Στήν παραβολή τῶν κακῶν γεωργῶν τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς προβάλλεται κατά τόν πλέον ἐντυπωσιακό τρόπο ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο, παρ’ ὅλες τίς ἁμαρτωλές ἐκδηλώσεις τοῦ κόσμου καί μάλιστα πολλές φορές ἐχθρικές πρός τόν Δημιουργό. Ὁ οἰκοδεσπότης φύτεψε ἀμπέλι, ἔβαλε φράχτη, ἔκτισε πύργο, τό ἐμπιστεύτηκε στούς γεωργούς καί ἀνεχώρησε σέ ἄλλη χώρα. Στόν καιρό τῆς σοδειᾶς ἔστειλε τούς δούλους του, τούς Προφῆτες νά παραλάβουν τούς καρπούς. Οἱ γεωργοί ὅμως ἄλλους ἔδειραν, ἄλλους σκότωσαν, ἄλλους ἐλιθοβόλησαν.
Μέ τά κριτήρια τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς ἄν ἐξετασθεῖ ἡ στάση τοῦ οἰκο-δεσπότη τῆς παραβολῆς εἶναι ἀκατανόητη, ξεφεύγει ἀπό τά συνηθισμένα ὅρια τῆς φροντίδας, ἐγγίζει τό ὑπέρλογο, ἤ καλύτερα εἶναι πάνω ἀπό τόν ἀνθρώπινο λόγο, εἶναι ἀγάπη ὑπέρλογη. Ἕνας λογικά σκεπτόμενος ἄνθρωπος δέν θά ἔστελνε τόν «υἱόν του τόν ἀγαπητόν» στούς κακούς γεωργούς πού σκότωσαν προηγουμένως τούς δούλους του, τούς ἀπεσταλμένους γιά νά παραλάβουν τούς καρπούς. Μέ αὐτή ὅμως τήν ἐνέργεια πού ὑπερβαίνει κάθε ἀνθρώπινη λογική ἐξεικονίζεται καί διατρανώνεται στήν παραβολή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν ἐμφανίζεται μόνο σάν συνεχές ἐνδιαφέρον γιά τό λαό του, ἀλλά καί σάν παιδαγωγία γιά τήν κακή ἡγεσία του. Στή συνέχεια τῆς παραβολῆς λέγεται ὅτι οἱ κακοί γεωργοί θά τιμωρηθοῦν καί ὁ ἀμπελώνας θά ἀνατεθεῖ σέ ἄλλους γεωργούς, οἱ ὁποῖοι θά ἀποδώσουν καρπούς στόν κατάλληλο καιρό.
Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ «ἀρθήσεται» ἀπό τόν Ἰσραήλ καί «δοθήσεται ἔθνει ποιούντι τούς καρπούς αὐτῆς». Καί τό ἔθνος αὐτό εἶναι ὁ νέος Ἰσραήλ, ἡ Ἐκκλησία. Τό παράδειγμα τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ δείχνει καθαρά ὅτι ὁ Θεός δέν δεσμεύεται μέ κανένα σχῆμα μέσα στήν ἱστορία δείχνει τήν ἀγάπη του καί στέλνει τά ἀγαθά του, ἀλλά καί τιμωρεῖ – παιδαγωγεῖ αὐτούς πού μέ τή σκληρόκαρδη στάση τους ἐμποδίζουν τούς ἀνθρώπους νά καρπωθοῦν αὐτά τά ἀγαθά. Αὐτά ὅλα ἀποτελοῦν προειδοποίηση καί πρός τή χριστιανική ἡγεσία. Ὁ Θεός μπορεῖ σέ κάθε στιγμή νά ἐνεργήσει μέ διαφορετικό τρόπο μέσα στόν ἀμπελώνα του, ἀπό ἀγάπη πάντα γιά τούς ἀνθρώπους.
Τό ἔργο τῆς θείας ἀγάπης συνεχίζεται πέρα καί πάνω ἀπό τά ἀνθρώπινα κριτήρια. Ὅποιοι ἀρνοῦνται νά βοηθήσουν στό ἔργο του ἤ καί τό ἐμποδίζουν, δέν θά τό ματαιώσουν ποτέ. Ἁπλῶς προκαλοῦν τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία δέν βρίσκεται σέ ἀντίθεση μέ τήν ἀγάπη του, ἀπεναντίας ἀπορρέει ἀπό αὐτή.