Η αποστολή όλων των εργατών είναι το «ιερουργείν» το Ευαγγέλιο του Χριστού. Να κηρύττουν δηλαδή στους ανθρώπους και ιδιαιτέρως στους νέους το θέλημα του Θεού. Σ᾽ αυτό το έργο απέστειλε ο Κύριος τους Αποστόλους να διδάξουν τους λαούς τις εντολές Του και την αλήθειά Του «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του ‘Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθαίου κη´ 19-20).
Οι Πατέρες της Εκκλησίας ερμήνευσαν αυθεντικά τον λόγο του Θεού, φωτισθέντες από το άγιο Πνεύμα. Με τον λόγο του Θεού πρέπει να καταρτισθούν οι πιστοί μας σε μία εποχή συγχύσεων, πλανών και εξαπάτησης. Η αγία Γραφή παρέχει τα πρότυπα ζωής και δίδει την πνευματική ευρρωστία στις ψυχές των πιστών για να αντισταθούν στα πάθη της αμαρτίας και να παραμείνουν ελεύθεροι και αδούλωτοι, επιδεικνύοντες πιστότητα στις εντολές του Θεού και διαφυλάσσοντες την ακεραιότητα της ψυχής τους. Με τον λόγο του Θεού συνδέονται τα επί μέρους θέματα που διευκολύνουν στην κατανόηση της αγίας Γραφής ως αποκαλύψεως του Θεού. Δεν μπορεί να χρακτηρισθεί ούτε ιδεολογία ούτε επιστήμη, επειδή προέρχεται από τον Θεό. Επιδιώκει να διαμορφώσει ευσεβείς ψυχές και να εμπνεύσει την ελπίδα στον ζωντανό Θεό. Η αυθεντία της και θεοπνευστία της κατοχυρώνονται από τον Θεό. Σ᾽ αυτή η ιστορικότητα των γεγονότων και των προσώπων που αναφέρονται καταπολεμεί την αντίληψη, ότι πρόκειται για μύθευμα, για ανάγνωσμα λαϊκής εμπνεύσεως. Η αγία Γραφή είναι κατ᾽ εξοχήν βιβλίο για την Εκκλησία. Η Εκκλησία την παρήγαγε και την διαμόρφωσε. Η Εκκλησία υπερασπίσθηκε την αξία της. Η Εκκλησία την ερμηνεύει αυθεντικά. Η αγία Γραφή έχει παιδευτικό σκοπό: «Επεφάνη γαρ η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι» (Προς Τίτον β´ 11-12).
Η αγία Γραφή δίδει μαρτυρία για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ώστε οι πιστοί να αποκτήσουν την σωτηρία και την επίγνωση του προσώπου Του, του έργου Του και της διδασκαλίας Του, κατά την προτροπή Του «ερευνάτε τας γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν· και εκείναι εισίν αι μαρτυρούσαι περί εμού» (Ματθαίου ε´ 39).
Το «γεώργιο του Θεού» (προς Κορινθίους Α΄ γ΄, 9) εκτείνεται έμπροσθέν μας διά βίου. Η ποιμαντική μας για την πνευματική οικοδομή όλων, ιδιαιτέρως μάλιστα των νέων της διδασκαλίας του νόμου του Θεού και της καθοδηγήσεώς τους πρέπει να σέβεται το θέλημα του Θεού που εκφράζεται με την τήρηση των θείων εντολών, που εξασφαλίζουν την αιώνια ζωή (Ματθαίου ιθ΄ 16-22). Αυτά πρέπει να λειτουργούν με την συνεργασία σας, με την προθυμία, με την υπευθυνότητα, ζήλο και αυτοθυσία όλων των πιστών της αγίας Εκκλησίας μας.
Οι σκέψεις μας διατυπώνονται ακολουθώντας τα νοήματα του ιγ΄ κεφαλαίου της πρώτης προς Κορινθίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου, ώστε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, αναλογιζόμενοι (κατ’ αντιστοιχία με Παύλειο κείμενο) τα εξής που ακολουθούν:
«Εάν διδάσκω με την ικανότητα των σοφωτέρων δασκάλων, αλλά δεν έχω κατανόηση δε της σοβαρότητος του έργου, έγινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν δαπανώ τις ώρες και τον κόπο μου, αλλά δεν ζω τα προβλήματα και τις ανάγκες των πιστών μου, αυτό δεν αρκεί. Και εάν έχω εκπαίδευση και εμπιστοσύνη στις μεθόδους του κηρύγματός μου, αλλά δεν γνωρίζω τις συνθήκες και τον τρόπο που οι πιστοί ζούν και σκέπτονται, δεν ωφελούμαι ουδέν».
Χρειάζεται να είμαστε υπομονετικοί, ευγενείς, πρόθυμοι. Να είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε τους πιστούς μας όταν μας εμπιστεύονται τα προβλήματά τους. Να μην είμαστε φλύαροι, δίδοντας με την ζωή μας ένα κακό παράδειγμα προς αυτούς. Πάντοτε να δίνουμε το καλό παράδειγμα στους πιστούς μας, τους οποίους πάντα πρέπει να διδάσκουμε, πάντα να συμβουλεύουμε, πάντα να αγαπάμε. Ο ζήλος μας για το έργο μας, ουδέποτε πρέπει να εκπίπτει. Τα άλλα όμως, είτε είναι υλικά διδασκαλίας κάποτε θ’ αρχηστευθούν, είτε είναι καινούργιες μέθοδοι, κάποτε θα ξεπεραστούν. Όταν έχουμε ζήλο για το έργο μας, όλες οι προσπάθειές μας θα ευοδοθούν και η αγαθή επίδρασή μας στην ζωή των πιστών θα μείνουν για πάντα. Με τη βοήθεια του Θεού ωριμάζουμε, αντιμετωπίζουμε το έργο μας με εμπιστοσύνη στον Θεό και κατανόηση της σοβαρότητός του. Κατάρτιση, αφιέρωση, κατανόση αποτελούν τους άξονες της κηρυκτικής διακονίας μας.