Σωτήριος, Μητροπολίτης Κορέας
Ένα γράμμα, μια φωτογραφία και μια…λεζάντα έμελλε ν’ αλλάξουν για πάντα τη ζωή του στρατιωτικού ιερέα, πρώην Πρωτοσυγκέλλου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών Σωτήριου Τράμπα.
Μπουλούκου Μάγδα
Ένα γράμμα, μια φωτογραφία και μια…λεζάντα έμελλε ν’ αλλάξουν για πάντα τη ζωή του στρατιωτικού ιερέα, πρώην Πρωτοσυγκέλλου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1968-1973), Σωτήριου Τράμπα. Ήταν μια κατεπείγουσα αίτηση για ιερέα που έφτασε από την Κορέα το 1975, η φωτογραφία μικρών παιδιών, ντυμένων με την τοπική ενδυμασία, έξω από έναν ορθόδοξο ναό και…η λεζάντα «αισθανόμαστε ορφανά». Αμέσως, αποφάσισε να πάει, έστω και για λίγο καιρό, να βοηθήσει. 33 χρόνια μετά, ως Μητροπολίτης Κορέας πια, ο π. Σωτήριος εξακολουθεί να ζει και να διακονεί στη χώρα της πρωινής γαλήνης…
– Ποια ήταν τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίσατε, φτάνοντας εκεί, το 1975;
– Το πρώτο ήταν ότι δεν είχα κατοικία. Τις πρώτες ημέρες έμενα σε ξενοδοχείο, μετά νοίκιασα ένα διαμέρισμα. Οι συνθήκες ήταν άσχημες και, βέβαια, αυτές οι δυσκολίες συνεχίστηκαν τα πρώτα χρόνια. Ο μοναδικός ορθόδοξος ναός σε όλη την Άπω Ανατολή τότε, ο Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου, δεν είχε καν θέρμανση. Ακόμη, δεν γνώριζα την κορεατική γλώσσα, ενώ ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα ήταν η έλλειψη εκκλησιαστικών βιβλίων και, φυσικά, το θέμα των αναγκαίων οικονομικών μέσων, προκειμένου η Εκκλησία μας να ανταποκριθεί στις εκεί ανάγκες.
– Πόσοι χριστιανοί ορθόδοξοι Κορεάτες υπήρχαν τότε και πόσοι είναι σήμερα;
– Χριστιανοί ορθόδοξοι Κορεάτες υπήρχαν από το 1900, οπότε ξεκίνησε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κορέας, και αρκετοί ήταν κι εκείνοι που έγιναν μετά τον Πόλεμο της Κορέας, από τον π. Ανδρέα Χαλκιόπουλο, που ήταν στο ελληνικό εκστρατευτικό Σώμα. Οι περισσότεροι, όμως, είχαν σκορπίσει. Ο αριθμός ήταν πολύ περιορισμένος. Με τη χάρη του θεού και με τις προσπάθειες των εκεί ιερέων μας και πολλών συνεργατών, καθώς και με την υλική, πνευματική και ηθική βοήθεια από την Ελλάδα, συνεχώς βαπτίζονται και νέοι αλλά και ολόκληρες οικογένειες. Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, η ομαδική βάπτιση στο Ιντσόν, τον περασμένο Δεκέμβριο, την Κυριακή προ των Χριστουγέννων, που βαπτίστηκαν ο παππούς, η γιαγιά , τα παιδιά τους…μέχρι και το δισέγγονο. Οι πιστοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κορέας, η οποία από το 1955 υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ανέρχονται στους τρεις χιλιάδες. Είναι λίγοι, σε σύγκριση με τον πληθυσμό, που μόνο στη Ν. Κορέα ζουν 50 εκατομμύρια άνθρωποι.
-Ποιες είναι οι επικρατέστερες θρησκείες;
– Περίπου το 25% είναι βουδιστές, οι χριστιανοί όλοι είμαστε λίγο περισσότεροι από τους βουδιστές, υπάρχουν και άλλες μικρότερες θρησκείες αλλά και 20 εκατομμύρια άνθρωποι άνευ θρησκεύματος. Στην Κορέα υπάρχει πλήρης θρησκευτική ελευθερία.
Γενικώς, απολαμβάνουμε μία εξαίρετη τιμή. Μάλιστα, τώρα που πρόκειται, στις 25 Φεβρουαρίου, να γίνει η ορκωμοσία του νέου Προέδρου με ενημέρωσαν ότι έχουν στείλει πρόσκληση να παραστώ και εγώ, που δεν είμαι Κορεάτης υπήκοος, απλώς Επίτιμος Δημότης της πόλης της Σεούλ, όπως μ’ έχει ανακηρύξει ο Δήμαρχός της.
– Τι έλκει τους Κορεάτες στην ορθόδοξη Πίστη;
– Ένα βασικό στοιχείο είναι η ορθόδοξη λατρεία, η οποία τους συγκινεί. Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια μιας καθηγήτριας κορεατικής γλώσσας, η οποία είναι προτεστάντισσα. Λέει, λοιπόν: «Εμείς στις προτεσταντικές εκκλησίες λέμε πολλά λόγια και κάνουμε λίγη προσευχή. Εσείς κάνετε πολλή προσευχή και λέτε λίγα λόγια, σύντομα κηρύγματα».
-«Προσλαμβάνει» η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κορέας τοπικά παραδοσιακά στοιχεία, που δεν αντίκεινται στη χριστιανική ηθική και στην ορθόδοξη λατρεία;
– Φυσικά. Για παράδειγμα, εκεί χρησιμοποιούν το ρύζι ως βασική τροφή και όχι το σιτάρι. Έτσι, τα κόλλυβα τα κάνουμε με ρύζι και όχι με σιτάρι. Επίσης, οι Κορεάτες γιορτάζουν το σεληνιακό έτος, το κινεζικό, το οποίο ήταν στις 7 Φεβρουαρίου. Εκείνη τη μέρα συνηθίζουν να κάνουν δείπνα για τους νεκρούς. Εμείς το έχουμε μετατρέψει σε μνημόσυνο. Είναι περίεργο για εμάς τους Έλληνες η τέλεση μνημόσυνου ανήμερα την Πρωτοχρονιά, όμως τους ταιριάζει, τους εκφράζει και έρχονται στην εκκλησία.
Επίσης, στο Τσου-σοκ, κάθε φθινόπωρο, στο τέλος της συγκομιδής, εορτάζεται μια γιορτή σαν την ημέρα των Ευχαριστιών των Αμερικανών. Οι Κορεάτες, τότε, πηγαίνουν στα μνήματα, ως τιμή κι ευχαριστία προς τα πνεύματα και τους προγόνους. Εμείς, επίσης, πηγαίνουμε στο ορθόδοξο κοιμητήριο και κάνουμε τρισάγια για τους κεκοιμημένους, Συνδυάζεται, δηλαδή, η παραδοσιακή τους γιορτή με την ορθόδοξη παράδοση των μνημόσυνων.
– Πώς επιλέγονται τα ονόματα που δίδονται στους Κορεάτες;
– Όταν πήγα εκεί, είχα ακούσει πως τα κορεατικά ονόματα είναι πολύ όμορφα. Έχουν ονόματα όπως «ευωδία ρόδου» ή «ευωδία γιασεμιού». Έτσι, τους ρώτησα εάν ήθελαν να τους δίνω χριστιανικά ή κορεατικά ονόματα. Αφού, λοιπόν, έκαναν συμβούλιο, μου είπαν: « έχουμε το όνομά μας, ας έχουμε και το όνομα ενός αγίου ή μιας αγίας». Γενικώς, πάντως, προτιμούμε να συνδυάζονται τα γενέθλια ή η μέρα της βάπτισής τους με τον προστάτη άγιο.
– Σήμερα, ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Μητρόπολη Κορέας;
– Πάντα υπάρχουν ελλείψεις προσώπων, συνεργατών. Πρέπει να πούμε ότι σήμερα οι επτά ενορίες μας δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα των πρώτων ετών. Υπάρχουν προβλήματα όμως που υπερισχύουν των δυνατοτήτων μας. Για παράδειγμα, εάν θέλουμε να κτίσουμε έναν ιερό ναό, τα ποσά είναι τεράστια. Στην παρούσα φάση, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα Ασιατικό Ορθόδοξο Συνεδριακό Εκπαιδευτικό Κέντρο, που να συμπεριλαμβάνει και Θεολογική Σχολή, αλλά το ποσό για την ανέγερση των κτιρίων είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που μας ξεπερνά και μας απασχολεί. Προσπαθούμε να βρούμε δωρητές ή κάποιες πηγές από πιο επίσημους παράγοντες.
