«Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιερατικής και επισκοπικής μας διακονίας, είναι όταν καλούμεθα σε εξόδιο ακολουθία, σε κηδεία δηλαδή, νέου ανθρώπου, παιδιού, και είναι παρόντες και οι γονείς.
Τι μπορείς να πεις;
Όμως, ταυτόχρονα ζούμε και συγκλονιστικά γεγονότα.
Γιατί οι γονείς που πιστεύουν στον Χριστό με την καρδιά τους και στην ανάσταση των νεκρών, είναι προσευχόμενοι, κι ενώ ζουν τον πόνο, ξέρουν ότι θα έρθει η στιγμή της κοινής αναστάσεως.
Πολλές φορές η απελπισία πιάνει τους ανθρώπους κι αναρωτιούνται το γιατί.
Δεν μπορούμε να απαντήσουμε, μόνο ο Θεός παρηγορεί.
Όμως η Ανάσταση και η πίστη σε Αυτή, είναι μιά απάντηση.
Ο φυσικός θάνατος θα έρθει για όλους, όπως τελικά ήρθε και για τον νέο της Ναΐν.
Όμως ο Χριστός απέδειξε ότι η Ζωή και η Ανάσταση είναι δική Του.
Γιατί, την Ανάστασή Του, μας δώρισε».