“Στην παραβολή του Χριστού με τον πλούσιο και τον Λάζαρο, τον πλούσιο που δεν έχει όνομα τελικά φαίνεται να μην έχει και μάτια. Μέσα στην αυτάρκειά του, δεν βλέπει τον Λάζαρο, δεν τον γνωρίζει. Τον αναγνώρισε μόνο όταν βρέθηκαν εκεί. Ο ένας στη φωτιά και ο άλλος στην αγκαλιά του Αβραάμ. Κι αναρωτιέμαι κάθε φορά: Άραγε εγώ βλέπω; Βλέπω αυτό που πρέπει; Αντιλαμβάνομαι τον Λάζαρο στη ζωή μου; Βλέπω τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, να τους ρίξω ένα βλέμμα, να δώσω κάτι απ’τον εαυτό μου; ή είμαι πνιγμένος στην αυτάρκειά μου;
Αλήθεια. Μπορείς να απαντήσεις με ειλικρίνεια; Θα είμαστε έτοιμοι, να μην βρεθούμε στην ίδια θέση με τον πλούσιο; Και μην πεις δεν είμαι πλούσιος.
Τελικά, ο καθένας έχει μιά αυτάρκεια και ίσως παγιδεύεται να μην βλέπει τι συμβαίνει γύρω του”.
Δημητριάδος Ιγνάτιος: Καθένας έχει μιά αυτάρκεια και ίσως παγιδεύεται να μην βλέπει τι συμβαίνει γύρω του-Βίντεο
