Η Εξόδιος Ακολουθία εψάλη την Τρίτη 1η Φεβρουαρίου 2022, όπου προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, πλαισιουμένου υπό του Πανοσιωτάτου Ιερομονάχου π. Λογγίνου Αρχόντη, αδελφού της Ι. Μονής Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου, του Αιδεσιμολογιωτάτου π. Λεωνίδου Ψαριανού, Εφημερίου του Ι. Ναού Αγ. Γλυκερίας Γαλατσίου της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Ευλαβεστάτου Διακόνου π. Χρήστου Χίλια.
Ο Επίσκοπος Κεγχρεών ομιλώντας, αφού μετέφερε συλλυπητήριες ευχές εκ μέρους του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου της Κορίνθου κ. Διονυσίου προς την Ηγουμένη του Ι. Ησυχαστηρίου Γερόντισσα Ιλαρία και την περί αυτήν Αδελφότητα, ανεφέρθηκε στο «μυστήριο» του θανάτου και την υπέρβαση αυτού δια της Σταυρικής θυσίας και της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Οποίος εβεβαίωσε ότι «ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως.» (Ιω. ε΄, 28-29), αλλά και που ο μέγας Απόστολος και ιδρυτής της κατά Κόρινθον αγίας Εκκλησίας, ο θεοφώτιστος ερμηνευτής της θείας διδασκαλίας του Σωτήρος ημών και του Αγίου Πνεύματος όργανον Θείος Παύλος καταγγέλλει ότι η του Χριστού αγία Ανάσταση «ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.» (Α΄ Κορ. ιε΄, 20), γεγονός που ομολογούμε και στο Σύμβολο της Πίστεως.
Αυτή η μεγάλη εγγύηση και η τρανότατη απόδειξη, ότι περιμένει κάθε Χριστιανό ανάσταση και ζωή με το αναστημένο σώμα του μετά του Ιησού, έκανε και την κεκοιμημένη αδ. Ταβιθά να θεωρήσει «εκ νεότητος αυτής» «πάντα σκύβαλα είναι ἵνα Χριστὸν κερδήσῃ» (πρβλ. Φιλ. γ΄, 8). Έτσι σε ηλικία 27 ετών αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στον Θεό ενταχθείσα στην Αδελφότητα του «Τιμίου Σταυρού», που ίδρυσε ο π. Νήφων Θωμαδάκης μαζί με την πρώτη Ηγουμένη του Ι. Ησυχαστηρίου μακαριστή Γ. Φοίβη Καράκη.
Η Αδελφότητα αυτή συνέστησε το Ίδρυμα με την επωνυμία κατ᾿ αρχήν «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» και αργότερα «ΒΗΘΛΕΕΜ», που σκοπό είχε την προστασία και την φροντίδα ορφανών και εγκαταλελειμμένων παιδιών, τα οποία με αισθήματα θερμής αγάπης προς τον Θεό και πολλής αυτοθυσίας διακόνησε μαζί με τις άλλες αδελφές και η Αδ. Ταβιθά έως ότου διά της Μοναχικής της κουράς αφιερώθηκε, απερίσπαστη πλέον από το έργο της προσφοράς, και διακονίας του «αδελφού», στην λατρεία του Θεού διά της υπακοής και της προσευχής, γενομένη, χωρίς υπερβολή, εδρασμός και στήριγμα του Ι. Ησυχαστηρίου και συνεργάτις άριστος των Ηγουμενισσών Γ. Φοίβης και Γ. Μεθοδίας. Η εργασία, η καθ᾿ ημέρα ανάγνωση πλήθους Ι. Παρακλήσεων και το «κομποσχοίνι» ήταν η μόνιμη απασχόληση της έως της μικρής χρονικά ασθενείας της και συνεπείᾳ αυτής τελευτής της.
