Σέ μία ἀπό τίς πιό ἀνθρώπινες στιγμές τῆς ἐπιγείου δράσης του, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Χριστός θά πάρει στά χέρια του πέντε ἄρτους καί δύο ἰχθύας καί «ἀναβλέψας εἰς τόν οὐρανόν» (Ματθ. 14, 19) θά εὐλογήσει καί θά κάνει νά τραφοῦν δι’ αὐτῶν πέντε χιλιάδες ἄνδρες, καθώς καί γυναῖκες καί παιδιά πού τόν ἄκουγαν ἐπί μία μέρα στήν ἔρημο!
Ἀπό Θεοῦ ἄρξασθαι
Ἐντύπωση μᾶς κάνει τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός, πρίν κάνει τό θαῦμα, κι ἐνῶ κρατοῦσε στά χέρια του τήν ἀνθρώπινη τροφή, σήκωσε τά μάτια του στόν οὐρανό καί εὐλόγησε τήν ὕλη. Μ’ αὐτή τήν κίνηση ὁ Κύριος δείχνει πώς τά πάντα ἀνάγονται στόν Θεό. Ἐκεῖνος εἶναι πού δημιούργησε τόν κόσμο, μᾶς δίνει τά ἀγαθά γιά τήν ἐπιβίωσή μας, μεριμνᾶ γιά τίς ἀνάγκες μας, μᾶς δίδει τόν λόγο του, γιά νά χορτάσουμε τήν πνευματική μας πείνα γιά νόημα ζωῆς. Ἡ κίνηση τοῦ Χριστοῦ νά στραφεῖ πρός τόν οὐρανό ἀκριβῶς αὐτό φανερώνει. Νά δείξει στόν ἄνθρωπο ὅτι γιά κάθε ἀγαθό αὐτῆς ἤ τῆς αἰώνιας ζωῆς ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά στραφεῖ πρός τόν Θεό ὡς τόν πατέρα του καί νά ἀφεθεῖ στό μυστήριο τῆς ἀνταπόκρισης πού πηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη.
Αὐτό δέν συνεπάγεται τήν ἀνθρώπινη ἀπραξία. Τό θαῦμα ἔγινε τότε. Τό μυστήριο ὅμως βιώνεται συνεχῶς μέσα ἀπό τήν εὐχαριστιακή σχέση ἀνθρώπου καί Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀναβλέπει πρός τόν οὐρανό κάθε στιγμή τῆς ζωῆς του. Νά δοξάζει καί νά εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά κάθε τί πού τοῦ δίδει, ἀκόμη κι ἄν αὐτό φαίνεται σταυρός καί δοκιμασία. Νά ἐμπιστεύεται τόν Θεό ὡς πατέρα. Καί νά ἀπολαμβάνει ὅ,τι ἔχει λάβει, ἀκόμη κι ἄν φαίνεται μικρό καί ἀσήμαντο, μέ πνεῦμα δοξολογίας καί εὐγνωμοσύνης. «Ἀπό Θεοῦ ἄρξασαθαι». Εἶναι μία ὁδός πού, χωρίς νά ἀπαξιώνει τόν ἀνθρώπινο κόπο, ἀφήνει στόν καθέναν μας νά κατανοήσει ὅτι κόπος καί ἐμπιστοσύνη γεννοῦν τό μυστήριο. Ἀλλά καί ὅτι «οὐκ ἐπ’ ἄρτω μόνο ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. 4,4).
Προσφορά στούς ἄλλους
Ἡ εὐλογία πού παρεῖχε ὁ Χριστός στούς ἄρτους καί τούς ἰχθύες εἶναι τό δεύτερο σημεῖο, εἶναι τό ὁρατό σημεῖο τοῦ θαύματος. Εὐλογῶ σημαίνει λέω καλό λόγο. Σημαίνει ζητῶ ἀπό τόν Θεό τήν ἀφθονία σέ ὅ,τι ξεκινῶ ἤ σέ ὅ,τι κρατῶ. Ἡ ἀφθονία ὅμως περιλαμβάνει καί τήν προσφορά στούς ἄλλους. Γιατί αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού ὁ Χριστός εὐλόγησε τά ὑλικά ἀγαθά. Ὄχι γιά νά καταστήσει τούς ἀνθρώπους πλούσιους ἀπό αὐτά, ἀλλά γιά νά τούς στηρίξει, νά τούς δώσει τή χαρά νά ζήσουν τήν πληρότητα ὄχι μόνο τῆς ψυχῆς ἀπό τόν λόγο του, ἀλλά καί τοῦ σώματος, ἀπό τήν τροφή. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ κάθε ἀνθρώπινο ἔργο. Ὄχι γιά νά τό καταστήσει αὐτοσκοπό. Ἀλλά γιά νά δώσει στόν ἄνθρωπο νά καταλάβει ὅτι τό μυστήριο τῆς σχέσης του μέ τόν Θεό ἁγιάζει τήν πορεία του, ὄχι ὅμως γιά νά καταστεῖ ὁ ἴδιος αὐτάρκης, ἐγωκεντρικός καί νά ἀφεθεῖ στήν ἀπόλαυση τῶν ἀγαθῶν γιά τόν ἑαυτό του. Κάθε ἔργο μας εἶναι εὐλογημένο ὅταν στοχεύει καί στήν προσφορά στούς ἄλλους. Ἀλλιῶς, ὑπολείπεται καί μπορεῖ νά μετατραπεῖ σέ παγίδα, πού θά μᾶς καταπιεῖ.
Ἡ συμμετοχή στά ἔργα τῆς ἀγάπης
Τέλος, ὁ Χριστός θά δώσει στούς μαθητές τοῦ τά ὑλικά ἀγαθά γιά νά τά μοιράσουν μέ τή σειρά τους στόν λαό. Κάθε κίνηση, κάθε ἔργο, πνευματικό καί ὑλικό, χρειάζεται τούς διακόνους του. Δέν μοίρασε τήν τροφή ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὄχι μόνο γιά πρακτικούς λόγους, ἀλλά καί γιατί ἤθελε νά δείξει στούς μαθητές του ὅτι κάθε ἔργο δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀτομικό. Χρειάζεται μία δράση συλλογική, πού νά περιλαμβάνει καί ἄλλους ὡς άποδέκτες τοῦ μυστηρίου, τῆς εὐλογίας, τῆς ἀγάπης. Συχνά οἱ ἄνθρωποι μοιάζουμε νά περιμένουμε ἕτοιμη τήν τροφή μας, ὑλική καί πνευματική. Ἀξίζει ὅμως νά συμβάλουμε ἄν ὄχι στήν παρασκευή της, τουλάχιστον στήν προσφορά καί στή διάδοσή της.
Ὁ Χριστός δέν ἔκανε τό θαῦμα γιά ἀνθρώπους πού συνάντησε τυχαία, ἀλλά γιά ἐκείνους πού κοπίασαν ἀκούγοντάς τον ὁλόκληρη τήν ἡμέρα. Καί ἔστειλε τούς μαθητές του, γιά νά δείξει στούς ἀνθρώπους ὅτι δέν εἶναι μόνος του, ὅπως ἐπίσης καί ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νά συμβάλει στό ὁποιοδήποτε ἔργο. Γιατί εἶναι βέβαιο ὅτι τούς μαθητές στή συγκέντρωση τῶν κλασμάτων, πού ἔφτασαν τά δώδεκα μεγάλα καλάθια, τούς βοήθησαν καί κάποιοι ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἔφαγαν καί χόρτασαν. Αὐτό μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία νά κάνουμε καί σέ κάθε φιλανθρωπική κίνηση. Νά δίνουμε μέ χαρά, ἀλλά καί νά προτρέπουμε ὅσους ἔχουν ἀναγκη νά κάνουν ἕναν μικρό ἤ μεγαλύτερο κόπο στή ζωή τους, γιά νά δείξουν ὅτι εὐχαριστοῦν Θεό καί συνάνθρωπο γιά τήν ἀγάπη!
Ἡ εὐχαριστιακή σχέση, ἡ εὐλογία πού γίνεται προσφορά καί ἡ συμμετοχή μας σέ κάθε ἔργο, ὑλικό καί πνευματικό, ἀποτελοῦν στοιχεῖα τοῦ μυστηρίου πού χαρακτηρίζει τή σχέση Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Σέ μιά ἐποχή πού ἀπαιτεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία τήν ὑλική φιλανθρωπία, μέ τούς ἀνθρώπους παθητικούς ἀποδέκτες της, ἡ πίστη ζητᾶ τήν ἐνεργοποίηση καί τή συμμετοχή ὅλων στόν ἀγώνα γιά σχέση μέ τόν Χριστό. Αὐτό εἶναι καί τό τελικό νόημα κάθε θαύματος.!