Ο Χαλκίδος Χρυσόστομος σε μια εκ βαθέων συνέντευξη για την Ορθοδοξία, την Πίστη και την πορεία της ζωής του
Ταλανιζόμουν καιρό τώρα για το εάν πρέπει να ζητήσω μια συνέντευξη από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας Χρυσόστομο, που διακονεί τον τόπο μας ως ποιμενάρχης 22 χρόνια. Μια εμβληματική προσωπικότητα για όλους μας. Κυρίαρχα λόγω του ιερατικού του αξιώματος αλλά και ευρύτερα ως παρουσία. Είναι ιδιαίτερα αγαπητός από το χριστεπώνυμο πλήθος. Πάντα προσηνής, ενίοτε δωρικός, μα όταν χρειάζεται και με …παραβολικό χιούμορ, που σε κάνει να κρέμεσαι από τα χείλη του.
Της Μαρίας Καράπα
Άλλωστε αν κάτι τον χαρακτηρίζει, πέραν της ποικιλόμορφης προσφοράς του, είτε σε πνευματικό επίπεδο είτε σε ανθρωπιστικό, είναι το σπινθηροβόλο βλέμμα και ο πύρινος λόγος του. Κάποιος θα έλεγε ίσως ότι έχει τα χαρακτηριστικά ηγέτη. Λέξη που θα με μάλωνε σίγουρα, αν ήξερε ότι θα χρησιμοποιούσα ακόμα και ως λάθος. Άλλωστε διαθέτει το γνώθι σεαυτόν, στον ύψιστο βαθμό. Ίσως ο χαρακτηρισμός ως μια ήρεμη δύναμη που δίνει και λαμβάνει από την καθημερινή επαφή του με το ποίμνιο του, προσιδιάζει καλύτερα. Θα δούμε τι θα ακούσω!
Μια δύναμη πάντως που έχει μεταφράσει σε δυναμική, που ως στόχο έχει την προσφορά στον συνάνθρωπο, που υπηρετεί από τα ‘μικράτα” του. Άλλωστε η λέξη προσφορά καταλαμβάνει μέγιστο μέρος του αξιακού του κώδικα, αφού αποτελεί -εκ του αποτελέσματος -αναπόσπαστο στοιχείο του πυρήνα της ύπαρξής του, ως ανθρώπου. Συνάμα όμως ο ορισμός ζωής αποτελεί και για τον ίδιο ένα αέναο καταφύγιο της ψυχής του.
Το μόνο πραγματικό καταφύγιο του ανθρώπου είναι αυτό που ενστερνίζεται και ο ίδιος. Του Θεού μας. Της Ορθοδοξίας μας. Οι υποχρεώσεις του συνεχείς. Άλλωστε ως Μητροπολίτης πρέπει να είναι πανταχού παρών, γεγονός που καθιστούσε τις πιθανότητες σχεδόν μηδενικές για συνέντευξη.
Όμως τόλμησα και προέβην στο απονενοημένο διάβημα σε μία εκδήλωση!
-«Παρακαλώ, θα ήθελα μια συνέντευξη Σεβασμιώτατε»
-«Καλό παιδί μου, ευχαρίστως», απάντησε αβίαστα.
Ομολογώ ότι αισθάνθηκα μια έκπληξη, διότι δεν δίνει συνεντεύξεις.
«Σεβασμιώτατε θα σας στείλω τις ερωτήσεις και θα τα πούμε και δια ζώσης όταν έχετε χρόνο. Μπορείτε αν θέλετε να μην απαντήσετε σε κάποιες ή να προσθέσετε», είπα κάνοντας κάτι που δεν το συνηθίζω σε συνεντεύξεις.
«Καλή μου Μαρία, θα απαντήσω σε όλες ».
Επειδή οι ερωτήσεις μου ενίοτε εμπεριέχουν και ένα δημοσιογραφικό τρόπο που προσεγγίζει την… μαιευτική σκέφτηκα να τις τροποποιήσω. Όμως έκανα επακριβώς τις ερωτήσεις που θα διαβάσετε και ο Σεβασμιώτατος το είπε και το έκανε! Τις απάντησε όλες. Ακόμα και αυτές που για εμάς τους λαϊκούς θα είχαν ίσως διττό νόημα…
Είχε περάσει κάποιο διάστημα, από την επαφή μου μέσω του γραφείου του και ανέμενα τις απαντήσεις. Είναι Σάββατο και βρίσκομαι σε προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο, στην Αίγινα. Έχω μόλις ασπαστεί τον Τάφο του Αγίου όταν χτυπάει το κινητό, που έχω λησμονήσει να κλείσω.
Σπεύδω να το κλείσω. Όμως κάτι μου έλεγε να απαντήσω στο άγνωστο κινητό.
Παρακαλώ, λέω για να τελειώσω το συντομότερο την “ενοχλητική” -λόγω του ιερού σημείου- επικοινωνία.
-«Χριστός Ανέστη παιδί μου, είμαι ο πατέρας Χρυσόστομος»
Έμεινα άφωνη για δευτερόλεπτα, μέχρι να συνειδητοποιήσω την γνώριμη εύηχη χροιά της φωνή του, από τα κηρύγματα του, από άμβωνος , αλλά και από την αεικίνητη παρουσία του σε εκδηλώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Β. Σποράδων η των φορέων που δραστηριοποιούνται εντός των ορίων της Μητροπόλεως.
Ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας. Ο αγαπητός σε όλους Ποιμενάρχης μας με το τεράστιο έργο προς το ποίμνιο του. Ούτε Μητροπολίτης ούτε κάτι άλλο. Η απλότητα σε όλες τις εκφάνσεις. Ο “δαίμων” της τεχνολογίας είχε εμποδίσει την επικοινωνία και ανέλαβε ο ίδιος να επιφέρει την λύση, όπως κάνει τώρα 22 χρόνια όπου βρίσκεται πάντα και παντού όπου υπάρχει πρόβλημα και το επιλύει, η μεριμνεί για να μην παρουσιαστεί.
Σεβασμιώτατε αναφωνώ Είναι απίστευτο. Μου τηλεφωνήσατε την ώρα που είμαι για προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο. Είναι συμβολικό ίσως.»
“Θα μου φέρεις ευλογία παιδί μου στην συνάντησή μας;”
“Με πολύ μεγάλη χαρά Σεβασμιώτατε .”
Στις ερωτήσεις μου δεν εγκόλπωσα το τεράστιο συγγραφικό έργο του για τον Όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο που εορτάσαμε πρόσφατα, γιατί συμφωνήσαμε ότι θα είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό εν ευθέτω χρόνω. Ωστόσο μου έκανε ένα μεγάλο δώρο, όταν τον επισκέφτηκα στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως. Το πρώτο αντίτυπο του βιβλίου που είχε στο γραφείο του, και του είχαν αποστείλει για έγκριση από το τυπογραφείο.
«Μου κάνετε μεγάλη τιμή», αναφώνησα έκπληκτη, αλλά και με χαρά δυνατά. Χαμογέλασε.
-«Είναι ένα δώρο για την ταλαιπωρία που σε υπέβαλλα»…
Λόγια δοσμένα με ταπεινότητα και πραγματική πατρική αγάπη αφού όλο το ποίμνιο του αποκαλεί και το αισθάνεται ως παιδιά του. Σεβασμιώτατε, θα παρακαλέσω να ξεκινήσουμε από τα παιδικά σας χρόνια με τον μικρό Κωνσταντίνο που ζει στο Βασιλικό…
«Να ξεκινήσουμε» μου απάντησε.
Χαμογελάει με το γνωστό από βάθους καρδιάς χαμόγελό του που αντανακλά θετική ενέργεια.
“Είμαι έτοιμος Μαρία παιδί μου για το ταξίδι στον χρόνο”
“Σεβασμιώτατε και στα συναισθήματα !
“Ναι και στα συναισθήματα ! “
Σεβασμιώτατε, έχετε συμπληρώσει 22 συναπτά έτη ως ποιμενάρχης μας. Θα ήθελα λοιπόν όπως είπαμε να γυρίσουμε την μηχανή του χρόνου 66 χρόνια πριν, στον τόπο όπου γεννηθήκατε και μεγαλώσατε . Θα παρακαλούσα να μεταφερθείτε νοερά στην εποχή που ο μικρός Κωνσταντίνος Τριαντάφυλλου, κάνει τα πρώτα βήματα του στον κόσμο, στο όμορφο Βασιλικό.
Πράγματι, πέρασαν περίπου 66 χρόνια από την γέννησή μου και στο τέλος του 2023, συν Θεώ, συμπληρώνονται 22 έτη από την εκλογή και χειροτονία μου ως Μητροπολίτου Χαλκίδος και συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα ρέει ο χρόνος… Πόσο δίκιο έχει ο ιερός ψαλμωδός, που λέγει ότι ο άνθρωπος ομοιάζει με το άνθος του αγρού και οι ημέρες της ζωής του είναι σαν το χόρτο, που γρήγορα ξηραίνεται…. Την γενέτειρά μου, το Βασιλικό, πολύ την αγαπώ και εκεί συνεχίζω την διαμονή μου, στο ταπεινό πατρικό μου σπίτι…
– Ποια ήταν η απασχόληση των γονέων σας;
Γονείς μου είναι ο πατέρας μου Χρήστος και η αείμνηστη μητέρα μου Αγγελική Τριανταφύλλου. Εργάτης ο πατέρας μου στα Κεραμοποιεία, αργότερα παντοπώλης, αλλά πάντοτε και γεωργός και κτηνοτρόφος…. Τώρα μόλις τα τελευταία χρόνια τον είδα να ξεκουράζεται, εξ ανάγκης και όχι εκ πεποιθήσεως .Η μητέρα μου με τα οικιακά, αλλά και σε όλα τα παραπάνω του πατέρα μου[πλην του κεραμοποιείου] ακούραστη και ολοπρόθυμη και γενναία βοηθός.
-Έχετε και άλλα αδέρφια;
Ναι, έχω ένα αδελφό τον Τριαντάφυλλο, νυμφευμένο με την Παναγιώτα Ρωμανού, την οποία νοιώθω και αδελφή μου και έχω δύο ανήψια που και αυτά έχουν με την χάρη του Θεού δημιουργήσει τις οικογένειές τους και δοξάζω τον Θεό και για αυτή Του την δωρεά.
– Η ζωή πως ήταν τότε;
Εάν εννοείτε στα παιδικά μου χρόνια, πολύ ωραία. Είμαστε πτωχοί, αλλά ζούσαμε όμορφα.
– Ήσασταν καλός μαθητής;
Επιμελής νομίζω ήμουν και με καλές βαθμολογίες.
– Είχατε από μικρή ηλικία έφεση προς την ανακάλυψη των μηνυμάτων και της ουσίας της Ορθόδοξης πίστης μας;
Από μικρή, την παιδική μου ηλικία, με ετίμησε ο Άγιος Θεός, ελκύοντάς με στα ιερά Του σκηνώματα και την αγάπη προς την Ιερωσύνη.
– Να εικάσω ότι εκκλησιαζόσασταν κάθε Κυριακή;
Μόνο; Η ζωή μου και η χαρά μου ήταν η Εκκλησία. Στενοχωριόμουν όταν οι ακολουθίες πλησίαζαν στο δι’ ευχών…
– Ποιους καταστήσατε κοινωνούς της απόφασής σας, να ακολουθήσετε τον δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα σωστό δρόμο της καρδιάς και της ψυχή σας;
Οι πρώτοι που το κατενόησαν ήσαν οι γονείς μου και οι Ιερείς της Ενορίας μου. Ήταν βέβαια κάτι που δεν το έκρυβα, αλλά και δεν το διεφήμιζα…
-Ποια ήταν η αντίδραση των γονέων σας και των φίλων σας όταν ανακοινώσατε την απόφαση σας;
Δεν έχω παράπονο. Ήσαν θετικοί και οι γονείς και οι φίλοι. Με προσφωνούσαν μάλιστα οι φίλοι μου παπακώστα. Υπήρξαν βέβαια και κάποιοι, που, απρόσκλητοι και απρόκλητοι και μάλλον αδιάκριτοι στον τρόπο εξέφρασαν την αντίρρησή τους, πιστεύω από άγνοια και όχι από κακή πρόθεση.
– Υπήρξε κάποιος επίγειος πνευματικός «ήλιος» σας που σας μεταλαμπάδευσε το φως της αλήθειας που δίνει μόνο η Ορθοδοξία;
Στα παιδικά μου χρόνια, οι Ιερείς της Ενορίας μου. Αργότερα, στα χρόνια της εφηβείας ο Πνευματικός μου. Βέβαια και άλλοι Ιερείς, κυρίως Αρχιμανδρίτες, που ήρχοντο στο χωριό μας να λειτουργήσουν και να κηρύξουν…
– Να ακολουθήσουμε την πορεία του χρόνου που χαράξετε στην ζωή σας μέχρι να ενδυθείτε το Ιερό Ράσο. Τελειώνετε το Λύκειο. Ποιο έτος αποφοιτήσατε και από ποιο σχολείο;
Μετά το Δημοτικό Σχολείο, εφοίτησα για δύο χρόνια στο τότε εξατάξιο Γυμνάσιο του Βασιλικού. Μετά , με την φροντίδα του αειμνήστου Ιερέως της Ενορίας μας π. Δημητρίου Παράκατη και την ευλογία του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου, μετεγράφην στην επτατάξια Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, όπου ετελείωσα το Γυμνάσιο και την εβδόμη τάξη της Σχολής, που περιελάμβανε θεολογικά μαθήματα.
– Θα παρακαλούσα να μας δώσετε μια “γεύση” από τις σπουδές σας στην φημισμένη σχολή.
Πράγματι η Ριζάρειος Σχολή υπήρξε για μένα πολύτιμη τροφός και μνημονεύω πάντα ευγνωμόνως τα δύο αδέλφια Μάνθο και Γεώργιο Ριζάρη, που έδωσαν την περιουσία τους, ώστε να σπουδάζουν δωρεάν και με πολλές παροχές οι υποψήφιοι Κληρικοί, σε ένα εξαιρετικό από πάσης πλευράς περιβάλλον. Το διδακτικό προσωπικό επίσης ήταν υψηλού, κυρίως πανεπιστημιακού επιπέδου . Αισθάνομαι οφειλέτης σε όλους.
Πράγματι η Ριζάρειος Σχολή υπήρξε για μένα πολύτιμη τροφός και μνημονεύω πάντα ευγνωμόνως τα δύο αδέλφια Μάνθο και Γεώργιο Ριζάρη, που έδωσαν την περιουσία τους, ώστε να σπουδάζουν δωρεάν και με πολλές παροχές οι υποψήφιοι Κληρικοί, σε ένα εξαιρετικό από πάσης πλευράς περιβάλλον. Το διδακτικό προσωπικό επίσης ήταν υψηλού, κυρίως πανεπιστημιακού επιπέδου . Αισθάνομαι οφειλέτης σε όλους.
– Ακολούθησε η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Θεωρείται ότι ήσασταν καλός μαθητής;
Θεωρώ πως ναι. Στα δύο μάλιστα πρώτα χρόνια της φοιτήσεώς μου ήμουν και υπότροφος. Δεν «κόπηκα» ποτέ και τελείωσα με λίαν καλώς. Πολλά και σπουδαία μου προσέφερε και η Θεολογική Σχολή.
-Το 1998 λάβατε το πτυχίο ειδίκευσης στην λατρεία, στην αρχαιολογία και τέχνη της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Ακούγοντας τον τίτλο, κάποιος ίσως παραξενευτεί για τον όρο αρχαιολογία. Θέλετε να μας διαφωτίσετε;
Αυτός είναι ο γενικός τίτλος του τομέα. Εγώ κυρίως ειδικεύθηκα στην θεία Λατρεία, αλλά είχαμε και άλλα μαθήματα, που αφορούσαν την παιδαγωγική, την ομιλητική, την κατήχηση κ.λπ..
-Φτάνουμε αισίως λοιπόν στο έτος που χειροτονηθήκατε Διάκονος και Πρεσβύτερος. Πότε συνέβη αυτή η κομβική στιγμή της ζωής σας;
Το 1983! Προηγουμένως [Οκτώβριος 1979] είχα προσληφθεί στην Ιερά Μητρόπολη, από τον Προκάτοχό μου Μητροπολίτη Χρυσόστομο Α’, ως Γραμματεύς ,ενώ ταυτοχρόνως υπηρετούσα και ως Υποδιευθυντής του Οικοτροφείου Αρρένων, λαϊκός Ιεροκήρυξ και Κατηχητής. Στις 22 Μαΐου έγινα Μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Αρμά από τον ίδιο Μητροπολίτη ο Οποίος πολύ με ετίμησε με την προσφορά του ονόματος του ιερού Χρυσοστόμου, που ήταν και το δικό του όνομα. Στις 5 Ιουνίου 1983 με εχειροτόνησε Διάκονο και με διόρισε Ιεροκήρυκα και στις 13 Νοεμβρίου του ιδίου έτους με εχειροτόνησε Πρεσβύτερο και την ίδια ημέρα με εχειροθέτησε και Αρχιμανδρίτη.
-Εν συνέχεια, σας δόθηκε το οφίκιο της πνευματικής πατρότητας από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων Χρυσόστομο Βέργη. Περιγράψτε μου τα συναισθήματα που σας κυρίευσαν.
Δέος! Συγκίνηση! Χαρά! Έγινα Ιερέας! Η αγάπη του Θεού εκπλήρωσε το όνειρό μου, που Εκείνος μου είχε εμπνεύσει! Απερίγραπτες καταστάσεις, που δεν μπορεί να αντέξει ένας χοϊκός και αμαρτωλός σαν εμένα άνθρωπος…
– Μέχρι την εκλογή, στην θέση σας ως Μητροπολίτη, από ποιες ποιμαντικές και διοικητικές θέσεις υπηρετήσατε το λειτούργημά σας;
Υπηρέτησα ως Ιεροκήρυξ, Γραμματεύς και Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως, Πνευματικός, Κατηχητής και όπου αλλού υπήρχε χρεία.
– Στις 14 Δεκεμβρίου 2001 η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, σας εξέλεξε Μητροπολίτη της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων. Η χειροτονία σας τελέσθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2001 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο και η ενθρόνιση σας πραγματοποιήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2002 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου. Τα συναισθήματα σας ποια ήταν;
Απερίγραπτα! Χαρά μα και φόβος! Η επιλογή τιμητική, το έργο πολυεύθυνο!!!
– Παραλάβατε την σκυτάλη της Μητροπόλεως από τον μακαριστό Μητροπολίτη Χρυσόστομο Βέργη. Πως θα χαρακτηρίζατε την προσωπικότητα του και το έργο του;
Θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο, επειδή μεγάλωσα και υπηρέτησα κοντά σε Αυτόν τον άνθρωπο. Πολυειδώς και πολυτρόπως με ευεργέτησε. Κοντά του εσπούδασα το εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος και απέκτησα και μια πλούσια εμπειρία σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής, της ποιμαντικής και διοικητικής δράσεως και προσφοράς. Παράδειγμα πίστεως, αγάπης προς τον Χριστό και την αγία Του Εκκλησία, ταπεινοφροσύνης, απλότητος, αθορύβου εργασίας, υπομονής και πτωχείας. Υπήρξε πραγματικά σπάνιος άνθρωπος. Αγάπησε ειλικρινά και την Μητρόπολή μας και την εφρόντισε σε όλους τους τομείς και με όλη του την καρδιά!
– Από την ημέρα της ενθρόνισή σας ως Μητροπολίτης, όπου είναι λογικό να είχατε πολλές σκέψεις και να βιώσατε συναισθήματα, ποιο είναι το συναίσθημα εκείνο που σας ακολουθεί μέχρι σήμερα και το διατηρείται με την ίδια ζέση;
Έμαθα από τον προκάτοχό μου, πως η Εκκλησία δεν αρχίζει με εμένα και ευτυχώς δεν τελειώνει με μένα και αγωνίζομαι, με την θεία αρωγή, την βοήθεια των εκλεκτών μου Συνεργατών και την αγάπη του Λαού του Θεού, να επιτελώ όσο καλύτερα ημπορώ την διακονία μου! Προς αυτήν την κατεύθυνση ζητώ πάντοτε τις προσευχές όλων, ώστε να μην είμαι αδόκιμος εργάτης του Αμπελώνος του Χριστού, στον οποίο άλλοι προ εμού εκοπίασαν και γω ο ευτελής εισήλθα στον δικό τους κόπο και πόνο…
– Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι έννοιες διαχρονικά συνυφασμένες. Το έθνος μας όποτε υπήρξαν δύσκολες στιγμές, είχε συμπαραστάτη του και πρωτοπόρα την Ορθοδοξία και τους εκπροσώπους της επί γης. Σήμερα πως μετουσιώνετε αυτός ο ρόλος;
Η Ορθοδοξία είναι η ψυχή αυτού του γένους μας. Και ο Ελληνισμός με την σοφία και την γλώσσα το όχημά Tης. Αυτό βέβαια δεν είναι αποδεκτό από όλους. Με πρόφαση ότι μερικοί χρησιμοποίησαν αυτούς τους όρους σε βάρος του λαού και των ελευθεριών του, κάποιοι τους απορρίπτουν. Και αυτοί οι κάποιοι υπάρχουν σε όλους τους ιδεολογικούς χώρους. Η Ορθόδοξη πίστη, ωστόσο, είναι Θεού δύναμις και Θεού σοφία! Γι’ αυτό η Αγία Γραφή χαρακτηρίζει άφρονα τον άθεο! Και ασφαλώς δεν επιβραβεύει και όσους επιφανειακά είναι ορθόδοξοι, ενώ στην ζωή τους, με τις επιλογές τους, αποδεικνύουν πως αρνούνται την δύναμή Της… Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι οικουμενικά μεγέθη, θησαυροί πολύτιμοι, και είναι κρίμα να αγνοούμε την αξία τους και να τρέχουμε πίσω από ψεύτικα πράγματα, που μπορεί να φαίνονται, χωρίς πράγματι να είναι, προοδευτικά και λαμπερά….
– Υπάρχουν όμως ορισμένοι που μηδενίζουν την παρουσία και την προσφορά της εκκλησία μας ως αχρείαστη και παρωχημένη. Τι απαντάτε;
Πιστεύω πως μόνον άγευστοι της πραγματικής ζωής της Εκκλησίας, θα μπορούσαν να την χαρακτηρίσουν έτσι. Ενδεχομένως, για το συμπέρασμά τους αυτό, να μην φταίει μόνον η δική τους αδιαφορία. Είναι δυνατόν και εμείς οι πιστοί, με λάθη και παραλείψεις μας, να τους χορηγούμε την δικαιολογία ή την πρόφαση για την αρνητική αυτή θέση τους. Συχνά πάντως φταίει ο αμαρτωλός βίος μας ή τα κακώς νοούμενα συμφέροντά μας και όχι η Εκκλησία, που είναι ο ίδιος ο Χριστός!
Ωστόσο, δεν πρέπει να παραλείψω να πω, πως τα τελευταία χρόνια, καταβάλλεται συντονισμένη προσπάθεια από πολλούς να μην επηρεάζει η Εκκλησία, με την διδασκαλία Της, την ζωή των ανθρώπων και μάλιστα των νέων. Η Αλήθεια της Εκκλησίας φαίνεται πως δεν συμφωνεί με πολλές από τις σύγχρονες επιλογές, που επιβάλλει η πολυπολιτισμικότης και προωθεί η νέα τάξη πραγμάτων… Η των πραγμάτων αλήθεια, όμως, θα δείξει ποιός αληθινά υπερασπίζεται τον άνθρωπο, την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του!
-Δράττομαι της ευκαιρίας με αφορμή την προηγούμενη ερώτηση, να σας ρωτήσω για το τραγικό συμβάν στα Τέμπη. Βρέθηκαν επιβάτες του τρένου που ταξίδευαν και είπαν ότι η πίστη που είχαν τους έσωσε. Αμέσως κάποιοι τους επιτέθηκαν και τους λοιδόρησαν να αμφισβητήσουν την πίστη τους.
Είναι αλήθεια πως η πίστη στον Θεό είναι σωτήρια για τον άνθρωπο, όχι, όμως, μόνον για όσους ζουν σε τούτη τη ζωή, αλλά και για όσους αναχωρούν απ’ αυτήν και πορεύονται όχι στο μηδέν και την ανυπαρξία, αλλά στην όντως Ζωή. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην διατύπωση των λόγων μας, ώστε να μην πληγώνουμε, να μην σκανδαλίζουμε και να μην προκαλούμε. Ασφαλώς, δεν είναι ο Θεός αιτία του κακού και για το συγκεκριμένο οδυνηρότατο δυστύχημα ευθύνονται άνθρωποι!
– Ανάμεσα στους τραυματίες, είχαμε και τέσσερις Ευβοιώτες, 3 κοπέλες και ένα αγόρι που σπούδαζαν και τώρα Δόξα τω Θεώ είναι καλύτερα. Επικοινωνήσατε μαζί τους;
Ναι, επικοινώνησα με τα κορίτσια, για το αγόρι δεν μπόρεσα να βρω τρόπο επικοινωνίας. Πρέπει όλοι να προσευχηθούμε θερμά για την ενίσχυση και την καρδιακή παρηγορία των συγγενών των αθώων αυτών θυμάτων και την ίαση των τραυματισθέντων. Μακάρι, να συναισθανόμαστε όλοι μας τις ευθύνες απέναντι στην κοινωνία και τους ανθρώπους.
– Είστε κοντά στους νέους. Ανάμεσα στις πολυσχιδείς δραστηριότητες σας βρίσκεται χρόνο για νουθεσίες ή είναι μια αμφίδρομη επαφή που δίνεται αλλά και λαμβάνετε τα μηνύματα των νέων;
Τα νέα παιδιά πρέπει να νοιώθουν ότι πράγματι τα σεβόμαστε αληθινά και τα αγαπάμε ανυπόκριτα και ανυστερόβουλα. Ανταποκρίνονται έτσι και μας εμπιστεύονται. Προσωπικά είμαι ευτυχής, γιατί έχω μια καρδιακή επικοινωνία με τα νέα παιδιά και φροντίζω να έχουν πάντοτε προτεραιότητα στο πρόγραμμά μου.
-Ποιο είναι εκείνο το μήνυμα, που πιστεύετε ότι επιθυμούν πάρα πολύ να εισακουστεί;
Προσπαθούμε να απαντούμε στα ερωτήματα και τα προβλήματά τους, αλλά ταυτοχρόνως τους μεταφέρουμε και το χαρούμενο και σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου και παρουσιάζουμε την Αγία μας Εκκλησία ως κοινωνία αγάπης με τον Θεό και τους συνανθρώπους. Με σεβασμό στην ελευθερία τους και διαλεγόμαστε και με τυχόν αντιρρήσεις και αντιθέσεις τους. Παρακαλώ τον Θεό για την επιτυχία αυτού του τόσον ευαίσθητου έργου, γιατί αν Εκείνος δεν δώσει Λόγον και δεν προετοιμάσει και τις καρδιές να τον αποδεχθούν, μάταιος κάθε κόπος. Προσευχή μου είναι να ανοίγει και την δική μου καρδιά, ώστε να λαμβάνω και των νέων ανθρώπων τα μηνύματα.
– Οι αξίες πόσο λείπουν από την σημερινή ζωή;
Λείπουν τόσο, όσο εμείς οι άνθρωποι τις παραθεωρούμε… Αλλά σε κάθε εποχή, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι, που κόντρα στο συρμό θα τις καλλιεργούν τις αξίες και θα λειτουργούν όπως το αλάτι, που νοστιμίζει, αλλά και προφυλάσσει από την σαπίλα….
-.Θα μπορούσε να είναι αυτή η ασφαλιστική δικλείδα για ένα ευοίωνο μέλλον για την πατρίδα μας;
Πιστεύω πως ναι. Τα όσα θλιβερά και ανησυχητικά προβάλλονται σήμερα δίνουν την εικόνα μιας προχωρημένης σήψης και μιας πολύ εκτεταμένης διαφθοράς… Χρειάζεται όλοι μας διαρκώς να μετανοούμε και επιστρέφοντας στον δρόμο της Πίστεως να αγωνιζόμαστε να είμαστε αληθινοί! Στα ψέμματα και με τα ψέμματα δεν οικοδομούνται και δεν προοδεύουν οι κοινωνίες και χωρίς δικαιοσύνη δεν επικρατεί η τόσον αναγκαία ειρήνη…
– Ο Άρχων του κόσμου είναι ο Θεός μας. Τι γίνεται με εκείνους τους περαστικούς άρχοντες που νομίζουν ότι διαφεντεύουν τον κόσμο; Ποια αποστροφή από τη Αγία γραφή θα πρέπει να θυμούνται ως κόρην οφθαλμού;
Η Αγία Γραφή συνιστά στους Άρχοντες να θυμώνται, μετά προσοχής και συνέσεως, ότι η εξουσία τους δόθηκε ως χάρισμα και διακονία από τον Θεό και βεβαίως του οφείλουν λόγον περί του τρόπου διαχειρίσεως αυτής της εξουσίας.
Ο Κύριός μας, ωστόσο, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην συνήθεια που έχουν οι Άρχοντες, να κατεξουσιάζουν τους υπηκόους τους και ζήτησε από τους Αποστόλους και μαθητές Του και όσους θα τον εμπιστευθούν, να μιμηθούν όχι των Αρχόντων, αλλά το δικό Του παράδειγμα. Ετόνισε μάλιστα ότι όποιος θέλει να είναι πρώτος μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να είναι πάντων δούλος και έσχατος. Αληθινή ανατροπή και ειρηνική επανάσταση!
-Λένε ότι η πίστη είναι ζώσα καθημερινά. Σε αυτή την άποψη εντάσσεται και το θαύμα στο Προκόπι, όπου μετά από λιτανεία με το σκήνωμα του Αγίου έβρεξε και σώθηκε η περιοχή; Παρόμοια στιγμή είχαμε όμως και με την φωτιά στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ, όπου ενώ κάηκαν δίπλα οι περιοχές, ο αέρας άλλαξε φορά την ύστατη στιγμή και το μοναστήρι σώθηκε. Το γεγονός ότι έχουμε τους δυο φάρους χριστιανοσύνης στην Εύβοια ποσό σημαντικό είναι;
Η δύναμη της Πίστεως στον Χριστό είναι ανυπολόγιστη και φυσικά απαραίτητη προϋπόθεση για το θαύμα! Να θυμηθούμε ότι ο Κύριος, όταν εθεράπευε ασθενείς, έλεγε: Η πίστις σου σέσωκέ σε!
Το θαύμα, ωστόσο, για τους καλοπροαίρετους λειτουργεί και ως τονωτικό της Πίστεως γεγονός.
Έτσι είδαμε και τα θαύματα στα οποία αναφέρεσθε, που δεν είναι και τα μόνα. Αλλά και τί στην ζωή δεν είναι θαύμα της αγάπης του Θεού; Τα θαύματα, όμως, πρέπει να συντελούν στο να μετανοήσουμε, να αγαπήσουμε και να υπακούσουμε τον Κύριο και να ευεργετήσουμε τον συνάνθρωπό μας, με έργα αγάπης. Και έργο αγάπης είναι και η προσευχή υπέρ των άλλων.
-Να έρθουμε τώρα στην κοινωνική προσφορά της Μητροπόλεως, πέραν της πνευματικής, θα ήθελα παρακαλώ μια καταγραφή των σημαντικών πρωτοβουλιών σας ή την στήριξη εν γένει σε ιδρύματα.
Και η τοπική μας Εκκλησία ακολουθεί την παράδοση την Εκκλησιαστική, να φροντίζει, δηλαδή, όχι μόνο για την πνευματική τροφοδοσία των ανθρώπων, αλλά και για την κάλυψη των καθημερινών υλικών τους αναγκών. Θεωρεί μάλιστα πως με τέτοιες προσφορές και αγαθοεργίες ευαρεστείται ο Θεός. Και θέλω και από την θέση αυτή να ευχαριστήσω τους καλούς μου συνεργάτες Κληρικούς και Λαϊκούς, όπως και τους Χριστιανούς μας που ολοπρόθυμα και με εμπιστοσύνη να μας ενισχύουν, ώστε κάθε χρόνο να κάνουμε έργα φιλαδελφείας αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, προς δόξαν Θεού και μόνον προς δόξαν Θεού!
– Δεν μπορώ όμως να μην καταγράψω και το γεγονός, που μας κάνει υπερήφανους όλους όσοι έλκουμε την καταγωγή μας από την αρχόντισσα της Στερεάς Ελλάδας, την αγαπημένη μας Εύβοια και δη την Χαλκίδα. Αναφέρομαι σε δύο επίλεκτα μέλη της Μητροπόλεώς μας, που υπηρετούν πλέον την Ορθόδοξη πίστη μας και υπό άλλες ιδιότητες. Αναφέρομαι αφενός στον Σεβασμιώτατο Νικηφόρο Ευσταθίου, όπου ενθρονίστηκε πρόσφατα Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως και αφετέρου στον Αρχιμανδρίτη Φιλόθεο Θεοχάρη όπου είναι και Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου. Δικαίως αναφύεται το ερώτημα. Υπάρχει – επιτρέψτε μου να πω – «σχολή» Χρυσοστόμου;
Μετά πολλής ευγνωμοσύνης ευλογώ το Όνομα του Αγίου Θεού, γιατί μου χάρισε πολλούς και καλούς συνεργάτες και δη Κληρικούς.Το ήθος τους και το έργο τους γίνεται γνωστό στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας και την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας και με την πνοή του Αγίου Πνεύματος αξιοποιούνται και προάγονται, προς έπαινον της Εκκλησίας, στην Οποία όλοι μας οφείλουμε τα πάντα! Επί των ημερών της ταπεινής μου Αρχιερατείας αξιώθηκα να ζήσω και να χαρώ τις χειροτονίες δύο εκλεκτών μου αδελφών, των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κορίνθου κ. Διονυσίου και του μακαριστού Σισανίου και Σιατίστης κυρού Παύλου ,επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Και τώρα επί Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου έχω την χαρά να ζω την προαγωγή του Σεβασμιωτάτου Γόρτυνος κ.Νικηφόρου και του Αρχιγραμματέως της Ιεράς Συνόδου, θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωρεών κ. Φιλοθέου. Στην Ιερά Σύνοδο, επί σειράν ετών, υπηρετεί ως Γραμματεύς ο Αρχιμ. π. Ιωάννης Καραμούζης. Και πλησίον μου υπηρετεί ο Πρωτοσύγκελλός μου π. Νικόδημος και άλλοι άξιοι Κληρικοί! Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν! Δεν υπάρχει καμμία «Σχολή» με επωνυμία κάποιου ανθρώπου! Υπάρχει μόνον η Σχολή της Εκκλησίας, στην Οποία διδάσκει ο Χριστός και εμείς όλοι [Κληρικοί και Λαϊκοί]είμαστε μαθητές και τίποτε άλλο. Εργάτες στον Αμπελώνα του Χριστού! Έτσι μάθαμε κοντά στον προκάτοχό μας και έτσι ταπεινά συνεχίζουμε.
-Σεβασμιώτατε έχει παρέλθει χρόνος από τη Μεγάλη Εβδομάδα την Ανάσταση του Κυρίου μας και το Άγιο Πάσχα. Όμως ενθυμούμαι την ζέση σας και το μήνυμα αφύπνισης σας προς το χριστεπώνυμο πλήθος για την μεγάλη θυσία του θεανθρώπου.
Μαρία παιδί μου, Η Μεγάλη Εβδομάδα περιλαμβάνει την θυσία του Χριστού, υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας και την συντριβή του θανάτου. Ζούμε και δεν θυμόμαστε απλά το μέγεθος της αγάπης του Θεού για τον αποστάτη και απόδημο της αγάπης Του άνθρωπο και παίρνουμε ελπίδα, θάρρος και δύναμη. Και συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι ο τάφος το τέλος μας, αλλά μια διάβαση προς την αιωνιότητα. Αναμένουμε Ανάσταση των σωμάτων μας, που είναι Ναοί τους Αγίου Πνεύματος και την Ζωή του μέλλοντος αιώνος! Μακάρι να κατανοήσουμε το μέγεθος της δωρεάς και να αποφασίσουμε με φιλότιμο να ζήσουμε μαζί με τον Χριστό, τον παθόντα και ταφέντα και Αναστάντα και πάλιν ερχόμενον!
– Θα επιθυμούσα, αν συμφωνείται και εσείς να κλείσουμε την συζήτησή μας, με πιο προσωπικές ερωτήσεις. Ποια είναι η μεγαλύτερη πίκρα και ποια η μεγαλύτερη ευτυχία που βιώσατε;
Η ζωή του Επισκόπου, όπως και κάθε χριστιανού, είναι μια χαρμολύπη. Σταυρός και Ανάσταση μαζί! Οπότε δεν έχω να ξεχωρίσω κάτι ιδιαίτερο.
– Ποια είναι η συμβουλή ή η ευχή που σας έδωσαν οι γονείς σας; Την ακολουθήσατε;
Ο Πατέρας μου, πριν γίνω Κληρικός, μου τόνισε πόσο προσεκτικός πρέπει να είμαι, γιατί ο δρόμος που διάλεξα είναι δίχως επιστροφή. Η μητέρα μου προσευχόταν πάντα και για μένα, όπως μου είπε πριν αποθάνει, όχι για να γίνω δεσπότης, αλλά να μου δίνει ο Θεός υγεία και να είμαι καλός παπάς! Ακόμη μου τόνιζε να μην πάρω ποτέ το πρόσωπο κάποιου ανθρώπου. Αυτά και τα όσα αναρίθμητα καλά με δίδαξαν και με το παράδειγμά τους αγωνίζομαι να εφαρμόσω…
Αποχαιρετώντας τον, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας τον ευχαρίστησα για τον χρόνο που μου διέθεσε αλλά και για τις απαντήσεις του . Ευθύς αμέσως ασπάστηκα ταυτόχρονα αφενός το χέρι του πατέρα Χρυσοστόμου και αφετέρου του κατά την ιερατική ιεραρχία Μητροπολίτη Χαλκίδας και Ποιμενάρχη μας. Εκείνος με κατευόδωσε με μια ευχή:
«Στο καλό Μαρία παιδί μου. Ο Θεός να φωτίζει το βήματά σου».
Σας ευχαριστώ από καρδιάς Δέσποτα !
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου, καθώς και από το αρχείο του eviaonline.
