Σήμερα 21ῃ Ἰουλίου 2024, Κυριακή Δ΄ Ματθαίου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος σύμφωνα μέ τό ἀνακοινωθέν πρόγραμμά του, χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία στήν Ἱ. Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου Σύμης, μέ συλλειτουργούς του τόν Πανοσιολ. Καθηγούμενο, Ἀρχιμανδρίτη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Ἀντώνιο Πατρό, τόν Αἰδεσιμολ. π. Σωτήριο Ἀθανασάκη, φιλοξενούμενο κληρικό ἐκ τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, τόν Αἰδεσιμολ. π. Χρῆστο Σιδηρόπουλο, φιλοξενούμενο κληρικό ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Βελγίου καί τόν Ἱεροδιάκονο π. Παῦλο Τερεζάκη, ἀδελφό τῆς Ἱ. Μονῆς. Τήν ἱ. ὑμνωδία ἀπέδωσε ἐναρμονίως ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Ἱ. Μονῆς κ. Σταῦρος Πήλιουρας μεθ’ ἑτέρων.
Ὁ Σεβασμιώτατος δραττόμενος τῆς εὐλογημένης αὐτῆς εὐκαιρίας, ὁμίλησε πρός τούς ἐκκλησιαζομένους πιστούς, λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τῆς θεραπείας τοῦ δούλου τοῦ Ἑκατοντάρχου, γεγονός τό ὁποῖο τονίζει τήν βαρύνουσα σημασία πού ἔχει ἡ προσωπική μας πίστη, ὅταν ἐπικαλούμεθα τόν Θεό. Ὅπως ἄλλωστε προκύπτει ἀπό τήν εὐαγγελική διήγηση, ὁ Ἑκατόνταρχος διέθετε μεγάλη ταπείνωση καί πίστη, δύο στοιχεῖα οὐσιαστικά γιά τήν πνευματική ζωή ὅλων μας. Ἡ πίστη αὐτῆς τῆς ποιότητας, δυστυχῶς, ἀπουσιάζει στίς μέρες μας, κι ὅμως ἀποτελεῖ τό ζητούμενο τῆς πνευματικῆς μας πορείας. Ζητοῦμε τό θαῦμα στή ζωή μας, καί λησμονοῦμε ὅτι αὐτό ἐπιτελεῖται σύμφωνα μέ τό μέτρο τῆς δικῆς μας πίστεως. Ἀντί, ἑπομένως, νά ἀπελπιζόμαστε ὅταν νιώθουμε ὅτι ὁ Θεός δέν ἀπαντᾶ στίς προσευχές μας, ἄς ἐργαστοῦμε ὥστε αὐτές νά γίνονται μέ περισσή ταπείνωση καί μέ ἀληθινή πίστη ἀπέναντι στόν Θεό.
Ἀκολουθεῖ ἡ διήγηση τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου: «Καθώς ὁ Χριστός εἰσερχόταν στήν Καπερναούμ, τόν πλησίασε ἕνας Ἑκατόνταρχος, λέγοντάς του, ὅτι ὁ παράλυτος δοῦλος του βρισκόταν στό σπίτι, δεινῶς βασανιζόμενος. Ἔρχομαι, νά τόν θεραπεύσω, τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Κύριος, κι ἐκεῖνος τοῦ ἀποκρίνεται: «Κύριε, δέν εἶμαι ἄξιος γιά νά εἰσέλθεις στό σπίτι μου. Πές μόνον ἕναν λόγο, καί θά θεραπευτεῖ. Γιατί κι ἐγώ εἶμαι ἄνθρωπος πού ἔχω ἐξουσία, κι ἔχω ὑπό τάς διαταγάς μου στρατιῶτες, καί λέω στόν ἕνα πήγαινε, καί πηγαίνει, καί στόν ἄλλο ἕλα, κι ἔρχεται, καί στόν δοῦλο μου κάνε αὐτό, καί τό κάνει». Θαύμασε ὁ Ἰησοῦς τήν πίστη τοῦ Ἑκατοντάρχου, καί εἶπε «ἀληθινά, τόση πίστη δέν βρῆκα σέ κανένα Ἰσραηλίτη. Καί σᾶς λέω, ὅτι πολλοί ἐξ ἀνατολῶν καί δυσμῶν θά ἔλθουν καί θά καθίσουν δίπλα στόν Ἀβραάμ καί Ἰσαάκ καί Ἰακώβ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἐνῷ οἱ υἱοί τῆς Βασιλείας θά ἐξοριστοῦν στό αἰώνιο σκοτάδι, ὅπου θά εἶναι ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων». Στράφηκε τέλος στόν ἑκατόνταρχο καί τοῦ εἶπε: «πήγαινε, ἄς γίνει ὅπως πίστευσες». Καί τήν ἴδια ὥρα ὁ ὑπηρέτης του θεραπεύτηκε».