Βεροίας: Όλα όσα ζούμε αποβλέπουν να μας προετοιμάσουν – Χειροτονία Πρεσβυτέρου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας (ΦΩΤΟ)

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε η εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Ιεροδιακόνου του Μητροπολιτικού Ναού π. Αλεξάνδρου Ζέπη, εγγάμου κληρικού.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοί ἐποιήσατε».

Τρίτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου, τρί­τη Κυριακή προετοιμασίας γιά τήν εἴσοδό μας στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ἡ Ἁγία μας Ἐκ­κλησία μᾶς ὑπενθυμίζει ἕνα γεγο­νός τό ὁποῖο μπορεῖ νά μήν ξέ­ρου­με πότε θά συμβεῖ, ἀλλά εἴμαστε ἀπολύτως βέβαιοι ὅτι θά συμβεῖ. Τό γεγονός αὐτό εἶναι ἡ μέλλουσα κρίση, ὅταν ὁ Χριστός θά ἔλθει γιά δεύτερη φορά στόν κόσμο ἐν δόξῃ καί τιμῇ, γιά νά κρίνει «ζῶντας καί νεκρούς» καί νά ἐπιλέξει αὐτούς πού θά ζήσουν μαζί του αἰωνίως στή χαρά τῆς βασιλείας του.

Ἡ μέλλουσα κρίση δέν εἶναι μόνο βέβαιο ὅτι θά γίνει, ἀλλά εἶναι ἐξίσου βέβαιο ὅτι ἀπό τήν ἀπόφα­ση τοῦ Χριστοῦ ἐκείνη τήν ἡμέρα θά κριθεῖ τό αἰώνιο μέλλον μας, χωρίς νά ὑπάρχει δυνατότητα με­τα­νοίας ἤ ἀλλαγῆς τῆς ἀποφάσεως τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό καί στό εὐ­αγ­γελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσα­με σήμερα, περιγράφει ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός τί θά συμβεῖ καί ποιό θά εἶναι τό κριτήριο μέ βάση τό ὁποῖο θά κρίνει τόν κόσμο, ὥστε νά προετοι­μασθοῦμε ὅλοι κατάλληλα.

Πολλές φορές ἔχουμε ἀκούσει ὅτι τό κριτήριο τοῦ Χριστοῦ θά εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρός τούς ἀνθρώπους, καί ἄλλοι ἀπό ἐμᾶς μπορεῖ νά θεωροῦν ὅτι εἶναι εὔκολο καί ἁπλό νά τό ἐπιτύχουν, καί ἄλλοι πάλι νά διερωτῶνται γιατί ὁ Χριστός μᾶς ἔχει δώσει τόσες ἄλλες ἐντολές, ἐφόσον θά μᾶς κρίνει μέ αὐτή τή μία καί μοναδική.

Ἡ ἀπάντηση στά ἐρωτήματα αὐτά εἶναι ἁπλῆ καί σαφής. Ὅλες οἱ ἐντολές πού μᾶς ἔχει δώσει ὁ Χρι­στός, ὅλα ὅσα κάνουμε καί ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία ἀποβλέπουν στό νά μᾶς ἀσκήσουν καί νά μᾶς προετοιμάσουν, ὥστε νά μπορέ­σου­με νά ἐφαρμόσουμε τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης μέ τήν ὁποία θά μᾶς κρίνει ὁ Χριστός, ὄχι ὅπως νομί­ζου­με ἐμεῖς, ἀλλά ὅπως θέλει Ἐκεῖ­νος.

Ἡ ἀγάπη πού ζητᾶ ὁ Χριστός νά δείξουμε στούς ἀδελφούς μας δέν εἶναι μία εὐκαιριακή ἀγάπη, οὔτε ἐξαντλεῖται στό νά δώσουμε ἐλεη­μοσύνη σέ κάποιον πού ζητᾶ ἤ νά συμμετάσχουμε σέ ἕναν ἔρανο ἤ νά προσφέρουμε μία ἄλλη βοήθεια. Εἶναι καί ὅλα αὐτά, ἀλλά αὐτό πού κυρίως ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό ἐμᾶς εἶναι νά ἀποτελεῖ ἡ ἀγάπη τόν τρό­πο τῆς ζωῆς μας. Νά μήν φερόμεθα μέ ἄλλον τρόπο παρά μόνο μέ ἀγά­πη καί νά φερόμεθα μέ αὐτήν πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώ­πους σάν νά εἴχαμε ἐνώπιόν μας τόν Χριστό.

Αὐτό εἶναι τό νόημα τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ πού ἀκούσαμε σήμερα «ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοί ἐποιήσατε». Δέν μποροῦμε νά κάνουμε ἐπιλογή οὔτε στά πρό­σω­πα οὔτε στόν τρόπο ἐκφράσεως τῆς ἀγάπης, ἀλλά πρέπει νά τήν κά­νου­με τρόπο ζωῆς, νά τήν κάνουμε φύση μας, διότι ἔτσι ὄχι μόνο θά ἀνταποκριθοῦμε στό κριτήριο τοῦ Χριστοῦ κατά τή μέλλουσα κρίση, ἀλλά θά ἐκπληρώσουμε κατά τό δυνατόν καί τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστι».

Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι ἡ ἀγά­πη δέν εἶναι μόνο ἡ κορωνίδα τῶν ἀρετῶν, ἀλλά καί ἡ κορωνίδα τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως δέν μποροῦμε νά φθάσουμε στήν ἀγά­πη, δέν μποροῦμε νά ζήσουμε μέ τήν ἀγάπη, ἐάν δέν ἔχουμε ἐφαρ­μό­σει προηγουμένως ὅλες τίς ἄλ­λες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως κάθε ἀθλητής, δέν προπονεῖται μό­νο στό ἄθλημα στό ὁποῖο θά ἀγω­νισθεῖ, ἀλλά ἡ προπόνησή του περι­λαμβάνει ἀσκήσεις πού στά μάτια τῶν ἀδαῶν φαίνονται ἄσχε­τες μέ τό ἄθλημά του, εἶναι ὅμως ἀναγκαῖες γιά τήν ἐπιτυχία του στούς ἀγῶνες, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν πνευματική ζωή. Γιά νά ἀποκτήσουμε τήν ἀγάπη, θά πρέπει προηγουμένως νά τηροῦμε ὅλες τίς ἄλλες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Διότι δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι ἔχου­με ἀγάπη, ἐάν δέν ἀγωνιζό­μεθα νά νικήσουμε τόν ἐγωισμό μας, τή φιλαυτία μας καί τή φιλαρ­γυρία μας. Δέν μποροῦμε νά λέμε ὅτι ἀγαποῦμε τούς ἀνθρώπους ὡς ἀδελφούς μας, ἐάν δέν ἀγωνιζό­μεθα νά νικήσουμε τήν κακία, τόν θυμό, τήν κατάκριση καί τή συκο­φαντία, ἐάν δέν προσπαθοῦμε νά ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία καί μέ τή βοήθεια πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μέ τά ἱερά μυστήρια, μέ τόν λόγο της, μέ τή λειτουργική καί τήν ἀσκη­τι­κή της ζωή, μέ τή νηστεία καί μέ ὅλα τά ἄλλα μέσα πού θέτει στή διάθεσή μας, ὥστε κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά ἀκούσουμε τόν λόγο τοῦ Κυρίου, «ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοί ἐποιήσατε».

Στή διακονία αὐτή τῶν ἀδελφῶν σου συσστρατεύεσαι καί σύ ἀπό σή­μερα σέ μία θέση μεγαλύτερης εὐθύ­νης, καθώς σέ λίγο θά λάβεις μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου καί τελε­ταρχικοῦ Πνεύματος διά τῶν χει­ρῶν τοῦ ἐπισκόπου σου τόν δεύτε­ρο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.

Καί ἐάν ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό τόν κάθε πιστό, ἀπό τόν κάθε ἄνθρωπο, νά βλέπει στό πρόσωπο τοῦ συναν­θρώπου του τόν ἴδιο, τό ζητᾶ πολύ περισσότερο ἀπό σένα, στόν ὁποῖο θά ἐμπιστευθεῖ ἀπό σήμερα ψυχές ἀνθρώπων, γιά τίς ὁποῖες θυσιά­σθη­κε ὁ ἴδιος ἐπί τοῦ Σταυροῦ, γιά νά τίς διακονήσεις μέσα στήν Ἐκ­κλησία, συνεχίζοντας τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, πού ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ στόν κόσμο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ διά τῶν ἐπισκό­πων καί τῶν ἱερέων της.

Ὁ Χριστός θά σέ καταστήσει σέ λίγο μέ τή χάρη τῆς ἱερωσύνης λει­τουργό καί οἰκονόμο τῶν μυστη­ρίων του. Ἡ χάρη καί ἡ τιμή αὐτή εἶναι μεγάλη, εἶναι θεία καί οὐρά­νια. Μήν θεωρήσεις ὅμως ποτέ ὅτι σοῦ προσφέρεται ὡς ἐπιβράβευση ἤ ἀνταμοιβή. Ἡ χάρη τῆς ἱερωσύνης εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρω­πο πού προσφέρει τόν ἑαυτό του γιά νά τόν διακονήσει καί νά δια­κο­νήσει τούς ἀδελφούς του. Εἶναι τάλαντο, τό ὁποῖο ἔχεις χρέος νά τό ἀξιοποιήσεις μέσα στήν Ἐκκλη­σία μέ ταπείνωση, νά τό ἀξιοποιή­σεις στή διακονία τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀδελφῶν σου, καί νά τό αὐξή­σεις μέ τόν προσωπικό σου ἀγώνα, μέ τόν προσωπικό σου ἁγιασμό καί κυρίως μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή σου στήν Ἐκκλησία καί στόν ἐπίσκοπο.

Μήν τό ξεχνᾶς ποτέ αὐτό, διότι ἡ ὑπακοή στόν ἐπίσκοπο καί τήν Ἐκκλησία εἶναι ὑπακοή στόν Χρι­στό καί χωρίς αὐτήν δέν ὑπάρχει οὔτε χάρις οὔτε πρόοδος πνευμα­τι­κή. Ὅταν ὅμως ἀγωνίζεσαι μέ τα­πείνωση καί ὑπακοή νά διακονεῖς μέσα στήν Ἐκκλησία καί ὅταν βλέ­πεις στό πρόσωπο κάθε ἀνθρώπου τόν Χριστό καί αἰσθάνεσαι ὅτι διακονεῖς στό πρόσωπό του τόν Χριστό, τότε ἡ χάρη καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θά αὐξάνεται καί στή ζωή σου καί στό ἔργο σου καί θά μπο­ρεῖς εὐκολότερα νά ἀντιμετωπίζεις καί τίς δυσκολίες καί τούς πειρα­σμούς πού θά ἀντιμετωπίσεις στήν ἱερατική σου ζωή, ἡ ὁποία, ὅπως συχνά ἐπαναλαμβάνω, εἶναι σταυ­ρός, τόν ὁποῖο καλεῖται ὁ κάθε ἱερέας νά τόν σηκώ­νει.

Αὐτόν καλεῖσαι νά σηκώνεις καί ἔτσι, ἀλλά ὄχι μόνος. Θά ἔχεις τή βοήθεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἀλ­λά καί τή βοήθεια καί τή συμπα­ράσταση τόσο τοῦ ἐπισκόπου σου, ὅσο καί τοῦ πνευματικοῦ σου πατρός καί ὅλων τῶν πατέρων τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως. Θά ἔχεις καί τή συμπαράσταση τῆς εὐλαβοῦς συζύγου καί τῶν οἰκείων καί φί­λων σου πού συμπροσεύχονται σήμε­ρα κατά τή χειροτονία σου.

Φρόντισε, λοιπόν, νά φανεῖς ἄξιος τῆς μεγάλης δωρεᾶς πού θά λάβεις σέ λίγο, μέ τή συνεπῆ καί ἀνεπίληπτη διακονία σου, μέ τήν ἀγάπη σου πρός τούς ἀνθρώπους, μέ τόν προσωπικό σου ἀγώνα καί τήν ταπείνωσή σου, ὥστε νά ἀξιω­θεῖς καί σύ κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως νά συγκαταριθμηθεῖς μετά τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ καί νά λά­βεις τόν μισθό τῶν πιστῶν καί φρονίμων οἰκονόμων του. Εἴσελθε, λοιπόν, στήν χαρά τοῦ Κυρίου σου γιά νά λάβεις τόν δεύτερο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.