Στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» μίλησε ο μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, αναφορικά με το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης προς ψήφιση στη Βουλή για το γάμο των ομοφύλων και της υιοθεσίας απ᾿ αυτούς, αλλά και για τη «φωνή» της Εκκλησίας απέναντι στα δημόσια ζητήματα, η οποία, όπως τόνισε ο κ. Νεκτάριος, «ούτε συμπολιτεύεται ούτε αντιπολιτεύεται».
-Κ.τ.Ο.: Σχετικά με το προς ψήφιση νομοσχέδιο της Πολιτείας, περί του γάμου των ομοφύλων και της υιοθεσίας των τέκνων: πρέπει να βαπτίζονται τα παιδιά τους σε μικρή ηλικία ή όταν ενηλικιωθούν;
– κ. Νεκτάριος: Δεν είναι τόσο εύκολη η απάντηση σ’αυτό το ερώτημα. Η Εκκλησία έχει καθιερωμένο τον νηπιοβαπτισμό, τον οποίο υπερασπιζόμαστε. Επίσης, αν κάποιοι γονείς ή κηδεμόνες ενός παιδιού ζητούν τη βάπτισή του δεν μπορούμε άνευ αποχρώντος λόγου να είμαστε αρνητικοί. Ωστόσο, στο συγκεκριμένο θέμα υπάρχουν παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψιν. Η βάπτιση δεν έχει μόνο εκκλησιαστικές, αλλά και νομικές συνέπειες, που ανακύπτουν εκ της σχέσεως Εκκλησίας και Πολιτείας. προϋπόθεση για την τέλεση βαπτίσεως σήμερα είναι να συναινούν και οι δύο γονείς ενός παιδιού και ως προς τη βάπτιση καθαυτή και ως προς το όνομά του. Σε περίπτωση «ομόφυλων ζευγαριών» θα υπογράψουν ως πατέρας Α’ και πατέρας Β’ ή μητέρα Α’ και μητέρα Β’; Μπορεί για την πολιτεία αυτό να είναι επιτρεπτό. Εμείς όμως έτσι αναγνωρίζουμε εμμέσως και εν τοις πράγμασι τον «γάμο» των ομόφυλων ζευγαριών. Αυτό δεν μπορεί να γίνει. Υπάρχει η πρακτική στο εξωτερικό να γίνεται η βάπτιση δίχα πομπής, χωρίς την παρουσία καλεσμένων και φωτογράφων και να δίνεται πιστοποιητικό αποκλειστικά για εκκλησιαστική χρήση. Η ονοματοδοσία γίνεται στο αρμόδιο Ληξιαρχείο. Αυτό όμως, για να υιοθετηθεί εδώ, χρειάζεται απόφαση της Ιεραρχίας. Θα περιμένουμε επ’ αυτού την γνωμοδότηση της αρμόδιος Συνοδικής Επιτροπής επί των Νομοκανονικών ζητημάτων και την συζήτηση στην Ιεραρχία. Από την άλλη, ποιος θα εγγυηθεί την ανατροφή του παιδιού και την κατήχησή του σε περιβάλλον που θα σέβεται τη διδασκαλία της Εκκλησίας, όταν το παιδί είναι σε κατάσταση στην οποία οι φερόμενοι ως γονείς του είναι εκτός της εκκλησιαστικής παράδοσης και διδασκαλίας. Θα υπάρξει ανάδοχος που θα εγγυηθεί την χριστιανική ανατροφή; Δεν είναι καθόλου εύκολη λοιπόν μια τέτοια απόφαση και πρέπει να περιμένουμε και να συζητήσουμε εν Συνόδω.
– Κ.τ.Ο.: Αρκετοί είναι εκείνοι, σήμερα, που υποστηρίζουν ότι, εν πολλοίς, υπάρχει ένας «εναγκαλισμός» Πολιτείας και Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να μην αποτυπώνεται η φωνή της Εκκλησίας με τη δύναμη που πρέπει. Τι απαντάτε σε αυτούς;
– κ. Νεκτάριος: Η Εκκλησία έχει τις θέσεις της. Δεν τις επιβάλλει στην κοινωνία, αλλά τις καταθέτει. Η Πολιτεία δεν λαμβάνει υπόψιν τις θέσεις της Εκκλησίας και ουσιαστικά θα ήθελε να μην ακούγονται. Το βλέπουμε αυτό και στην παραβίαση της συνείδησης των βουλευτών, που πιέζονται υπερβολικά να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο με το οποίο δεν συμφωνούν. Επίσης, αυτό που βλέπουμε είναι ότι οι θέσεις της Εκκλησίας παραποιούνται και λοιδορούνται, με την ανοχή της πολιτείας. Η Σύνοδος της Ιεραρχίας εκφράστηκε ομόφωνα και με ενότητα. Ο λαός μας ενημερώθηκε. Από κει και πέρα είναι θέμα του πώς βλέπει η πολιτεία τη σχέση της με την Εκκλησία. Εμείς δεν θα σιωπήσουμε.
– Κ.τ.Ο.: Έχει λόγο η Εκκλησία στα δημόσια θέματα και ζητήματα και έως πού φθάνει αυτή η παρέμβασή Της;
– κ. Νεκτάριος: Αυτονοήτως έχει! Η Εκκλησία ούτε συμπολιτεύεται ούτε αντιπολιτεύεται, διότι το πολίτευμα ημών εν τοις ουρανοίς βρίσκεται. Όμως έχουμε άποψη για τη ζωή, την οικογένεια, την παιδεία, την βιοηθική, όλα τα ζητήματα που αφορούν στον άνθρωπο, όπως η αγιογραφική και πατερική μας παράδοση μάς υποδεικνύουν. Το να επιβάλουμε τις απόψεις μας αντίκειται στην ελευθερία στο όνομα της οποία κληθήκαμε να είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού. Όμως ένας χριστιανός οφείλει να λαμβάνει υπόψιν του τις θέσεις της Εκκλησίας για τα προβλήματα της ζωής και να σκέπτεται ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι θέλουν να συμβάλουν στην αντιμετώπισή τους στο δημόσιο βίο και αναλόγως να διαμορφώνει θέση έναντί τους. Επειδή πολλοί πολιτικοί θέλουν να θεωρούν τους εαυτούς τους πιστούς, έχει σημασία η πίστη τους να είναι βάση και για ζητήματα που επιδρούν στις ζωές των ανθρώπων και άμεσα και μακροπρόθεσμα.
– Κ.τ.Ο.: Έχετε καταφέρει να είστε κοντά στους νέους της μητρόπολης και να εμπνέετε γενικότερα στη νεότητα υψηλά ιδανικά. Τι σας λέγουν; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος προβληματισμός τους;
– κ. Νεκτάριος: Οι νέοι της τοπικής Εκκλησίας αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι παντού. Θα ήθελαν και τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, κάποτε και εμάς τους κληρικούς να τους ακούμε περισσότερο. Προβληματίζονται για την αδικία που υπάρχει στον κόσμο και επηρεάζονται από το ότι η κοινωνία μας δεν είναι τόσο χριστιανική όσο θα ήθελαν. Πάντως πολλοί νέοι εκκλησιάζονται, συμμετέχουν στις δράσεις της Εκκλησίας, στις κατηχητικές συνάξεις, στις κατασκηνώσεις, στη ζωή της Εκκλησίας. Εμείς χαιρόμαστε και πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα η νέα γενιά, καθώς διαπιστώνει τα αδιέξοδα, να αντλήσει νόημα από τη σχέση της με τον Χριστό.
– Κ.τ.Ο.: Πώς βιώνετε, τόσο εσείς όσο και η μητρόπολή Σας, τη θαυματουργική παρουσία του Αγίου Σπυρίδωνος. Θυμάστε κάτι, βιωματικά ή ως μαρτυρία, που σας έκανε τόση εντύπωση ώστε να παραμείνει ανεξίτηλο στη μνήμη σας;
– κ. Νεκτάριος: Ο Άγιος είναι ο φύλακάς μας και ο βοηθός μας. Καθημερινά μας πλησιάζουν άνθρωποι, που μας διηγούνται τα θαυμαστά που ο Κύριος, διά του Αγίου, ποιεί σ’ αυτούς. Δοξάζουμε τον Θεό. Προσωπικά αισθάνομαι βαθύ συγκλονισμό κάθε φορά που τελώ την θεία λειτουργία, παίρνοντας «καιρό», ευλογία δηλαδή από τον Άγιο Σπυρίδωνα. Επίσης, συγκλονίζει η εμπειρία του να λιτανεύουμε το ιερό σκήνωμα και να αισθανόμαστε ότι συνεχίζουμε μία παράδοση αιώνων, σε μια εποχή εκκοσμίκευσης, αποχριστιανοποίησης και κυριαρχίας ενός ήθους αήθους.
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας