Σουηδίας Κλεόπας: “Κι ας μεγαλώνω, θα μεγαλώνουμε μαζί”
Πολύ όμορφα τελείωσε το 2023, με το σαραντισμό του μικρού Αθανασίου, γιού του Κωνσταντίνου και της Μαρίας, καταξιωμένων μελών του Καθεδρικού μας Ναού, στη Στοκχόλμη.
Κούκλος, ο Θανασάκης! Χαμογελαστός και πράος!
Μου θύμησε, όταν τον κράταγα στα χέρια μου, τους στίχους του Μάκη Σεβίλογλου, από το CDτης Χαρούλας Αλεξίου, “Θα μεγαλώνουμε μαζί”:
“Μάτια σαν δυο χάντρες
Λίγο απ’ τα δικά μου λίγο απ’ τα δικά σου …
Σε νανουρίζω και σου λέω τραγούδι
Κλείνεις τα μάτια γίνεσαι αγγελούδι
Κι ας μεγαλώνω
Θα μεγαλώνουμε μαζί
Κι ας μεγαλώνω
Εγώ στο γέλιο και στο κλάμα σου θα λιώνω”
Στην Ομογένειά μας στη Σκανδιναυΐα, στην τοπική μας Εκκλησία, μεγαλώνουμε μαζί, γιατί πολύ απλά αποτελούμε “σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους”.
Οι χαρές των αδελφών μας είναι και δικές μας, το ίδιο κι οι θλίψεις τους, αλλά και τα όνειρα και οι επιτυχίες τους, γιατί αυτή είναι η οικογένειά μας!
ΣοφόςκαιδιαχρονικόςολόγοςτουΑποστόλουτωνΕθνώνΠαύλου: “Καθάπερ γάρ τό σῶμα ἕν ἐστι καί μέλη ἔχει πολλά, πάντα δέ τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλά ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καί ὁ Χριστός· καί γάρ ἐν ἑνί Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἕν σῶμα ἐβαπτίσθημεν”.(Α΄ Κορ. ιβ΄ 12-13)
Στους κόλπους της Εκκλησίας, μαθαίνουμε να συμπορευόμαστε, να συνοραματιζόμαστε, να συμπράττουμε, να συνδημιουργούμε και να έχουμε εκκλησιολογική συνείδηση!
Η πορεία προς Εμμαούς, αντάμα με το Λουκά και τον Κλεόπα, είναι συνοδοιπορία προόδου πνευματικής και καταξίωσης, αλληλοπεριχώρηση, αναζήτηση, επεξεργασία κι ερμηνεία πνευματικών “δεδομένων”, γνώση εμπειρική, που αποστρέφεται τη ζήλεια, το φθόνο, την υποτίμηση, τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τη συκοφαντία!
Μαθαίνουμε, να παραμένουμε ενωμένοι, ο ένας για τον άλλο και για το καλό του συνόλου, συγχαίρουμε και συμπάσχουμε, με αγάπη και πνεύμα υπακοής, άρρηκτα συνδεδεμένοι με την Κεφαλή της Εκκλησίας, το Χριστό.
Μεγάλη χαρά πήρα, μόλις πληροφορήθηκα τα στατιστικά στοιχεία των τελεσθέντων Ιερών Μυστηρίωνγια το έτος 2023, όπου οι ενορίες μας στη Σκανδιναυΐα υποδέχτηκαν 31 νέους ενήλικες ως νέα μέλη τους, δια χρίσματος 9 και δια βαπτίσεων ενηλίκων 22 πρόσωπα.
Θερμά συγχαρητήρια στους Αδελφούς Κληρικούς, για τον ιεραποστολικό τους ζήλο και την αφοσιωμένη διακονία τους!
Ο Ιερός Χρυσόστομος μας υπενθυμίζει ότι, όλοι μας, ποιμένες και ποιμενόμενοι, ενώπιον Χριστού,είμαστε όλοι ποιμενόμενοι:“Εἶπον γάρ πολλάκις πρός τήν ὑμετέραν ἀγάπην, ὅτι πρόβατα καί ποιμένες πρός τήν ἀνθρώπων εἰσιν διάκρισιν, πρός δέ τόν Χριστόν πάντες πρόβατα. Καί γάρ οἱ ποιμαίνοντες καί οἱ ποιμαινόμενοι ὑφ’ ἑνός τοῦ ἄνω ποιμένος ποιμαίνονται.” (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Ἀνάληψιν, λόγ. 2, 12. P.G. 52, 784.)
Μιας και την περίοδο αυτή ασχολούμαι με τη συγγραφή της νέας μελέτης μου για την ιεραποστολική δράση του μακαριστού Γέροντος Ευσεβίου Βίττη στη Σκανδιναυΐα, ας τον αφήσουμε τον ίδιο να μιλήσει, μέσα από την αλληλογραφία του, για την πολυπόθητη, μυστηριακή ενότητα της Εκκλησίας, κι ας δεχθούμε τα λόγια του ως ευχή ολοκάρδια, δέηση και προσευχή πολυπόθητη για τον Ελληνισμό όπου γης:
“ΚατάτήνταπεινήμουγνώμηπρέπειὁἱερόςΝαόςνάγίνηπνευματικόκέντροἰσχυρῆςἀκτινοβολίαςφωτόςΧριστοῦ, ἀγάπηςεὐαγγελικῆς, ἀλήθειαςοὐράνιας, ζωῆςἐνΠνεύματιἉγίῳ,
Πολύ όμορφα τελείωσε το 2023, με το σαραντισμό του μικρού Αθανασίου, γιού του Κωνσταντίνου και της Μαρίας, καταξιωμένων μελών του Καθεδρικού μας Ναού, στη Στοκχόλμη.
Κούκλος, ο Θανασάκης! Χαμογελαστός και πράος!
Μου θύμησε, όταν τον κράταγα στα χέρια μου, τους στίχους του Μάκη Σεβίλογλου, από το CDτης Χαρούλας Αλεξίου, “Θα μεγαλώνουμε μαζί”:
“Μάτια σαν δυο χάντρες
Λίγο απ’ τα δικά μου λίγο απ’ τα δικά σου …
Σε νανουρίζω και σου λέω τραγούδι
Κλείνεις τα μάτια γίνεσαι αγγελούδι
Κι ας μεγαλώνω
Θα μεγαλώνουμε μαζί
Κι ας μεγαλώνω
Εγώ στο γέλιο και στο κλάμα σου θα λιώνω”
Στην Ομογένειά μας στη Σκανδιναυΐα, στην τοπική μας Εκκλησία, μεγαλώνουμε μαζί, γιατί πολύ απλά αποτελούμε “σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους”.
Οι χαρές των αδελφών μας είναι και δικές μας, το ίδιο κι οι θλίψεις τους, αλλά και τα όνειρα και οι επιτυχίες τους, γιατί αυτή είναι η οικογένειά μας!
Σοφός και διαχρονικός ο λόγος του Αποστόλου των Εθνών Παύλου: “Καθάπερ γάρ τό σῶμα ἕν ἐστι καί μέλη ἔχει πολλά, πάντα δέ τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλά ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καί ὁ Χριστός· καί γάρ ἐν ἑνί Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἕν σῶμα ἐβαπτίσθημεν”.(Α΄ Κορ. ιβ΄ 12-13)
Στους κόλπους της Εκκλησίας, μαθαίνουμε να συμπορευόμαστε, να συνοραματιζόμαστε, να συμπράττουμε, να συνδημιουργούμε και να έχουμε εκκλησιολογική συνείδηση!
Η πορεία προς Εμμαούς, αντάμα με το Λουκά και τον Κλεόπα, είναι συνοδοιπορία προόδου πνευματικής και καταξίωσης, αλληλοπεριχώρηση, αναζήτηση, επεξεργασία κι ερμηνεία πνευματικών “δεδομένων”, γνώση εμπειρική, που αποστρέφεται τη ζήλεια, το φθόνο, την υποτίμηση, τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τη συκοφαντία!
Μαθαίνουμε, να παραμένουμε ενωμένοι, ο ένας για τον άλλο και για το καλό του συνόλου, συγχαίρουμε και συμπάσχουμε, με αγάπη και πνεύμα υπακοής, άρρηκτα συνδεδεμένοι με την Κεφαλή της Εκκλησίας, το Χριστό.
Μεγάλη χαρά πήρα, μόλις πληροφορήθηκα τα στατιστικά στοιχεία των τελεσθέντων Ιερών Μυστηρίωνγια το έτος 2023, όπου οι ενορίες μας στη Σκανδιναυΐα υποδέχτηκαν 31 νέους ενήλικες ως νέα μέλη τους, δια χρίσματος 9 και δια βαπτίσεων ενηλίκων 22 πρόσωπα.
Θερμά συγχαρητήρια στους Αδελφούς Κληρικούς, για τον ιεραποστολικό τους ζήλο και την αφοσιωμένη διακονία τους!
Ο Ιερός Χρυσόστομος μας υπενθυμίζει ότι, όλοι μας, ποιμένες και ποιμενόμενοι, ενώπιον Χριστού,είμαστε όλοι ποιμενόμενοι:“Εἶπον γάρ πολλάκις πρός τήν ὑμετέραν ἀγάπην, ὅτι πρόβατα καί ποιμένες πρός τήν ἀνθρώπων εἰσιν διάκρισιν, πρός δέ τόν Χριστόν πάντες πρόβατα. Καί γάρ οἱ ποιμαίνοντες καί οἱ ποιμαινόμενοι ὑφ’ ἑνός τοῦ ἄνω ποιμένος ποιμαίνονται.” (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Ἀνάληψιν, λόγ. 2, 12. P.G. 52, 784.)
Μιας και την περίοδο αυτή ασχολούμαι με τη συγγραφή της νέας μελέτης μου για την ιεραποστολική δράση του μακαριστού Γέροντος Ευσεβίου Βίττη στη Σκανδιναυΐα, ας τον αφήσουμε τον ίδιο να μιλήσει, μέσα από την αλληλογραφία του, για την πολυπόθητη, μυστηριακή ενότητα της Εκκλησίας, κι ας δεχθούμε τα λόγια του ως ευχή ολοκάρδια, δέηση και προσευχή πολυπόθητη για τον Ελληνισμό όπου γης:
“Κατά τήν ταπεινή μου γνώμη πρέπει ὁ ἱερός Ναός νά γίνη πνευματικό κέντρο ἰσχυρῆς ἀκτινοβολίας φωτός Χριστοῦ, ἀγάπης εὐαγγελικῆς, ἀλήθειας οὐράνιας, ζωῆς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ,
