Παράλληλα συλλειτούργησαν μαζί του ο π. Στέφανος Μακρής, Γεν. Αρχιερατικός Επίτροπος και τον Διάκονο π. Γεώργιος Κακακιός, ενώ το ιερό Αναλόγιο διακόνησε ο Ιεροψάλτης κ. Δημοσθένης Γιανναράς.
Ο Σεβασμιώτατος, κατά το ευαγγελικό του κήρυγμα, αναφέρθηκε στην μορφή του Αποστόλου Πέτρου και το θαυμαστό περιστατικό της απελευθερώσεώς του από Άγγελο Κυρίου, όπως αυτό περιγράφεται στο Βιβλίο των πράξεων των Αποστόλων, αλλά και στην θαυματουργική θεραπεία των δέκα λεπρών, η οποία μας διδάσκει ότι ο Κύριος είναι ο αληθινός Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, η αγάπη του για μας είναι απεριόριστη και ο άνθρωπος που δέχεται ποικιλομόρφως την αγάπη Του οφείλει να την ανταποδίδει με την διαρκή ευγνωμοσύνη και την ευχαριστία του προς Αυτόν.
«Οἱ δέκα λεπροί, ἐνῶ ἀρχικά εἶχαν κάποια πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό, ἀφοῦ ὅταν τούς ἔδωσε τήν ἐντολή πῆγαν στούς ἱερεῖς, μέ τήν διαγωγή τους ὅμως ἔδειξαν μεγάλη ἀχαριστία στόν Εὐεργέτη τους. Ἡ καρδιά τους δέν ξεχείλιζε ἀπό εὐγνωμοσύνη καί ἀγάπη γιά τόν Κύριο. Καί ὁ ἕνας πού γύρισε γιά νά Τόν εὐχαριστήσει ἦταν ἀλλοεθνής Σαμαρείτης, γεγονός γιά τό ὁποῖο ὁ Χριστός δείχνει νά παραπονεῖται, ἀφοῦ ρωτᾶ τόν Σαμαρείτη: «Δέ θεραπεύτηκαν καί οἱ δέκα; Ποῦ εἶναι οἱ ἄλλοι ἐννέα;»
Δυστυχῶς τέτοια ἀγνωμοσύνη δείχνουν πολλοί ἄνθρωποι σήμερα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σέ ἀνάγκη, τρέχει καί ζητᾶ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως λάβει τήν εὐεργεσία, τότε εὔκολα ξεχνᾶ τόν Εὐεργέτη. Αὐτό δείχνει πώς ἡ πίστη δέν συνοδεύεται ἀπό τήν ἀγάπη. Ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία του, πώς ὁ Θεός δέν ἀναγνωρίζει τούς ἀνθρώπους ἐκείνους, πού ἔχουν μία τέτοια λειψή καί ἀρρωστημένη πίστη».
