Με κατάνυξη και ευλάβεια εορτάστηκε και εφέτος η εορτή της ευρέσεως των ιερών Λειψάνων του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος Εφραίμ του νέου, (3 Ιανουαρίου 1950), από την μακαριστή Γερόντισσα και πρώτη Ηγουμένη Μακαρία, στην Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγίου Εφραίμ, Όρους Αμώμων Νέας Μάκρης Αττικής, της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθὠνος, όπου είναι αποτεθησαυρισμένα.
Κατά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλος, συμπαραστατούμενος από ιερείς της Μητροποπόλεως.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσ. Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Ντέτσικας, Αρχιερατικός Επίτροπος Εκάλης – Νέας Ερυθραίας, ο οποίος αφού εν συντομία αναφέρθηκε στον βίο του Αγίου Εφραίμ, σημείωσε τον θαυμαστό τρόπο της ανακομιδής του ι. λειψάνου από την οσία Γερόντισσα Μακαρία στις 3 Ιανουαρίου 1950.
Επιπλέον, στάθηκε στο γεγονός της αναγνώρισης της αγιότητος του αγίου Εφραίμ υπό του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου και του έως και σήμερα αρχιερατεύοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολιτου Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κυρίλλου.
Με αφορμή το θαυμαστό γεγονός της ευρέσεως του ι. λειψάνου έγινε λόγος για την ορθόδοξο παράδοση της τιμής των ι. Λειψάνων. Αναφέρθηκαν σε γενικές γραμμές τα παρακάτω:
- Ο Κύριος μας ενηνθρώπισε, για να ελευθερώσει τελείως τον άνθρωπο από τα έργα του διαβόλου και τα δεσμά της αμαρτίας, τα οποία χαρακτηρίζονται ως «θάνατος» (Ρωμ. 6, 23).
- Ο Χριστός με την σταυρική Του θυσία, τον εκούσιο θάνατό Του και την ένδοξη ανάστασή Του νίκησε απολύτως τον θάνατο και έγινε η «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄Κορ. 15, 21).
- Ο θάνατος, από φοβερή, σκοτεινή και ζοφώδης κατάσταση, έγινε αναπαυτική κοίμησις του σώματος μέχρι της κοινής αναστάσεως (A΄ Κορ. 15, 52. Ιωάν. 5, 29).
- Οι άγιοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν ζώντα μέλη Χριστού. Αυτό σημαίνει ότι ήταν και θα είναι εσαεί φορείς των ακτίστων ενεργειών του Θεού και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.
- Τα τίμια λείψανα των αγίων μας είναι πηγή αγιασμού των πιστών και χαρίζουν χαρά, ιλαρότητα, ηρεμία και ελπίδα.
Και κατέληξε με τα εξής:
«Ευρισκόμενοι λοιπόν και εμείς σήμερα ενώπιον του ιερού λειψάνου του αγίου Οσιομάρτυρος Εφραίμ του θαυματουργού αλλά και του ιερού τάφου του, αναλογιζόμενοι την ορθή πίστη της Εκκλησίας μας, θυμόμαστε την εξής επιγραφή που βρέθηκε σε τάφο σε κατακόμβη της Ρώμης: «Η σαρξ ενθάδε κείται, ψυχή δε ανακαινισθείσα τω πνεύματι Χριστού, εις ουράνιον Χριστού βασιλείαν μετά των αγίων ανελήφθη».
Εδώ το χαριτόβρυτο άγιο λείψανο και ο τάφος του αγίου δεν είναι μακάβριο θέαμα, αλλά πηγή μακάριας ελπίδος! μιας ελπίδος που μας βεβαιώνει ότι η αγιαστική άκτιστος ενέργεια του Αγίου Πνεύματος που πλουσίως εκχέεται από τα αγιάσματα αυτά θα μας σκεπάσει και θα μας φυλάξει από πάντα πειρασμικόν φόβο θανάτου και θα κινήσει τις ψυχές μας προς επιπόθησι της ερασμίας ζωής των αγίων πάντων και του σημερον τιμωμένου, αγιάζοντος και θεραπεύοντος τα ασθενήματα των ψυχών και των σωμάτων μας Αγίου ενδόξου και θαυματουργού Οσιομάρτυρος Εφραίμ.
Εν μέσω ευρισκόμενοι της συνεχιζομένης πανδημίας προστρέχουμε στα αγιάσματα της Αγίας μας Εκκλησίας με πόθο και πίστη. Προστρέχουμε στο υπερφυές Μυστήριον της θ. Κοινωνίας του πραγματικού Σώματος και Αίματος του Δεσπότου Χριστού. Προστρέχουμε στο Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου εις ίασιν ψυχής και σώματος. Λαμβάνουμε με πίστι τον Μεγάλο Αγιασμό διά του οποίου νόσοι φυγαδεύονται. Με πόθο και πόνο ψυχής αναζητούμε την ευλογία της ιερατικής χειρός και καταφιλούμε εκ καρδίας τις Αγιώτατες Εικόνες και τα Ιερώτατα Άγια λείψανα.¨
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, και την τέλεση Μνημοσύνου υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της αειμνήστης πρώτης Καθηγουμένης και Κτητορίσσης της Ιεράς Μονής Μοναχής Μακαρίας Δεσύπρη, σχηματίστηκε Λιτανευτική πομπή με την συμμετοχή και της Γυναικείας Μοναχικής Αδελφότητος προς το Παρεκκλήσιο της Ευρέσεως, το οποίο ευρίσκεται εντός του Καθολικού, όπου αναπέμφθηκαν δεήσεις υπέρ της Αδελφότητος, των ευλαβών προσκυνητών, των ασθενούντων υπό της λοιμικής ασθενείας του κορονοϊού και ταχείας απαλλάγης από της πανδημίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας κ. Κύριλλος μετά την ολοκλήρωση των Ακολουθιών απηύθυνε πατρικούς λόγους προς την Αδελφότητα και τους προσκυνητές και ευχήθηκε το νέο έτος να είναι ευλογημένο, ειρηνικό, γεμάτο πνευματικούς καρπούς.
Επεσήμανε ότι νέο έτος σημαίνει, νέα πίστωση χρόνου. Θείο δώρο και παράταση ζωής. Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό, κατέληξε, που μας αξίωσε να αντικρίσουμε και πάλι την ανατολή του νέου χρόνου. Και ας αγωνισθούμε «Ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσί» (Εφεσ. ε΄ 16), μέχρι τελευταίας μας αναπνοής, ποιούντες το θέλημα Του.
Βίος Αγίου Εφραίμ
Ο Άγιος Εφραίμ, κατά κόσμο Κωνσταντίνος Μόρφης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 σε ειδυλλιακή τοποθεσία , κοντά στον Ληθαίο ποταμό. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα εφτά αδέλφια του, τη δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε η ευσεβής μητέρα του. Σε ηλικία 14 ετών, για να αποφύγει τον εξισλαμισμό και τα γενιτσαρικά σώματα, εισήλθε στην ακμάζουσα τότε σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του όρους των Άμωμων (Καθαρών) της Αττικής.
Ο Άγιος Εφραίμ ακολούθησε με ένθεο ζήλο τον Χριστό, και διέπρεψε με την λαμπρότητα της ζωής του και τους πόνους της αθλήσεως του στο ορός των Άμωμων Αττικής (Περιοχή Νέας Μάκρης). Αξιώθηκε ακόμα να λάβει το μέγα Μυστήριο της Ιεροσύνης και το χάρισμα να υπηρετεί το άγιο θυσιαστήριο, σαν άγγελος Θεού, με φόβο Θεού και πολλή κατάνυξη.
Το 1416 οι Τούρκοι εισέβαλαν και λεηλάτησαν την Αττική και ανάγκασαν το Δούκα των Αθηνών να δηλώσει υποταγή στο Σουλτάνο. Το 1424 οι Τούρκοι εισέβαλαν βιαίως στη Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έσφαξαν όλους τους Πατέρες της Μονής. Ο Άγιος απουσίαζε στη σπηλιά του πάνω στο βουνό για προσευχή και μόλις επέστρεψε αντίκρισε έντρομος τα πτώματα των Πατέρων. Αφού τους έθαψε, ακολούθως θρήνησε γοερώς.
Τον επόμενο χρόνο, την 14η Σεπτεμβρίου 1425, επανήλθαν οι βάρβαροι και βρήκαν τον Άγιο. Τον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύρια του, που τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 ήμερα Τρίτη και ώρα 9 το πρωί. Τον κρέμασαν ανάποδα σ’ ένα δένδρο, που σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και το κεφάλι, και τέλος το καταπληγωμένο και μαρτυρικό σώμα του το διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο και έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.
Μετά από μισή χιλιετία ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός και φανερώθηκαν, ύστερα από πολλές εμφανίσεις του ιδίου του Αγίου Εφραίμ και πολλών άλλων θαυμαστών γεγονότων, όλα όσα σήμερα γνωρίζουμε, τα οποία επιβεβαιώθηκαν με την εύρεση των μαρτυρικών και χαριτόβρυτων λειψάνων του Αγίου στις 3 Ιανουαρίου 1950.
Ο Άγιος Εφραίμ γιορτάζεται δύο φορές το χρόνο, στις 3 Ιανουαρίου η εύρεση των τιμίων λειψάνων του, και στις 5 Μαΐου το μαρτυρικό του τέλος.
Στα Τρίκαλα πανηγυρίζεται από τον Ιερό Ναό Αγίου Στεφάνου, απέναντι του οποίου, κατά παράδοση, υπήρχε το πατρικό του σπίτι.
Το 2011 το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης με την υπ’ αριθμ. 217/2-3-2011 Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη κατέταξε τον Όσιο Εφραίμ στο επίσημο ορθόδοξο εορτολόγιο.