Η θέση του Ναού του Αγίου Νικολάου, πάνω στους βράχους που τους χαϊδεύει με τη γαλήνη της ή τους δέρνει με τη μανία της η παρακείμενη θάλασσα, μαρτυρά αδιαμφισβήτητα ότι ο Ναός αποτέλεσε το «ιερό καταφύγιο» των Βρονταδούσων ψαράδων και ναυτικών.
Το προσωνύμιο του «Λιμνιωνάρη» ή «Λιμενάρη» δόθηκε για να θυμίζει ότι ο Άγιος Νικόλαος είναι ο τιμονιέρης των πλοίων που τα οδηγεί με ασφάλεια σε κάθε λιμάνι του κόσμου. Δεν είναι γνωστό πότε κατασκευάστηκε ο Ναός. Η πρώτη αναφορά ύπαρξης του Ναού γίνεται σε βιβλίο από τον Φίλιππο Αργέντη το 1599. Στην αρχή ήταν μονόκλιτος με γυναικωνίτη και κωδωνοστάσιο.
Το 1950 έγινε προσθήκη του βόρειου κλίτους που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Φανούριο ενώ αφαιρέθηκε ο γυναικωνίτης. Το 1942 έγινε η ανακήρυξη του ως ενοριακός Ναός και το 1984 κατασκευάστηκε ο Νάρθηκας.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου Νησί πανηγυρίζει στις 6 Δεκεμβρίου, όπου μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία ακολουθεί τρισάγιο στην εξέδρα που βρίσκεται στη βραχώδη ακτή ανατολικά του ναού και ρίψη στεφάνου στη θάλασσα «εις μνημόσυνον απάντων των απολεσθέντων μελών της ναυτικής οικογενείας».
Δείτε το σχετικό βίντεο: