Ο Μητροπολίτης Κίτρους στην Παναγία Δοβρά – Παράκληση στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό

Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, ενώ έλαβες μέρος ο Ποιμενάρχης της Βέροιας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο.

Στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση τεμάχια Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, των Οσίων Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου και Θεοδοσίας καθώς και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

Ἡ Ἐκκλησία μας συνεχίζει νά τι­μᾶ μέχρι τήν ἐρχό­μενη Παρα­σκευή, κατά τήν ὁποία ἑορ­τάζουμε τήν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφα­νείων, τό μεγάλο γεγο­νός τῆς βα­πτίσεως τοῦ Κυρίου μας. Καί τό κάνει γιά νά μᾶς δώσει τήν εὐκαιρία νά ἐμβαθύνουμε περισσό­τερο στό νόημα τῆς ἑορτῆς καί στούς λόγους πού ἀκούσθηκαν κα­τά τήν ἡμέρα ἐκείνη, ὥστε νά ὠφε­ληθοῦμε ἀπό αὐτούς πνευματικά.

Ἄς ἀκούσουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς ἀπόψε τόν ἅγιο Λουκᾶ νά μᾶς ἑρμηνεύει κάποια ἀπό ὅσα συνέβη­σαν καί ἀκούστη­καν κατά τή βά­πτιση τοῦ Κυρίου μας.

Τή ἡμέρα ἐκείνη, λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ τίμιος Πρόδρομος παρα­τή­ρησε μέ μεγάλη ἔκπληξη με­τα­ξύ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων πού ἐρχό­ταν γιά νά βαπτισθοῦν καί Ἐ­κεῖ­­νον, τόν ὁποῖον μέχρι τότε δέν εἶχε γνωρίσει, ἀλλά τοῦ εἶχε ἀπο­κα­λυφθεῖ ὅτι ἦταν ὁ Χριστός. Ἔτσι, ὅταν τόν πλησίασε καί τοῦ ζήτησε νά τόν βαπτίσει, ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἔπε­σε στά πόδια του, τοῦ εἶπε μέ δέος: «ἐγώ χρείαν ἔχω ὑπό σοῦ βα­πτι­σθῆ­ναι, καί σύ ἔρχῃ πρός με;»

Ἐμεῖς, πού ἤδη εἴμαστε βαπτι­σμέ­νοι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, δέν θά μπορούσαμε νά καταλά­βου­­με για­τί ὁ ἀναμάρ­τη­τος Υἱός τοῦ Θεοῦ πῆγε στόν δοῦλο του τόν Ἰωάννη καί ζήτησε νά βα­πτι­στεῖ ἀπό αὐ­τόν μέ τό βάπτισμα τῆς μετανοίας, ἐφόσον δέν εἶχε ἁμαρτίες, γιά νά τοῦ ἀφεθοῦν, ἄν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός δέν μᾶς τό ἔλε­γε ἀπα­ντώ­ντας στήν ἐρώτηση τοῦ Προ­­δρόμου ὡς ἑξῆς: «ἄφες ἄρτι· οὕ­τω γάρ πρέπον ἐστίν ἡμῖν πλη­ρῶ­σαι πᾶσαν δικαιοσύνην».

Τί σημαίνει ὅμως ὁ λόγος αὐτός τοῦ Κυρίου; Ποιά ἦταν ἡ «πᾶσα δι­καιοσύνη», τήν ὁποία ἔπρεπε νά ἐκπληρώσει ὁ Χριστός μέ τή βά­πτι­σή του;

Ἡ κατάδυση στά νερά τοῦ Ἰορ­δά­νου, λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἀπο­τε­λοῦ­σε σφράγισμα με­τα­­νοίας γι᾽ αὐ­τούς πού πήγαιναν νά βαπτι­σθοῦν. Διότι, γιά τήν ὁλο­κάρδια με­­τάνοιά του, αὐτός πού δεχό­ταν τό βά­πτι­σμα τοῦ Ἰωάννη, λάμ­βανε ἀπό τόν Θεό τήν ἄφεση τῶν ἁμαρ­τιῶν του.

Τό βάπτισμα ὅμως τοῦ Ἰω­άν­νη δέν ἀνα­καίνιζε τόν ἄνθρωπο καί δέν ἦταν γι᾽ αὐτόν μία δεύτερη γέν­­­νηση, ὅπως γίνεται μέ τό μυ­στή­­ριο τοῦ βαπτίσματος, μέ τό ἅγιο Πνεῦμα, μέ τό ὁποῖο βαπτι­ζό­μα­στε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί. Ἦταν, λοιπόν, δίκαιο τό βάπτισμα τοῦ Ἰω­άννου.

Δέν μίλησε ὅμως μόνο γι᾽ αὐτήν τή δικαιοσύνη ὁ Χριστός, ἀλλά καί γι᾽ αὐτήν πού στή συνέχεια θά ἔ­φερνε μέ τό κήρυγμά του στόν κό­σμο, πού ζοῦσε μέσα στήν ἀδι­κία.

Ὁ δεύτερος σπουδαῖος λό­γος πού ἀκούεται κατά τήν ὥρα τῆς βα­πτί­σεως εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ-Πα­τρός, πού μαρτυ­ροῦσε γιά τόν Υἱό του λέγοντας: «οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγα­πητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα».

Ὁ Χριστός βαπτίσθηκε προκειμέ­νου νά ἐκπληρώσει «πᾶσαν δικαιο­σύ­νην», καί ὁ Θεός τόν ἀναγνώ­ρι­σε ὡς αὐτόν στόν ὁποῖο εὐδόκησε.

Τί σημαίνουν τά λόγια αὐτά γιά μᾶς πού λάβαμε τό βάπτισμα ὄχι τοῦ Ἰωάννου ἀλλά τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τό βάπτισμα ἐν Πνεύματι ἁγίῳ;

Σημαίνουν ὅτι ἐάν θέλουμε νά γί­νουμε καί ἐμεῖς τέκνα στά ὁποῖα θά εὐδοκεῖ ὁ Θεός, θά ἀναπαύεται καί θά βρίσκει ἱκανοποίηση, ὅπως βρί­σκει καί στόν μονογενῆ Υἱό του, θά πρέπει νά προσπαθοῦμε νά ἐκ­πλη­­ρώσουμε, στό μέτρο τῶν δυνα­το­τήτων μας, «πᾶσαν δικαιοσύ­νην».

Ὁ Θεός ὄχι μόνο μᾶς ἀπάλλαξε μέ τή βάπτισή μας ἀπό κάθε ἁμαρτία, ἀλλά μᾶς ἔδωσε καί τή χάρη του, ἡ ὁποία μᾶς διευκολύνει στήν προ­σπάθειά μας νά παραμείνουμε μα­κριά ἀπό κάθε ἀδικία, μακριά ἀπό κάθε ἁμαρτία, ὥστε νά μήν μο­λύ­νου­με τόν λευκό χιτώνα τοῦ βα­πτίσμα­τός μας πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός. Ἀλλά καί ὅταν τόν μολύνου­με, θά πρέπει νά σπεύ­δουμε νά τόν καθαρί­σου­με διά τῆς μετανοίας καί τοῦ μυστη­ρίου τῆς ἱερᾶς ἐξομολο­γή­σεως, γιά νά μήν στερούμεθα τή χά­ρη τῆς πα­ρουσίας τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας καί νά μπορεῖ νά ἀνα­παύ­εται καί Ἐκεῖνος στήν ψυχή μας, ὅπως ἀναπαυόταν καί στήν ψυ­χή τοῦ ἁγίου μας, τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ὥστε νά ἐνοικεῖ ἡ χάρη του καί στά ἱερά λείψανά του καί νά θαυμα­τουρ­γεῖ, ὅπως διαπι­στώνουμε κα­θη­μερινά ἀπό τά θαύ­ματα τά ὁποῖα ἀκοῦμε καί τά ὁποῖα συμβαίνουν σέ πολλούς ἀδελφούς μας, πού μᾶς τά γράφουν πρός δό­ξαν τοῦ Θεοῦ καί τιμή τοῦ ἁγίου Λουκᾶ.

Ἕνα ἀπό αὐτά πού συνέβη στήν Ὁλλανδία, σέ ἕνα μικρό παιδί, -στά μικρά παιδιά ὁ ἅγιος Λου­κᾶς ἔχει, θά λέ­γαμε, ἀδυ­ναμία, θά ἤθελα νά σᾶς διαβάσω ἀπόψε, ὅπως τό περι­γρά­φουν οἱ γονεῖς του.

Ἡ μικρή μας κόρη, ἡ Δήμητρα, ἐπρόκειτο νά κάνει μία μεγάλη ἐπέμ­­βαση στό νοσοκομεῖο. Μία ἑβδο­μάδα πρίν ἀπό τό χειρουργεῖο εἶδε στόν ὕπνο της ἕνα γέροντα. Τήν κοίταζε καί τῆς χαμογελοῦσε. Τό ἴδιο συνέβη καί τίς ἑπόμενες ἡμέ­ρες, μέχρι τίς 11 Ἀπριλίου πού μᾶς τηλεφώνησαν ἀπό τό νοσοκο­μεῖο καί μᾶς εἶπαν ὅτι στίς 16 τοῦ μηνός θά κάνει τό παιδί τήν ἐπέμ­βαση.

Ὅταν μπῆκε στό χειρουργεῖο, βά­λαμε κάτω ἀπό τό μαξιλάρι της μία μικρή εἰκόνα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ. Τό χειρουργεῖο διήρκεσε 7 ὧρες. Ὅταν ξύπνησε ἡ Δήμητρα, τό πρῶτο πού μᾶς εἶπε εἶναι ὅτι εἶδε κατά τή διάρ­κεια τῆς ναρκώσεως καί πάλι τόν γέροντα τόν ὁποῖο ἔβλεπε τίς προ­ηγούμενες ἡμέρες.

Ἡ ἐγχείρη­ση εἶχε ἐπιτύχει, καί ἐμεῖς εἴμα­σταν βέβαιοι ὅτι ὁ γέ­ροντας πού ἔβλεπε τό παιδί μας ἦταν κάποιος ἅγιος. Ἔτσι ἀρχίσαμε νά τῆς δεί­χνουμε τίς εἰκόνες θαυ­ματουργῶν ἁγίων καί ὅταν τῆς δεί­ξαμε τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Λου­κᾶ, ἐκείνη τόν ἀναγνώρισε ἀμέσως καί μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι αὐτός ἦταν ὁ γέ­ροντας πού ἔβλεπε ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες καί κατά τή διάρ­κεια τῆς ναρκώσεως.

Κατά σύμπτωση, τίς ἡμέρες ἐκεῖ­νες, στήν ἑλληνική ἐκκλησία τοῦ Ρότερνταμ, δίπλα σχεδόν στό νοσοκομεῖο, εἶχαν μεταφερθεῖ γιά προσκύνημα τά ἱερά λείψανα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ. Δέν εἴχαμε καμία ἀμφιβολία ὅτι ὁ ἅγιός μας εἶχε ἐπέμβει καί εἶχε βοη­θήσει τό παιδί μας. Γι᾽ αὐτό καί τόν εὐχαριστοῦμε καί θά τόν εὐχα­ριστοῦμε πάντοτε.

Βλέπετε ὅτι εἶναι τόσο ζωντανός ὁ ἅγιος Λουκᾶς, καί κάθε ἑβδομάδα μέ τά θαύματα, πού μᾶς στέλνουν οἱ ἀδελφοί μας καί τά διαβάζουμε, μᾶς ἐνισχύει στήν πίστη καί στήν ἐμπιστοσύνη ὅτι οἱ ἅγιοί μας, μέσα ἀπό τή χάρη πού τούς δίδει ὁ Θεός, μᾶς θεραπεύουν ψυχικά πρωτίστως καί σωματικά.