Ο Σεβασμιώτατος έψαλλε τους οίκους ενώπιον της εικόνας της Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στους πιστούς ερμηνεύοντας τον στίχο από την ζ’ ωδή του κανόνος: «Ἰατῆρα τῶν ἀνθρώπων ἡ κυήσασα, χαῖρε, Θεόνυμφε».
Ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η Παναγία μας γέννησε τον Χριστό που είναι ο ιατρός των ανθρώπων. Η αμαρτία στην ορθόδοξη θεολογία πρέπει να προσεγγίζεται με ιατρικά κριτήρια, ως ασθένεια και όχι με δικανικά κριτήρια όπως κάνει η δυτική σχολαστική θεολογία.
Η προπατορική αμαρτία δεν είναι προσβολή της θείας δικαιοσύνης, αλλά η παρακοή του ανθρώπου προς τον Θεό που είχε ως συνέπεια την παθητότητα, την θνητότητα και την φθαρτότητα. Η θυσία του Χριστού έγινε όχι για να εξιλεωθεί η θεία δικαιοσύνη, αλλά για να νικηθεί η αμαρτία, ο θάνατος και ο διάβολος. Το Αίμα του Χριστού έγινε φάρμακο αθανασίας.
Η Εκκλησία είναι ένα θεραπευτήριο και ο Χριστός είναι συγχρόνως ο ιατρός, το θεραπευτήριο και το φάρμακο. Μέσα στην Εκκλησία θεραπεύεται ο νους του ανθρώπου και η θεραπεία τού νου αλλάζει όλες τις ψυχικές ενέργειες του ανθρώπου.
Έτσι, η ιδιοτελής αγάπη που έχει κάθε άνθρωπος, μέσα στην Εκκλησία γίνεται ανιδιοτελής. Ο χριστιανός αγαπά γιατί αυτή είναι η φυσική κατάσταση και γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς να αγαπά.
Η φιλαυτία που είναι η άλογος φιλία του σώματος, μέσα στην Εκκλησία γίνεται φιλοθεΐα και φιλανθρωπία.
Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου ανέφερε ότι οι άγιοι της Εκκλησίας είχαν αυτήν αγάπη και μακάρι και εμείς να ζούμε μέσα στην Εκκλησία τον Θεό ως αγάπη, διότι αυτοί που ζουν έτσι αποτελούν μια πνευματική άνοιξη μέσα στον κόσμο.
Μεταξύ των πιστών που εκκλησιάστηκαν ήταν ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και πρώην Υπουργός κ. Σπήλιος Λιβανός.
Μετά την απόλυση ο Σεβασμιώτατος συναντήθηκε με την ομάδα εθελοντριών κυριών των συσσιτίων της Ενορίας, οι οποίες τον προσκάλεσαν να επισκεφθεί και να ευλογήσει το έργο τους, καθώς και με την ομάδα των Εθελοντών Διασωστών Αγρινίου, οι οποίοι ζήτησαν και έλαβαν την ευχή του Σεβασμιωτάτου.
