Παράλληλα αναφέρθηκε στη μνήμη του μακαριστού Ιερομονάχου Εφραίμ Χατζή-Πατέρα, τον καταγόμενο εκ Λιμνών, όπου συμπληρώνει 113 έτη από την κοίμησή του.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης ανέφερε στο κήρυγμά του προς το ευσεβές εκκλησίασμα:
«Αιδέσιμος και χαρμόσυνος η σημερινή ημέρα, αγαπητοί μου αδελφοί, διότι μέσα σε αυτή την κατανυκτική περίοδο της Εκκλησίας καταλιμπάνονται όλα τα πένθιμα και κατανυκτικά τροπάρια του Τριωδίου για τον εορτασμό της ευρέσεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Τιμούμε τον Άγιο Ιωάννη καθ’ όλη τη διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους, διότι ήταν ένας επίγειος άγγελος και ένας ουράνιος άνθρωπος. Ήταν ο μεγαλύτερος Προφήτης και ο σπουδαιότερος άνθρωπος που γεννήθηκε από θνητή γυναίκα, όπως μαρτυρεί ο ίδιος ο Κύριός μας.
Η Εκκλησία μας προβάλλει τόσο πολύ τον Άγιο Ιωάννη γιατί είναι η αρχή και το τέλος του Ευαγγελίου. Ητοίμασε την οδόν του Κυρίου κηρύσσοντας την μετάνοια. Και το Ευαγγέλιο ξεκινάει προσκαλώντας όλους εμάς σε μετάνοια, σε αλλαγή του τρόπου σκέψης και του τρόπου της ζωής μας και να βρούμε τον δρόμο που οδηγεί στον Θεό και τη Βασιλεία Του. Και το Ευαγγέλιο κλείνει προτρέποντάς μας πάλι σε μετάνοια, διότι όταν ο Χριστός αναλαμβάνεται εις τους ουρανούς, λέει στους Μαθητές να κηρύξουν σε όλο τον κόσμο το Ευαγγέλιό Του και την μετάνοια σε όλα τα έθνη. Αυτόν τον μεγάλο Άγιο τιμούμε σήμερα λοιπόν.
Οι Λίμνες όμως σήμερα εορτάζουν και ένα άλλο γεγονός. Η ημέρα αυτή είναι η ημέρα της κοιμήσεως ενός ευλαβούς και αγίου γόνου του τόπου αυτού, του Ιερομονάχου Εφραίμ Χατζή-Πατέρα. Δεν είναι τυχαίο γεγονός το ότι ο Κύριος τον κάλεσε κοντά Του την ημέρα που εορτάζει ο μεγαλύτερος μοναχός και ασκητής, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.
Ο Ιερομόναχος Εφραίμ αγωνίσθηκε και εκείνος με όλη την δύναμη της ψυχής και της καρδιάς του, αγωνίσθηκε για την αγάπη του Κυρίου. Ενεδύθηκε μικρός το μοναχικό σχήμα και πέρασε πολλά βάσανα, πολλά δεινά και διώχθηκε πολλές φορές. Εκείνος όμως δεν έχασε ποτέ τον προσανατολισμό του και ήταν πάντοτε στραμμένος προς το Φως της Ζωής, τον Χριστό.
Είναι πολύ σπουδαίο για έναν τόπο να έχει τον δικό του Άγιο, είναι πολύ μεγάλο πράγμα για έναν τόπο να έχει ανθρώπους οι οποίοι έζησαν σε αυτόν οσιακώς, διότι η οσιακή, η ενάρετη ζωή είναι εκείνη που αγιάζει και τον τόπο. Ο ιδρώτας, το αίμα, οι θυσίες, οι κόποι που κατέβαλαν αυτοί οι άγιοι άνθρωποι έχουν δώσει μια ιδιαίτερη χάρη στον τόπο τον οποίο γεννήθηκαν, έζησαν και έδωσαν την καλή μαρτυρία του Ευαγγελίου του Χριστού. Γι’ αυτό και ο τόπος αυτός είναι ευλογημένος.
Ας προσευχηθούμε λοιπόν η Εκκλησία να τον κατατάξει μετά των αγίων, έτσι ώστε να τον τιμούμε και επισήμως και να επικαλούμαστε πάντοτε τις ευχές και τις πρεσβείες του και ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να αποτρέψει κάθε πολεμική σύρραξη, κάθε είδους κρίση, κάθε κίνδυνο και πειρασμό που απειλεί την ακεραιότητά μας στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και να χαρίζει την ειρήνη, την χάρη και την ευλογία Του σε όλους».
