίου Βέλου, τους Σταυροφόρους-Οικονόμους π. Δημήτριο Στεργιόπουλο, Εφημέριο του Ι. Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορίνθου, και π. Νικόλαο Βαρδουνιώτη, Εφημέριο του Ι. Ναού Αγ. Δημητρίου Εξαμιλίων ως και τον π. Κωνσταντίνο Βελίγκο, Εφημέριο του ως άνω Ι. Ναού.
Το πρωί της Θεομητορικής Εορτής, 21η-11-2024, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεώς μας, ετέλεσε τον Όρθρο και την Θ. Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ενοριακό Ι. Ναό των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου Νεμέας. Με τον Θεοφιλέστατο συλλειτούργησαν οι Αιδεσ. Πρωτ/ρος π. Αθανάσιος Αλτανόπουλος, Εφημέριος του Ενοριακού Ι. Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Νεμέας και Αρχιερατικός Επίτροπος Νεμέας-Κλεωνών, ο Εφημέριος του Ενοριακού Ι. Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Δροσοπηγής π. Ευάγγελος Νάκος, ο Σταυροφόρος-Οικονόμος π. Ευάγγελος Μπακασσέτας, Εφημέριος του εν λόγω Ι. Ναού και οι Διάκονοι π. Χρήστος Χίλιας και π. Άγγελος Σαλάτας.
Στην ομιλία του ο άγιος Κεγχρεών με την ευκαιρία της εορτής της εισόδου της Θεοτόκου «εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων ἀνατραφῆναι Κυρίῳ» αναφέρθηκε στην ύπαρξη εντός των Αγίων και έξω από το καταπέτασμα της Σκηνής, που χώριζε τα Άγια των Αγίων από τα Άγια, της Τραπέζης της Προθέσεως, την Οποία κατασκεύασε ο Βεσελεήλ «ἐκ χρυσίου καθαροῦ» (Εξοδ. λη’, 9), της «πρός βορρᾶν» ευρισκομένης και επί της οποίας ο Μωϋσής «προέθηκεν … ἄρτους τῆς προθέσεως ἔναντι Κυρίου, ὅν τρόπον συνέταξε Κύριος …» (Εξοδ. μ’, 20-21). Αυτή η χρυσή Τράπεζα «άψυχη» μεν συμβόλιζε την Παρθένο Μαριάμ, που ανεδείχθη κατά τον θεοφώτιστο υμνογράφο Ιωσήφ, ποιητή του ειδικού Κανόνος που συνοδεύει τον Ακάθιστο Ύμνο και χαρακτηρίζεται αυτός ως ποιητικό αριστούργημα, εξυμνών την Αειπάρθενο Κόρη ως «Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον», «παλάτιον τοῦ μόνου Βασιλέως», «θρόνον πυρίμορφον τοῦ Παντοκράτορος», «πυρίμορφον ὄχημα τοῦ Λόγου», «ἄφλεκτον βἀτον», «ῥάβδον μυστικήν», «στύλον πύρινον» κ.τ.τ., «ἔμψυχος τράπεζα, ἄρτον ζωῆς χωρήσασα»! Διότι επ᾽ Αυτής δεν ετοποθετήθησαν οι 12 άρτοι της Προθέσεως αλλά εκάθησε και αναπαύθηκε Αυτός Ούτος ο Χριστός, που είναι ο Άρτος της ζωής «ὁ καταβάς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» (Ιω. στ’, 41)! Έγινε Αυτή, που αξιώθηκε τόσο μεγάλης τιμής, το μέσον δια του οποίου ήλθε ο Χριστός στην γη για να προσφέρει το Τίμιο Σώμα Του και το Άχραντο Αίμα Του «εἰς ἄφεσιν «ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον». « Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον… Διότι η σάρκα μου είναι η αληθινή και πραγματική τροφή, από την οποία ο πιστός δεν παίρνει μόνο προσωρινή και πρόσκαιρη ενίσχυση και ζωή˙ και το αίμα μου είναι αληθινό ποτό, που δεν ικανοποιεί πρόσκαιρα μόνο την δίψα του ανθρώπου, αλλά τον χορταίνει αιωνίως. Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ιω. στ’, 54–56). Τούτων ένεκα η συμμετοχή των Πιστών στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας είναι σωτήριος ανάγκη. Δεν είναι ένα καθήκον ή μία υποχρέωση. Ο ενσυνείδητα Πιστός δεν κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων για το καλό του χρόνου, για τα χρόνια πολλά ή γιατί πιέζεται από ανάγκες προσωπικές, οικογενειακές ή κοινωνικές… Η συμμετοχή στην Θεία Ευχαριστία είναι Κυριακή εντολή, είναι αδήριτος ανάγκη της ψυχής, είναι ο πόθος και η προσμονή κάθε Χριστιανού όπως «μέχρι τελευταίας του ἀναπνοής ἀκατακρίτως ὑποδέχηται τῶν ἀχράντων Μυστηρίων τόν ἁγιασμόν εἰς ἵασιν ψυχῆς τε καί σώματος». Και μ᾽ αυτό το «ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου» επιθυμεί ν᾽ απέλθει εκ του κόσμου τούτου φέρων εντός του τα σπέρματα της αναστάσεως, που «ἡ τεκοῦσα τό ἀληθινόν φῶς» Παναγία Δέσποινα προσέφερε στο ανθρώπινο γένος δια του ασπόρου τόκου Της η Κεχαριτωμένη, αναδειχθείσα Αυτή τω όντι «ζωή μυστικῆς εὐωχίας»!
Τόνισε, ιδιαιτέρως, ο Θεοφιλέστατος ότι η περίοδος του Τεσσαρακονθημέρου της νηστείας προς υποδοχήν της εορτής των Χριστουγέννων είναι το στάδιο προετοιμασίας γι᾽ αυτήν την μετοχή μας στο Μυστήριο των Μυστηρίων κατά την Χριστουγεννιάτικη νύκτα. Και η προετοιμασία αυτή, εκτός της νηστείας, της εγκράτειας, των ελεημοσυνών και με τον «έρανο της αγάπης», της συμπροσευχής μας στο Τεσσαρακονταλείτουργο, εμπεριέχει την συμμετοχή μας κυρίως στο άλλο Μυστήριο, το παρεξηγημένο στις ημέρες μας διότι προσερχόμαστε σ᾽ αυτό να συζητήσουμε προβλήματα και όχι να εξαγορεύσουμε έργα, λόγους, ενθυμήσεις, αμαρτήματα, αυτό το Μυστήριο της Μετανοίας. Δυστυχώς, παρατηρείται το φαινόμενο συχνά μεν, ίσως και καθημερινά (!), να προσερχόμαστε στην Θεία Κοινωνία αλλ᾽ «εἰκῇ καί ὡς ἔτυχε», άνευ της απαραίτητης προετοιμασίας προς τούτο, με τον κίνδυνο που αναγράφει στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή Του ο θείος Παύλος˙ «κι επειδή χωρίς να εξετάζετε τον εαυτό σας τρώτε και πίνετε ανάξια το σώμα και το αίμα του Κυρίου, γι᾽ αυτό υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αρκετοί πέθαναν. Διότι εάν ανακρίναμε τον εαυτό μας και τον εξετάζαμε με φόβο Θεού πριν προσέλθουμε στη Θεία Κοινωνία, δεν θα καταδικαζόμασταν από τον Θεό με τέτοιες τιμωρίες» (ια’, 30-31).
Το αποτέλεσμα της όσο το δυνατόν καθαρής και ταπεινής – μέσω του Μυστηρίου της Ι. Εξομολογήσεως – συμμετοχής μας στην Θ. Κοινωνία είναι αξιοθαύμαστο, γιατί «θεοῦται καί ζωοῦται» εκείνος που με κατάλληλλη προετοιμασία μετέχει, αφού δι᾽ αυτής ο κάθε Πιστός γίνεται Θεοφόρος, γίνεται Χριστοφόρος!
Ολοκλήρωσε δε το κήρυγμά του ο Θεοφιλέστατος Πρωτοσύγκελλος, μεταφέρων ευχές και ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου στο εκκλησίασμα για «καλό υπόλοιπο Τεσσαρακοστής», «καλά Χριστούγεννα» και όπως δι᾽ αγίων ευχών του αξιωθούμε οι πάντες «ἵνα ἐν καθαρῷ τῷ μαρτυρίῳ τῆς συνειδήσεως ἡμῶν τῶν ἁγιασμάτων τήν μερίδα ὑποδεχόμενοι ἑνωθῶμεν τό ἁγίῳ Σώματι καί Αἵματι τοῦ Χριστοῦ καί ἔχομεν ἐν ἡμῖν Αὐτόν κατοικοῦντα καί μένοντα, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι».
Συμπροσευχόμενοι παρέστησαν στην Θ. Λειτουργία μαθητές του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου της πόλεως με τους διδασκάλους και Καθηγητές τους, η Βουλευτής Κορινθίας κα Μαριλένα Σούκουλη, με τους συνοδούς της, ο Αστυνομικός Δ/ντης Νεμέας κ. Τουμπανάκης Δημήτριος, συνοδευόμενος υπό της αστυνόμου κας Τσακαρίκου Αθανασίας.
Την αυτή ημέρα στον Καθεδρικό Ι. Ναό Αποστόλου Παύλου Κορίνθου ετέλεσαν την Θ. Λειτουργία ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Άνθιμος Παπαλεξόπουλος, Ιεροκήρυξ, ο οποίος ομίλησε επίκαιρα, μετά του Αιδεσ/του Πρωτ/ρου π. Γρηγορίου Θεοδώρου, ενώ συμπροσευχόμενος παρέστη ο Αιδεσ/τος Πρωτ/ρος π. Αθανάσιος Κοντογιάννης.
Περί ώρα δε 10.30’ ετελέσθη η επίσημος Δοξολογία για την ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων υπό του Πανοσ. Ιεροκήρυκος π. Ανθίμου Παπαλεξοπούλου και απάντων των Εφημερίων των Ενοριακών Ι. Ναών της πόλεως Κορίνθου, παρέστησαν δε ο Υφυπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας κ. Χρίστος Δήμας, ο Βουλευτής κ. Γεώργιος Ψυχογιός, ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Κορινθίας κ. Αναστάσιος Γκιολής, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Σπυρίδων Ζαχαριάς, η Αναπληρώτρια Δημάρχου – Αντιδήμαρχος κ. Γεωργία Στριμενοπούλου, οι Αντιδήμαρχοι κ. Βασίλης Πανταζής και κ. Ανδρέας Πούλος, ο Εκπρόσωπος της Ανωτέρας Διοικήσεως Φρουράς Κορίνθου Συνταγματάρχης Μηχανικού κ. Σπαρτιώτης Ευστάθιος, η Διευθύντρια Διεύθυνσης Αστυνομίας Κορινθίας Ταξίαρχος κ. Παναγοπούλου Ιωάννα, ο Λιμενάρχης Κορίνθου κ. Παπακωνσταντίνου Νικόλαος και ο Διοικητής του Γ. Νοσοκομείου Κορίνθου κ. Γρηγόριος Καρπούζης. Μετά δε το πέρας της Δοξολογίας ετελέσθη Επιμνημόσυνος Δέησις στο Μαυσωλείο, εντός του προαυλίου χώρου του Ι. Ναού και ακολούθησε η κατάθεσις στεφάνων.