Στο σημερινό Ευαγγέλιο είδαμε να πραγματοποιείται μια μεγάλη συνάντηση και ένας αποκαλυπτικός διάλογος με σωτήρια μηνύματα μεταξύ του Κυρίου μας και της Σαμαρείτιδας γυναίκας.
Η Σαμαρείτιδα γυναίκα κάνει μια καθημερινή της συνήθεια, να αντλήσει νερό από το φρέαρ του Ιακώβ και εκεί ακριβώς της αποκαλύπτεται ο Θεός! Ο Κύριος ως Παντογνώστης που είναι ξέρει ότι εκείνη την ώρα στο συγκεκριμένο σημείο θα πάει εκείνη η γυναίκα και βρίσκεται εκεί να την περιμένει, «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Ως «μανιακός εραστής» της σωτηρίας του ανθρώπου ζητάει να σώσει το πλάσμα Του και έρχεται σε συνάντηση μαζί Του σε ώρες και στιγμές που δεν το περιμένει ο άνθρωπος. Έτσι εμφανίζεται στην Σαμαρείτιδα μες τον καύσωνα της ημέρας και διαλέγεται μαζί της αποκαλύπτοντας την ζωή της στο Μεγάλο Σωτήρα.
Η Σαμαρείτιδα ήταν μια διψασμένη ύπαρξη που αναζητούσε να καλύψει την δίψα της μέσα από τις εφήμερες ηδονές και απολαύσεις αυτής της ζωής. Έψαχνε να βρει την πληρότητα των ψυχικών της αναγκών στα πολλά πρόσωπα «πέντε γαρ άνδρες έσχε», και όχι στο ένα Πρόσωπο, αυτό του Θεανθρώπου Χριστού, καθώς Εκείνος είναι που μάς έδωσε τη ζωή και κατήργησε το θάνατο δίνοντάς μας αιώνια χαρά, ευτυχία και βάθος νοημάτων σε ό,τι κάνουμε. Χωρίς τον Χριστό όλα καλύπτονται με την οσμή του θανάτου και του μηδενισμού, ενώ με τον Χριστό όλα μεταμορφώνονται στην αιωνιότητα μαζί Του. Αυτή είναι τελικά η πραγματική χαρά και η ολοκλήρωση κάθε νοήματος στη ζωή μας.
Ο Κύριος έδωσε στην Σαμαρείτιδα την ευκαιρία να αισθανθεί την ψυχική της δίψα και την ανάγκη να ξεδιψάσει την ψυχή της από τα δροσερά και ζωογόνα νερά της θείας χάρης. Γι’ αυτό και η Σαμαρείτιδα γυναίκα μόλις γνώρισε τον Χριστό «Αφήκεν ουν την υδρίαν και απήλθεν εις την πόλιν», άφησε δηλαδή τον πρότερο βίο της και κήρυττε την Αλήθεια, την πληρότητα δηλαδή που βίωσε κοντά στον Χριστό.
Αγαπητοί μου,
Στη σημερινή εποχή ο άνθρωπος γοητευμένος από την απατηλή γοητεία των φαινομένων βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην άβυσσο της ανυπαρξίας. Μακριά από τον Χριστό δεν μπορεί να βρει πραγματική παρηγοριά οπουδήποτε αλλού και αν απευθυνθεί. Θέλει να σβήσει την δίψα του και δεν μπορεί. Γι’ αυτό και ο Χριστός μας σήμερα μιλά για το «ύδωρ» που ξεδιψάει αιωνίως τον άνθρωπο. Η Σαμαρείτιδα επέλεξε αυτό το «ζων ύδωρ» και άλλαξε τρόπο ζωής και έγινε η ισαπόστολος Αγία Φωτεινή, κηρύττοντας σ’ όλους την προσωπική της εμπειρία και σχέση με τον Ζωοδότη Χριστό.
Ευχόμαστε κι εμείς, με την Χάριν του Θεού, να επιλέξουμε αυτό το «ζων ύδωρ» που μάς δίνει απλόχερα και δωρεάν ο Χριστός, ώστε να βρούμε την υπαρξιακή πληρότητα και χαρά σ’ αυτήν αλλά και την αιώνια ζωή. ΑΜΗΝ.