Ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ελευθεριάδης, καταγόμενος από την Πιερία, έλαβε την ιερωσύνη στην Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου, όπου υπηρέτησε σε διάφορες Ενορίες.
Πριν από λίγα χρόνια, μετατέθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους, όπου υπηρέτησε ευόρκως στις Ενορίες Παλιαμπέλων και Σφενδάμης, επιτελώντας σημαντικό ποιμαντικό έργο, αποδεχόμενος την εκτίμηση και την αγάπη των ενοριτών του.
Πρόσφατα προσβλήθηκε από καρκίνο, ασθένεια την οποία υπέμεινε με χριστιανική πίστη και υποδειγματική καρτερία, χωρίς να εγκαταλείψει τα ιερατικά του καθήκοντα, παρά το γεγονός ότι τελευταία δεν μπορούσε πλέον να ιερουργεί.
Πριν 40 ημέρες ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του, αφήνοντας τη ζωντανή μαρτυρία της πίστεως και του καθήκοντος. Ενταφιάστηκε όπισθεν του ιερού βήματος του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Σφενδάμης, τελευταίο σταθμό της ιερατικής διακονίας του.
Την Κυριακή του Ασώτου 20 Φεβρουαρίου τελέστηκε το 40ήμερό μνημόσυνο, ενώ κατά τη προηγηθείσα Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, τελέστηκε και η εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου Ιωάννη Ελευθεριάδη, ο οποίος θα διαδεχθεί τον αείμνηστο συνώνυμό του π. Ιωάννη στην εφημεριακή θέση που εκείνος κατείχε.
Κατά την προσφώνησή του, ο Σεβασμιώτατος κ. Γεώργιος τόνισε στον χειροτονούμενο τη σημασία του έργου που αναλαμβάνει, έπειτα από την εύορκη διακονία του άξιου προκατόχου του. Επισήμανε ακόμη ότι η σύμπτωση της χειροτονίας την Κυριακή του Ασώτου, φανερώνει και την ποιμαντική διάσταση του ιερατικού λειτουργήματος, καθώς ο ιερέας, ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή, καλείται να αναζητήσει προσωπικάτα απομακρυσμένα μέλη της Εκκλησίας και να τα οδηγήσει ο ίδιος στην πατρική αγκαλιά του Θεού Πατέρα.
Πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας και του μνημοσύνου, ο Σεβασμιώτατος κ. Γεώργιος ανακοίνωσε ότι η πρεσβυτέρα του αείμνηστου π. Ιωάννη Ελευθεριάδη πρόσφερε τα άμφια, τα ράσα και τα λειτουργικά βιβλία του, ώστε άλλοι ιερείς, μεταξύ των οποίων και ο χειροτονούμενος, να τα χρησιμοποιούν κατά τη θεία λατρεία.
Ο νέος πρεσβύτερος π. Ιωάννης Θεοδωρίδης, με προτροπή του Ποιμενάρχη, μοίρασε το αντίδωρο και δέχθηκε τις ευχές του εκκλησιάσματος, το οποίο συμμετείχε με ανάμεικτα αισθήματα χαρμολύπης, αλλά και διάχυτης συγκίνησης.
