Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος στη Μητρόπολη Κορίνθου
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τελέσθηκε μεθέορτος Εσπερινός και ΚτιτορικόΜνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των Κτιτόρων και απάντων των δωρητών και ευεργετών του Ι. Παρεκκλησίου.
Με Εκκλησιαστική λαμπρότητα πανηγύρισε κατά το διήμερο 1η και 2α Ιουνίου 2024 το ιστορικό Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος στην Κόρινθο. Το Σάββατο, 1 Ιουνίου 2024, πραγματοποιήθηκε ο Μέγας Αρχιερατικός πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μητροπόλεως μας Επισκόπου Κεγχρεών κ. Αγαπίου, πλαισιουμένου από Ιερείς της πόλεως της Κορίνθου.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος με αφορμή την «μνήμη» της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και Ισαποστόλου Φωτεινής της Σαμαρείτιδοςομιλήσας αναφέρθηκε στην προσωπικότητα της εορταζομένης Αγίας τονίζοντας το χαρακτηριστικό Αυτής, ότι δεν περιγράφεται Αυτή μόνο στο Συναξάριον αλλά, τουλάχιστον η κλήση Της και η μεταστροφή Της, μαρτυρείται υπό του Ευαγγελιστού Ιωάννου στο Δ’ Ευαγγέλιον.
Ο Ιησούς, Φως του κόσμου, δεν είναι μόνο το φως που λάμπει μέσα στα σκότη και στα ερέβη της νύκτας. Φως του κόσμου Αυτός είναι προ πάντων «ο νοητός ήλιος της δικαιοσύνης» που λάμπει καταμεσήμερα. Μεσημβρινός ήλιος φώτιζε την Σαμάρεια, όταν ο Κύριος, το Φως του κόσμου, «κεκοπιακὼςἐκτῆςὁδοιπορίας … ὥραἦνὡσεὶἕκτη» (Ιω. δ’, 5) κάθεται δίπλα σ᾽ ένα πηγάδι, που όρυξε ο Ιακώβ, μόνος, αφού «οἱμαθηταὶαὐτοῦἀπεληλύθεισανεἰςτὴνπόλινἵνατροφὰςἀγοράσωσι» (στ. 8).
«Ἔρχεται» μετά από λίγο εκεί «γυνὴἐκτῆςΣαμαρείαςἀντλῆσαιὕδωρ» (στ. 7). Γυναίκα, της οποίας η ψυχή ήταν ξερή και άγονη εκ της αμαρτίας. Κι ο Ιησούς, το Φως του κόσμου, κατορθώνει με μοναδική θεία τέχνη και χάρη, όχι μόνο να Την φωτίσει, ώστε μετά να ονομασθεί Αυτή Φωτεινή, αλλά να Την ανεβάσει σε σφαίρα ανώτερης πνευματικής συζητήσεως. Οι λόγοι του Ιησού μαλακώνουν την σκληρυμένη καρδιά Της. Αναμοχλεύουν και ξυπνούν την ναρκωμένη συνείδησή Της, προκαλούν μετάνοια και ομολογία εκ μέρους Της της αμαρτωλής ζωής Της . Η συνομιλία Της μετά του Ιησού αναζωογόνησε «τὸντυφόμενον λίνον» (Ματθ. ιβ’, 20) της πίστεώς Της. Ρωτά να μάθει «που» λατρεύεται ο Θεός, στο όρος Γαριζείν ή στα Ιεροσόλυμα; Και τότε αξιώνεται να δεχθεί θείες αποκαλύψεις. Διδάσκεται από το Φως του κόσμου όχι το «που» αλλά το «πως» λατρεύεται ο Θεός. «Πνεῦμα ὁ Θεός» (στ. 24), δεν περιορίζεται σε τόπους. Και ακούει η γυναίκα το όνομα «Πατήρ» «καὶτοὺςπροσκυνοῦνταςαὐτὸνἐνπνεύματι (ἐνἉγίῳΠνεύματι) καὶἀληθείᾳ (μέτόνΧριστόν – «ἐγώεἰμι ἡ ὁδὸςκαὶ ἡ ἀλήθειακαὶ ἡ ζωή» (Ιω. ιδ’, 6)-) δεῖπροσκυνεῖν»(στ. 24).
Ιλιγγιά η Σαμαρείτις από τα ουράνια ύψη της θείας διδασκαλίας και τις αποκαλύψεις του Ιησού για να δεχθεί και «ετέραν» αποκάλυψιν. Αντιλαμβάνεται ότι οι λόγοι Του ξεπερνούν τα όρια της ανθρωπίνης σκέψεως και τότε ο Ιησούς Της αποκαλύπτει τον Εαυτόν Του: «Εγώ που σου ομιλώ είμαι ο Μεσσίας»! Και φεύγει η γυναίκα από το πηγάδι για να γίνει «ευαγγελίστρια» στους πατριώτες Της, αυτών που τα σχόλια για την άτακτη ζωή Της φοβόταν και δεν πήγαινε πρωΐ-πρωΐ, όπως οι άλλες νοικοκυρές, ν᾽ αντλήσει «ὕδωρ», αλλά το μεσημέρι, που δεν υπήρχε κόσμος στο πηγάδι.
Στο μεταξύ επιστρέφουν οι μαθητές από την πόλη για ν᾽ ακούσουν από τον Ιησού: «ἐπάρατετοὺςὀφθαλμοὺςὑμῶνκαὶθεάσασθετὰς χώρας (τους Σαμαρείτες που έρχονταν «προς αυτόν»), ὅτιλευκαίεἰσιπρὸςθερισμὸνἤδη» (στ. 35). Αν ο Ιησούς άρχισε την δημόσια δράση Του κατά τα τέλη Φεβρουαρίου ή αρχές του Μαρτίου, το γεγονός της συναντήσεως με την Σαμαρείτιδα συμβαίνει μέσα στην άνοιξη. Ο ερχομός του Χριστού στον κόσμο είναι «η άνοιξη των ψυχών», που εξήγγειλε ο Σωτήρ. Όλο το Ευαγγέλιο μαρτυρεί την ανακαίνιση των ψυχών των ανθρώπων διά του Χριστού και εν Χριστώ. Τα καλέσματά Του, οι λόγοι Του, οι συναντήσεις Του, όπως αυτή με την Φωτεινή, προσφέρουν εαρινή ελπίδα για αλλαγή και ανανέωση. Οι Γαλιλαιϊκές παραβολές, που λείπουν από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη αλλά και που και Αυτός παραθέτει μερικές εξαιρετικές εικόνες από την καθημερινή ζωή που αλληγορούνται πνευματικά, μας μιλούν για χωράφια, για σπορά, για σιτάρι που ψηλώνει, για δένδρα που μεγαλώνουν, για θερισμούς που λευκάζουν. Μαρτυρούν άνοιξη και νεότητα, αιώνια νεότητα του Ευαγγελίου, ψυχές που νεάζουν όπως της Σαμαρείτιδος. Διψασμένη ήρθε στο πηγάδι. Τώρα φεύγει δροσισμένη με το «ύδωρ το ζων» «της ακενώτου», «της αενάου Πηγής» της θείας Χάριτος. Κατάκοπη πριν, γηρασμένη από την αμαρτία και το βάρος της ένοχης συνειδήσεως, φεύγει ανακουφισμένη και τρέχει, σαν να έχει φτερά στα πόδια Της για να καλέσει κι άλλους να πάρουν μέρος στον «θησαυρό», που βρήκε. Κάλεσε τις αδελφές Της, κάλεσε τα παιδιά Της, τους συμπατριώτες Της, πλήθος λαού στην Βόρεια Αφρική και στην Ρώμη, όπου μαρτύρησε με τους γυιούς Της και τις αδελφές Της.
Ο τρόπος για να μένουμε πάντοτε νέοι, έστω κι αν περνούν τα χρόνια, είναι να είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό. Πλησίον Του κανείς ποτέ δεν χάνει την χάρη της νεότητος, το άρωμα της ανοίξεως. Τούτο δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να ωριμάσουμε και να φθάσουμε «εἰςἄνδρατέλειον, εἰςμέτρονἡλικίαςτοῦ πληρώματος τοῦΧριστοῦ, ἵναμηκέτιὦμεννήπιοι» (Εφεσ. δ’, 13-14). Σημαίνει σφρίγος, δροσιά, παραμονή πλησίον της ακενώτου θείας πηγής «ὕδατοςἁλλομένουεἰςζωὴναἰώνιον» (στ. 14), συγχρονισμό με την «άνοιξη» των πραγμάτων, ικανότητα για αφομοίωση και προσαρμογή στα θεία προστάγματα, ενεργητικότητα πιο έντονη για κάλεσμα κι άλλων για να ξεδιψάσουν και να δροσιστούν κοντά στην Πηγή, τον Χριστό.
Το Ευαγγέλιο ξεχειλίζει από νεότητα ή καλύτερα από νεανική διάθεση, γιατί όποιον ο Θεός συγχωρεί και θεραπεύει από πνευματικά νοσήματα γίνεται και πάλι νέος. «Ἀνακαινισθήσεταιὡςἀετοῦ ἡ νεότης σου» (Ψαλμ. ργ’, 5) προαναγγέλλει ο Ψαλμωδός.
Με τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, ευχήθηκε ο Θεοφιλέστατος, και τις πρεσβείες της Αγίας Φωτεινής είθε πάντοτε να νεάζουμε εν Χριστώ και οι πάντες ν᾽ αξιωθούμε «της αγήρωμακαριότητος» στην Βασιλεία Του. Αμήν.
Την επομένη το πρωί, ανήμερα της εορτής, Κυριακή 2 Ιουνίου 2024, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Διονύσιοςκαι ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιοςτέλεσαν την πανηγυρική Θ. Λειτουργία και την εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Διακόνου π. Αθανασίου Καραντζιά, εκ Μποζικών Κορινθίας. Στην Θ. Λειτουργία συλλειτούργησανο Αιδεσ. Πρωτ/ροςπ. Γεώργιος Μπλάθρας, πρώην Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Σπάρτης και απόφοιτος τηςπάλαι ποτέ διαλαμψάσης Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου, ο τελών χρέη Ηγουμενοσυμβουλίου της Ι. Μονής Αγίου Γεωργίου ΦενεούΠανοσ. Αρχιμ. π. Αθανάσιος Πέζος, ο Αιδεσ. Πρωτ/ροςπ. Αθανάσιος Κοντογιάννης, ο Αιδεσ. Οικονόμος – Σταυροφόρος π. Δημήτριος Ζούζιας οι Διάκονοι π. Δαμασκηνός Γεννηματάς, π. Χρήστος Χίλιαςκαι ο νεοχειροτονηθειςπ. Αθανάσιος Καραντζιάςενώ συμμετείχαν, όπως κάθε χρόνο, ταμέλη της Ένωσης Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθουκαι πλήθος πιστών.
Ο Σεβασμιώτατος στον λόγο του εξέφρασε την χαρά του, αφού ένας ακόμα απόφοιτος της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Εκκλησιαστικής Σχολής της Κορίνθου, που στην συνέχεια μετετράπη σε Εκκλησιαστικό Λύκειο, εκ των Μποζικών Κορινθίας, έλαβε τον δεύτερο βαθμό της Ιερωσύνης, προκειμένου να διακονήσει στην Αρχιερατική Περιφέρεια της Νεμέας.
Αν ρωτήσουμε σήμερα τον κόσμο τι προβλήματα τον απασχολούν, είπε, θα πάρουμε πολύ εύκολα την απάντηση. Σε λίγες ημέρες θα έχουμε και ευρωεκλογές, ασφαλώς εκεί τίθενται όλα τα προβλήματα σε εκείνους που εν ονόματι του Λαού καταβάλλουν προσπάθειες να τα επιλύουν και συναγωνίζονται για το ποιός θα προσφέρει την καλύτερη λύση. Ωστόσο όμως τα προβλήματα των ανθρώπων δεν λύνονται ποτέ, αν μάλιστα πάρουμε την φράση του αγίου των γραμμάτων, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ο οποίος γράφει: «να ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου» εγώ θα προσέθετα και «τα προβλήματα». Ο Χριστός πολλές φορές επικρίθηκε, όταν αποδέχθηκε την διακονία αλλά και την έκφραση της τιμής κάποιων ανθρώπων για τα όσα προσέφερε στον κόσμο. Εκείνος άλλα είχε υποσχεθεί και ο κόσμο άλλα ζητούσε και γι᾿ αυτό επανελάμβανε ότι: «τοὺςπτωχοὺςγὰρ πάντοτε ἔχετεμεθ᾿ἑαυτῶν, ἐμὲδὲοὐ πάντοτε ἔχετε» (Ιω. ιβ’, 8), συνεπώς και τα προβλήματα θα τα έχουμε πάντοτε μπροστά μας. Την ώρα που κάποιοι ασχολούνται και διατείνονται ότι προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα του κόσμου, τότε περισσότερο τα μπερδεύουν. Ο Χριστός, θα έλεγα, ότι είναι Αυτός που μπορεί να επιλύσει όλα τα προβλήματα, αφού όλες οι κρίσεις και οι προβληματισμοί που βιώνουμε είναι πνευματικής φύσεως. Γι᾿ αυτό και χρειάζονται οι κατάλληλοι εργάτες που θα εργασθούν και θα κάνουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι : «οὐκἔστινἐνἄλλῳοὐδενὶ ἡ σωτηρία·» (Πραξ. δ΄, 12) παρά μόνον στον Χριστό, ο Οποίος δεν εφείσθηκόπων και θυσιών για την διάδοση του Ευαγγελίου Του στον κόσμο, κάτι που επιβεβαιώνεται και από την σημερινή Ευαγγελική περικοπή με την Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα. Ο Κύριος με τον διάλογο, που είχε μαζί Της,Την έφερε εις εαυτήν και Της κατέστησε σαφές ότι αυτό που ζητά δεν μπορούν να Της το προσφέρουν οι άνθρωποι, γιατί μόνον Αυτός μπορεί να Της το προσφέρει ως Σωτήρας του κόσμου. Αυτό μας λέει και σε εμάςδια του Ψαλμωδού·«μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ἄρχοντας, ἐπὶυἱοὺςἀνθρώπων, οἷςοὐκἔστι σωτηρία» (Ψαλ. 145, 3) ένας είναι ο Σωτήρας, Αυτός πουμας μιλάει και που μέσα από το Ι. Ευαγγέλιο γίνεται παρών σε κάθε Λειτουργία, είναι Αυτός που Σταυρώνεται, Πεθαίνει και Ανασταίνεται για εμάς τους ανθρώπους και για την σωτηρία μας. Αν θέλουμε να λύσουμε τα εσωτερικά και τα εξωτερικά μας προβλήματα που μας βασανίζουν θα πρέπει να στραφούμε σ᾿ Εκείνον.
Ο Ποιμενάρχης μας δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις πρόσφατες προσπάθειες των Τούρκων οι οποίοι,αφού μετέτρεψαν την Αγιά Σοφιά και την Μονή της Χώρας σε Τζαμιά τώρα ενδεδυμένοι«προβειά προβάτου» καίτοι «λύκοι»,προσπαθούν να «απλώσουν τα χέρια τους» και στο Αιγαίο ξεχνώντας ότι τον τελευταίο λόγο Τον έχει Αυτός που νίκησε τον θάνατο. Όπου και να πάει κανείς στην Τουρκία θα δει Ναούς και Μοναστήρια να είναι γεμάτα από Μουσουλμάνους, να είναι γεμάτα από ντόπιους που ομιλούν Ελληνικά και μάλιστα υπάρχουν βάσιμες μαρτυρίες ότι είναι κρυπτοχριστιανοί και αναζητούν τρόπους και ευκαιρίες για να μπουν στις Εκκλησίες. Τότε, που ήταν Μουσεία, δεν μπορούσαν να μπουν τώρα που τα έκαναν Τζαμιά, μπορούν να μπουν και να προσευχηθούν!
Εμείς, ως Χριστιανοί, οφείλουμε να πιστεύουμε στον Αναστάντα Κύριο μας και να αφήνουμε σ᾿ Εκείνον ολόκληρη την ζωή μας. Στην συνέχεια απηύθυνε πνευματικές νουθεσίες και πατρικές ευχές στον νέο Ιερέα της Ι. Μητροπόλεως μας, επισημαίνοντας του ότι η παρουσία του στον κόσμο πρέπει να είναι η παρουσία του Αναστάντος Κυρίου, να τον βλέπουν και να ανασταίνονται οι άνθρωποι από τα παθήματα και την φτώχεια, να είναι ο στοργικός πατέρας που θα γαληνεύει τις ζωές των ανθρώπων. Ο Ποιμενάρχης μας ολοκλήρωσε την ομιλία του ανακοινώνοντας ότι εφέτος αναμένονται κι άλλες Χειροτονίες, ενώ ολοκληρώνοντας ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη και στην Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου τονίζοντας την σπουδαιότητα και την προσφορά της, τόσο στην Ι. Μητρόπολη Κορίνθου όσο και στην Εκκλησία γενικότερα, αφού από την ιστορική γεραρά πάλαι ποτέ διαλάμψασα Ιερατική Σχολή Κορίνθου έχουν αποφοιτήσει Αρχιερείς, Ιερείς, Καθηγητές Πανεπιστημίων και πολλοί άλλοι αξιόλογοι άνθρωποι με υψηλή προσφορά στην Εκκλησία, στην Κοινωνία και στην Χώρα μας.
Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργία στην παρακείμενη «ΚΡΟΚΙΔΕΙΟ» Αίθουσα ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας δεξιώθηκε το Δ.Σ. και τα μέλη της Ενώσεως Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου, που εκκλησιάστηκαν στο πανηγυρίζοντα Ι. Ναό της πάλαι ποτέ Σχολής, από την οποία απεφοίτησαν .
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τελέσθηκε μεθέορτος Εσπερινός και ΚτιτορικόΜνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των Κτιτόρων και απάντων των δωρητών και ευεργετών του Ι. Παρεκκλησίου.
