Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τον λόγο έλαβε ο Ηγούμενος της Μονής Αρχιμ. Νικόδημος Αγαθονίκου, ο οποίος ζήτησε την ευχή του Ποιμενάρχου μας, «για να διαφυλάξουν οι νεοχειροτονηθέντες αδελφοί αμόλυντη και ακέραιη την μεγάλη δωρεά, να φανούν αντάξιοι της αποστολής τους και να μη λυπήσουν ποτέ το Πανάγιο Πνεύμα».
Στην αντιφώνησή του ο Σεβασμιώτατος χαρακτήρισε την σημερινή ημέρα, «ημέρα Πεντηκοστής, καθότι τρεις φορές ενήργησε το Άγιο Πνεύμα, στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων και στις χειροτονίες των δύο αδελφών». Ο κ. Ιγνάτιος, παίρνοντας αφορμή από την σημερινή Ευαγγελική περικοπή, της κλήσης των πρώτων Μαθητών, παρατήρησε ότι «από τότε ο Χριστός γυρίζει ανάμεσά μας και σαγηνεύει τους ανθρώπους, όπως συμβαίνει σ΄ αυτό το Μοναστήρι, όπου, τα τελευταία είκοσι χρόνια, ο Χριστός ομιλεί στις ψυχές νέων ανθρώπων. Το πνεύμα του κόσμου δεν μπορεί να εξηγήσει αυτό το θαύμα, αλλά έτσι λειτουργεί η Χάρις του Θεού». Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην γνωριμία του με τον Μακαριστό Γέροντα Αιμιλιανό και τον διάδοχό του Ηγούμενο Νικόδημο, με τους οποίους αναπτύχθηκε απόλυτη εμπιστοσύνη, η οποία προκάλεσε θαυμαστά αποτελέσματα στην αναγέννηση της Μονής και στην εν γένει πνευματική αναγέννηση της περιοχής, ενώ συγκρότησαν αδελφότητα δώρο Θεού για την Τοπική μας Εκκλησία. «Αυτός είναι ο Χριστός και η Εκκλησία, αυτή είναι η ελπίδα μας για το μέλλον. Γύρω μας τα πράγματα είναι δυσοίωνα, όμως δεν απελπιζόμαστε, γιατί έχουμε ενοποιό μας δύναμη την κοινή μας πίστη, έχουμε ζωντανή Εκκλησία, έχουμε τον Χριστό, που ελκύει και σήμερα καθαρές καρδιές». Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Ποιμενάρχης μας επεσήμανε ότι «και σήμερα ζήσαμε μια μεγάλη χαρά, που τόσο έχουμε ανάγκη στις μέρες μας. Αγαπώ την αδελφότητα και όλα τα Μοναστήρια μας, που είναι ζωντανά, ανοικτά στον λαό μας, που με ιδιαίτερο τρόπο, διακονούν…». Ζήτησε δε από όλους «ενότητα και υπομονή, να αντιληφθούμε την παιδαγωγία του Θεού μέσα από την πρόσφατη μεγάλη δοκιμασία, που πρέπει να μας προσγειώσει, για να καταλάβουμε ότι ο εγωισμός και η φιλαυτία, που επιδεικνύει η εποχή μας, επιφέρουν δεινά και καταστροφές, ενώ η ταπείνωση και μετάνοια, ελκύουν την Χάρη και το έλεος του Θεού, από το οποίο πάντοτε έχουμε ανάγκη».