Τήν Τρίτην, 17ην/30ήν Ἰανουαρίου 2024, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτοῦ, τό εὐρισκόμενον εἰς τό Νότιον τμῆμα τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Νικολάου πλησίον τοῦ Πατριαρχείου.
Κατά τήν ἡμέραν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἐγεννήθη εἰς τήν Αἴγυπτον τό 251. Ἀποθανόντων τῶν γονέων αὐτοῦ διένειμε τά ὑπάρχοντα αὐτοῦ καί ἀνεχώρησεν εἰς τήν ἔρημον. Εἰς αὐτήν ἔζησεν ἐπί τεσσαρακονταετίαν ἐν ἄκρᾷ ἀσκήσει, προσευχῇ, νηστείᾳ καί ἡσυχίᾳ ὡς λέγουν τά τροπάρια τῆς ἡμέρας τῆς μνήμης αὐτοῦ «μιμούμενος τοῖς τρόποις τόν ζηλωτήν Ἠλίαν» καί «ἑπόμενος ταῖς τρίβοις Ἰωάννου Βαπτιστοῦ».
Διά τῆς πολιτείας αὐτοῦ προσῆλθον πρός αὐτόν χιλιάδες μοναχῶν, τῶν ὁποίων ἀνεδείχθη κανών μοναχικῆς ζωῆς, νομοθέτης καί πολιτάρχης. Ἔφθασεν εἰς ἄκραν ἀπάθειαν καί ἔβλεπε τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων, ὅτε ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἀνεχώρουν διά τόν οὐρανόν. Ἐγνώρισε καί κατέστησε γνωστόν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τόν Μέγαν ἀσκητήν Παῦλον τόν Θηβαῖον, ἀλλά καί τούς χριστιανούς ἐπαρηγόρησε κατελθών εἰς Ἀλεξάνδρειαν, ὅτε ἐκηρύχθη διωγμός ἐναντίον αὐτῶν ἐπί Μαξιμίνου τό 312. Ὡσαύτως ἐβοήθησε τούς Χριστιανούς ἔναντι τῶν ἐπιθέσεων τῶν Ἀρειανῶν τό 335. Ἐκήρυξε τήν Ὀρθόδοξον πίστιν, εἰς τήν ὁποίαν πολλούς ἐπανέφερεν ἐκ τῶν πλανηθέντων καί ἐκοιμήθη τήν 17ην μηνός Ἰανουαρίου τοῦ 356 εἰς ἡλικίαν 105 ἐτῶν. Τόν βίον αὐτοῦ συνέγραψε ὁ συνδεόμενος διά στενῆς πνευματικῆς φιλίας μετ’ αὐτοῦ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Μέγας Ἀθανάσιος (Migne PG 26, 835-376).
Εἰς τό ὡς ἄνω παρεκκλήσιον αὐτοῦ ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, συλλειτουργοῦντος αὐτοῦ τοῦ Ἀρχιδιακονου π. Μάρκου καί τοῦ π. Στεφάνου, ψάλλοντος τοῦ π. Ἰωάννου Ἀουάδ καί προσευχομένων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί πιστῶν ἐξ Ἱεροσολύμων, τῇ φιλοξενίᾳ τοῦ ὁλοκληροῦντος τήν ἀνακαίνισιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου.