«Προσερχόμεθα ουν μετά παρρησίας τω θρόνω της χάριτος ίνα λάβομεν έλεος και χάριν».
Σήμερα, αδελφοί μου, εν μέσω ανθέων προβάλλεται ο Τίμιος Σταυρός δια προσκύνησιν αλλά και ενίσχυσιν, αφού ευρισκόμεθα στο μέσον του πνευματικού μας αγώνος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής «ίνα λάβομεν έλεος και χάριν».
Αν οι βασιλείς και οι μεγάλοι της γης έχουν τους πολυτελείς και χρυσοποίκιλτους θρόνους τους και ο Χριστός μας έχει τον δικό Του θρόνο. Θρόνος ταπείνωσης και μαρτυρίου. Αυτόν προβάλει η Αγία μας Εκκλησία και μας καλεί να τον προσκυνήσουμε και να τον σηκώσουμε σε μια σταυρωαναστάσιμη πορεία ζωής.
Ο Απ. Παύλος μας μιλά απευθυνόμενος προς τους Εβραίους Χριστιανούς της εποχής του, για τον Αρχιερέα εκείνον «διεληλυθότα τους ουρανούς» που έφτασε στον θρόνο του Θεού, και είναι μοναδικός και ανεπανάλυπτος Αρχιερέας που είναι αναμάρτητος και δεν έχει ανάγκη να προσφέρει θυσία για τον ευατό του, αλλά προσέφερε θυσία για μας τους αμαρτωλούς ανθρώπους.
Αυτή του η θυσία «άπαξ προσφερθείσα» στον λόφο του Γολγοθά -«προσφέρων και προσφερόμενος» – είναι αρκετή για να ξεπλύνει και να καθαρίσει την αμαρτία του κόσμου. Αυτό τονίζει, αδελφοί, ο Απόστολος στους Εβραίους Χριστιανούς της εποχής του, διότι οι Εβραίοι πρόσφεραν θυσίες στον ναό των Ιεροσολύμων και θεωρούσαν ότι αυτές είχαν την δύναμη να απαλείψουν τις αμαρτίες τους. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι προσφερόμενες αυτές θυσίες από ανθρώπους αρχιερείς και ιερείς όπου και οι ίδιοι έχουν ανάγκη προς συγχώρισιν των αμαρτιών τους δεν αρκούν, αλλά να εκτιμήσουν όσον θα έπρεπε την μοναδική θυσία του αιωνίου Αρχιερέως Χριστού.
Έπρεπε επίσης να καταλάβουν οι πρώτοι εκείνοι Χριστιανοί, την μεγάλη και ασύγκριτη ιερωσύνη την οποία προσφέρει ο Κύριος μας ως πρώτος Αρχιερεύς. Αυτός είναι η πηγή της ιερωσύνης ως αιώνιος Αρχιερεύς «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Ποιος όμως ήταν ο Μελχισεδέκ; Το όνομα του αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, κανείς δεν γνωρίζει την καταγωγή, την γέννηση και τον θάνατο του, αλλά φαίνεται να εξακολουθεί να ζει, έτσι ακριβώς όπως ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός μας ως αιώνιος και μοναδικός Αρχιερεύς.
Αυτός ο Μέγας Αρχιερέας που σαν άνθρωπος πέθανε ταπεινά και μαρτυρικά επί του Σταυρού και έδωσε το αίμα Του προς καθαρισμόν «των αμαρτιών και των πλημελημάτων ημών» νικώντας τον θάνατον ευρίσκεται εις τον θρόνον του «εν ουρανοίς». Αυτήν την πίστην, αδελφοί μου, να κρατάμε στην ψυχή και στην καρδιά μας. Να μην κλονιζόμαστε στις δυσκολίες και τους πειρασμούς της ζωής.
Να έχουμε πρότυπο τον Χριστό μας στις δυσκολίες μας. Να σηκώνουμε ο κάθε ένας από εμάς τον δικό μας σταυρό. Και εκείνος σήκωσε και Σταυρό και θάνατο και πειρασμούς και ύβρεις. Ας μάθουμε και να γνωρίζουμε ότι ο Παράδεισος δεν δωρίζεται αλλά κατακτάται.
Αυτό μας υποδηλώνουν οι άγιοι με τον βίο τους μέσα από τα συναξάρια και γι αυτό η Εκκλησία μας τους προβάλει στην κάθε μέρα. Να μας δίνει δύναμη ο Κύριος μας να αντιμετωπίζουμε την κάθε δυσκολία τον κάθε πειρασμό με υπομονή όπως ο Χριστός επί του Σταυρού.
Μπροστά από κάθε Αγία Τράπεζα προβάλλεται ο Χριστός επάνω στον Σταυρό Του. Γιατί; Διότι από εκεί ψηλά με ανοιχτά τα χέρια Του μας καλεί να μας αγκαλιάσει όλους, ανεξάρτητα σε ποια κατάσταση ευρισκόμεθα. Καλή δύναμη στην συνέχεια της Αγίας Τεσσαρακοστής. Αμήν!