Αναλύοντας την ευαγγελική περικοπή της ημέρας ο Σεβασμιώτατος Φθιώτιδος , αφού ανέλυσε τις δύο βασικές θεματικές ενότητες του ευαγγελικού αναγνώσματος, τις σχετικές με το γενεαλογικό δένδρο του Ιησού και την αφήγηση της Γεννήσεως, επικέντρωσε την θεματική του λόγου γύρω από το μυστήριο του Εμμανουήλ, θέτωντας μερικά καίρια ερωτήματα, για το αν τελικά είναι παρών, είναι «μεθ’ ημών ο Θεός» στη ζωή μας.
«Φέτος λοιπόν, που είναι ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα, μήπως είναι μία μοναδική ευκαιρία να προσεγγίσουμε τον Εμμανουήλ; Να σκεφτούμε δηλαδή, πολύ απλά και να ψαχτούμε μέσα μας: Είναι πράγματι ο Θεός μεθ’ ημών; Ή μήπως ο Θεός παραμένει τελικά, ακόμα τραγικά ξένος από τη ζωή μας; Είμαστε φίλοι και οικείοι με τον Θεό; Ή είμαστε απομακρυσμένοι και χωρισμένοι από τον Θεό;
Να αναρωτηθεί ο κάθε ένας από μας: πώς ζω το Μυστήριο του Εμμανουήλ μέσα στη ζωή μου, μέσα στην καθημερινότητά μου, μέσα στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους, μέσα στον τρόπο, με τον οποίον αντιμετωπίζω αυτόν που είναι διαφορετικός από εμένα, αυτός που είναι αντίθετος από εμένα, αυτόν που δεν συμφωνεί με μένα, αυτόν που έχει μία άλλη αντίληψη, μία άλλη άποψη, μία άλλη προσέγγιση, έναν άλλον τρόπο πορείας μέσα στον κόσμο;
Πώς ζω τον Εμμανουήλ: όταν έχω ένταση, όταν βρίσκομαι σε ταραχή, όταν δεν μπορώ να κάνω διάλογο, όταν δεν έχω την υπομονή να ακούσω τον άλλον, όταν δεν σέβομαι τον άλλον, όταν δεν νοιάζομαι για τον πτωχό, τον περιφρονημένο, τον αδύναμο τον ασθενή;
Πως θα ζήσω τον Εμμανουήλ, όταν η καρδιά μου αναστατώνεται από θεωρίες συνωμοσίας, όταν παντού βλέπω σκιές, όταν θέλω να ζήσω με τη φοβικότητα, με την αγωνία και όταν μάλιστα και ο ίδιος σπέρνω αυτήν την φοβικότητα, αυτή την ταραχή, αυτή τη εχθροπάθεια, αυτή η μυστικοπάθεια, αυτό το κλείσιμο και το σφράγισμα του εαυτού μας απέναντι στον άλλο;
Πώς μπορώ να ζήσω το Μυστήριο του Εμμανουήλ μέσα στην καρδιά μου; Αυτό είναι το ερώτημα των Χριστουγέννων και αυτό είναι το Μυστήριο των Χριστουγέννων.
Και αν θέλουμε να βοηθηθούμε στην απάντηση, μπορούμε να κάνουμε ένα απλό ερώτημα στον εαυτό μας, για να καταλάβουμε αν ζούμε τον Εμμανουήλ. Συγχώρεσα αυτόν που με έβλαψε; Αν το συγχώρεσα, τότε ναι! Ο Θεός είναι μεθ’ ημών. Αν δεν τον συγχώρεσα, τότε ο Θεός δεν είναι μεθ΄ ημών, γιατί ο Θεός ο δικός μας, είναι ο Θεός τη συγχώρεσης.
Μπόρεσα να ακούσω τον άλλον, που θέλει να μου μιλήσει, που θέλει να μου πει το παράπονο του, που θέλει να μου πει τον καημό του, που θέλει να μου εκφραστεί ή του κλείνω την πόρτα της καρδιάς μου; Αν έχω ανοίξει τα αυτιά της ψυχής και της καρδιάς μου, τότε πράγματι ο Θεός σε στην μεθ΄ημών. Αν όμως κρατάω την καρδιά μου κλειστή και βάζω τείχη ανάμεσα σε μένα και στους άλλους, τότε σημαίνει ότι ο Θεός δεν είναι μεθ’ ημών».
Κλείνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Τέτοιου είδους ερωτήματα αν θέσουμε, και πολλά άλλα, μπορούμε να δώσουμε ειλικρινείς και τίμιες απαντήσεις, για να καταλάβουμε αν θα ζήσουμε επιτέλους αληθινά Χριστούγεννα ή όχι. Είναι ευκαιρία φέτος μοναδική, να ζήσουμε τα Χριστούγεννα, μέσα στα δάκρυα της αγωνίας και ενδεχομένως και της μοναξιάς. Μπορούμε όμως να ζήσουμε τη λύτρωση, την απάντηση ότι ο Θεός έστιν μεθ’ ημών. Ότι ο Εμμανουήλ είναι στο σπίτι μας, είναι στην καρδιά μας, είναι στη ζωή μας, είναι στο είναι μας, είναι μαζί μας!».