Καθηγητής Ιωάννης Γαλάνης: Αιωνία η μνήμη
Με απεριόριστη υπομονή καθοδήγησε στην έρευνα και τη συγγραφή ανίδεους επιστημονικά και άπειρους πρωτοετείς φοιτητές, μεταξύ των οποίων κι εγώ.
Του Μητροπολίτου Κίτρους Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου, Καθηγητού και Προέδρου της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
Σύναξη των Αγίων Αποστόλων, 30 Ιουλίου 2022, και ο Κύριος κάλεσε κοντά Του τον δάσκαλό μας Ιωάννη Γαλάνη, Καθηγητή της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί και καταλληλότεροι από εμένα, για να παρουσιάσουν το ακαδημαϊκό, επιστημονικό και συγγραφικό έργο του. Εδώ περιορίζομαι να γράψω μερικές αυθόρμητες σκέψεις, στηριγμένες στην πολυετή γνωριμία μαζί του.
Γνώρισα τον αείμνηστο ως πρωτοετής φοιτητής της Θεολογικής Σχολής. Ήταν ο ίδιος που μού ανέθεσε την εκπόνηση φροντιστηριακής εργασίας με θέμα «Η επανάσταση των Μακκαβαίων στην Παλαιστίνη».
Εκείνος μας ενέπνευσε, για πρώτη φορά, την αγάπη για την επιστήμη, μας καθοδήγησε προσωπικά στην εξεύρεση της βιβλιογραφίας στο Σπουδαστήριο Βιβλικής Θεολογίας, στο ισόγειο του κτιρίου της Θεολογικής Σχολής, κοντά στο οποίο βρισκόταν τότε και το γραφείο του. Δαπάνησε πολλές ώρες για μας.
Με απεριόριστη υπομονή καθοδήγησε στην έρευνα και τη συγγραφή ανίδεους επιστημονικά και άπειρους πρωτοετείς φοιτητές, μεταξύ των οποίων κι εγώ.
Στη συνέχεια άκουγα τις αναλύσεις του στη μελέτη της Καινής Διαθήκης και τα κηρύγματά του στον νεόδμητο τότε Ναό Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, κοντά στο σπίτι του. Τον έβλεπα ντυμένο με ράσο και θαύμαζα τον συνδυασμό της επιστήμης και της κατήχησης.
Εκείνος μού έδειξε τον δρόμο πως η επιστήμη μπορεί να υπηρετήσει την ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας.
Πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από το Πανεπιστήμιο, συνεργαστήκαμε αρμονικά, επί 26 χρόνια, στη διοργάνωση των εκδηλώσεων «Παύλεια» της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, όπου υπηρέτησα ως Πρωτοσύγκελλος.
Ο ίδιος, ως μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής, υπήρξε στηλοβάτης του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου, το οποίο διεξάγεται κάθε χρόνο με συνέπεια από το 1995 μέχρι και σήμερα.
Ακόμη και τα τελευταία χρόνια, που η ασθένειά του, από τη μία, και ο covid-19, από την άλλη, τον κράτησαν μακρυά από τις διοργανώσεις, η αίσθηση της παρουσίας του ήταν εμφανής.
Και μόνον η αναγραφή του ονόματός του μεταξύ των μελών της Επιστημονικής Επιτροπής προσέδιδε κύρος στην επιστημονική αυτή διοργάνωση. Παράλληλα, κατά τις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες, συνέβαλε σημαντικά στην όλη διοργάνωση.
Θυμούμαι τις συνεδριάσεις που κάναμε στο τέλος κάθε έτους, προκειμένου να ορίσουμε τη θεματολογία και τους εισηγητές του συνεδρίου του επομένου έτους.
Θυμούμαι συγκεκριμένα την επιμονή του Καθηγητή Γαλάνη να προτείνει την επιλογή νέων επιστημόνων ως εισηγητές. Οι νέοι στο προσκήνιο, για να αποκτήσουν εμπειρίες και προσόντα για το επιστημονικό και ακαδημαϊκό μέλλον τους.
Ο Καθηγητής Ιωάννης Γαλάνης δεν ανέδειξε μόνον πολλούς μαθητές, επιστήμονες, μεταπτυχιακούς και διδάκτορες.
Οι ακροατές των κηρυγμάτων και των θεολογικών του αναλύσεων στην Καινή Διαθήκη, ιδιαίτερα στις Παύλειες επιστολές, μεγάλη ωφέλεια αποκόμισαν από τους επικοδομητικούς λόγους του.
Ευχαριστούμε τον Κύριο της Εκκλησίας, που μας αξίωσε να γνωρίσουμε και να ωφεληθούμε από τη γνωριμία, επικοινωνία και συνεργασία με έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο και επιστήμονα.
Ο ίδιος μας βοήθιησε να εκφράζουμε την πεποίθηση ότι εκείνος έχει μεταβεί πλέον σε άλλη κατοικία, αιώνια και οικοδομημένη από τον ίδιο τον Θεό, κατά τη διατύπωση του Αποστόλου Παύλου στους Κορινθίους: «Οἴδαμεν γάρ ὅτι ἐάν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταληθῇ, οἰκοδομήν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν οὐρανοῖς» (Β΄ Κορ. 5,1).
