Για ένα μοναδικό γεγονός έκαναν λόγο οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού, αλλά και ο θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Φθιώτιδος κ. Ηλίας Κυρμανίδης, ο Δήμαρχος Καμένων Βούρλων κ. Ιωάννης Συκιώτης, καθώς και άλλοι επίσημοι, οι οποίοι παρέστησαν στην Ακολουθία και έλκουν την καταγωγή τους από το χωριό.
Μοναδικό γεγονός μιας και στην Άγναντη, πρώτη φορά τελεί Ιερή Ακολουθία Αρχιερέας και δη ο επιχώριος Μητροπολίτης.
Η συγκίνηση και η χαρά των κατοίκων ήταν τόσο μεγάλη από την αποψινή παρουσία του κ. Συμεών στο χωριό, όπου έστρωσαν τους δρόμους και τα γραφικά σοκάκια του χωριού με δάφνες για να περάσει ο Σεβασμιώτατος.
«Δοξάζω το Θεό που με αξιώνει για πρώτη φορά φέτος να γιορτάσω το Πάσχα με τους πιστούς και όχι μόνος και επειδή το περσινό Πάσχα ήταν μοναχικό, σκέφτηκα φέτος να ξεκινήσω τη φετινή πορεία της Μεγάλης Εβδομάδος από ένα χωριό που αγναντεύει, εξ’ ου και Άγναντη.
Αγναντεύει την απέραντη θέα, την απέραντη ελευθερία και το απέραντο οξυγόνο. Από ένα χωριό που μπορεί να μην έχει πολλούς κατοίκους, όμως έχει καρδιά και ψυχή. Έχει όραμα και κυρίως έχει πλούτο εσωτερικό. Για αυτό από την όμορφη Λοκρίδα που αγαπώ, ξεκινούμε το ταξίδι τη προσευχής, για να φτάσουμε στο Άγιο Πάσχα.
Και σήμερα που έρχεται ο Νυμφίος εν τω μέσω της νυκτός και καλούμεθα να μας βρει σε εγρήγορση, εύχομαι ολόψυχα μέσα από την καρδιά μου, να βρισκόμαστε πάντα σε εγρήγορση, διότι όλες οι δυσκολίες, οι δοκιμασίες, αλλά και τραγωδίες σε ατομικό, συλλογικό και εθνικό επίπεδο ξεκινάν από τον εφησυχασμό.
Γι’αυτό σε όλους τους λεβέντες και τις λεβέντισσες αυτού του ευλογημένου τόπου, θέλω να στείλω το μήνυμα ότι οι άνθρωποι που έχουν το προνόμιο να κατάγονται από τέτοια χωριά καλούνται να είναι πρωτοπόροι στην εγρήγορση και στην νήψη. Να είναι τα μάτια τους ανοιχτά και το μυαλό τους καθαρό. Η ζωή σας και η καρδιά σας να είναι μια συνεχής βαθιά και μακρινή ματιά. Να μην βλέπουμε με τα μάτια μας επιφανειακά. Καλούμαστε να είμαστε λαός του «είναι» και όχι του «φαίνεσθαι», υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος.
Μονάχα με εγρήγορση και καλή προαίρεση μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα πιο βαθιά. Σας εύχομαι ολοκάρδια, πατρικά και αγαπητικά να είστε ευλογημένοι και να χαίρεστε τις οικογένειές σας».
Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος και σύμφωνα με το λειτουργικό πρόγραμμα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος, μετέβη στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος της λουτροπόλεως των Καμένων Βούρλων, όπου χοροστάτησε την Ακολουθία του Νυμφίου.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας μέσω του τηλεοπτικού σταθμού «Star Κεντρικής Ελλάδος»,μέσω του Ραδιοφωνικού σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως (89,4 Fm) και μέσω διαδικτύου.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέφερε:
«Ο Ιερός Υμνωδός, μας προσκαλεί να πάρουμε το μήνυμα από το επιτίμιον της «ξηρανθείσης συκής δια την ακαρπίαν», να φοβηθούμε να αποκτήσουμε έναν δημιουργικό φόβο και να «προσάξωμεν Χριστώ καρπούς ἀξίους μετανοίας».
Ο Χριστός πεινά πράγματι, δεν πεινά για υλική τροφή είναι απαθής και ανενδεής o Χριστός. Πώς είναι δυνατόν να πεινά Αυτός, ο οποίος δημιούργησε τα πάντα, Αυτός ο οποίος δημιούργησε κάθε τροφή, κάθε στοιχείο της φύσεως, πώς είναι δυνατόν να πεινά ο Χριστός; Πεινά όμως ο Χριστός! Ποια είναι η πείνα που έχει ο Χριστός; Πολύ όμορφα το ερμηνεύουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και ιδιαίτερα οι ασκητές και νηπτικοί Πατέρες. Πεινά για μας, πεινά για το πρόσωπό μας, πεινά για την αγάπη μας, πεινά για την δική μας καρποφορία.
Θέλει ο Χριστός η ζωή μας να καρποφορεί, δεν θέλει η ζωή μας να ξηραμένη, δεν θέλει να έρθει να μας συναντήσει «εν τω μέσω της νυκτός». «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός» ψάλαμε απόψε.
Δεν θέλει να έρθει να μας βρει μονάχα με φύλλα, αλλά θέλει να μας βρει με καρπό. Και ποιοι είναι οι καρποί; Ποιοι είναι οι καρποί της ζωής ενός χριστιανού, ενός ανθρώπου, οι οποίοι μπορούν να χορτάσουν τον ίδιο τον Θεό; Οι καρποί είναι τα έργα της μετάνοιας και τα έργα της πίστεως.
Ο Χριστός θέλει να δει την αγάπη μας έμπρακτη, θέλει να δει τον πόθο μας έμπρακτο θέλει να δει την προσμονή του Νυμφίου να την δει πραγματικά σαν το μέλημα της ζωής μας και όχι έναν λόγο τυπικό ή ένα καθήκον θρησκευτικό. Πώς λοιπόν θα ξεπεράσουμε την ξηρασία της ψυχής μας; Πόσες φορές δεν αισθανόμεθα ακόμα και στην σχέση μας με τον Θεό, δεν αισθανόμεθα ότι θέλουμε, αλλά δεν τα καταφέρνουμε, προσπαθούμε, αλλά δεν βρίσκουμε αποτέλεσμα; Πόσες φορές δεν διαπιστώνουμε στις σχέσεις μας μέσα στην οικογένεια μας, ακόμα και μέσα στο άμεσο περιβάλλον μας, δεν βρισκόμαστε μπροστά στην διαπίστωση ότι μπορεί να μην μας καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος μας ο άντρας, η ίδια μας η γυναίκα, τα παιδιά μας, οι γονείς μας. Πόσες φορές δεν αισθανόμαστε ότι χτυπάμε σε τοίχο, ότι βρίσκουμε σε τοίχο. Πόσες φορές δεν νιώθουμε, ότι η προσπάθεια μας δεν τελεσφορεί και δεν καρποφορεί και αυτό μας δημιουργεί απογοήτευση, μας δημιουργεί ανησυχία, φόβο, αγωνία.
Πώς λοιπόν θα καταφέρουμε να έχουμε καρποφορία; Αυτό είναι το ερώτημα που μας τίθεται τώρα στην αρχή της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Γιατί ο Χριστός θέλει να είμαστε κοντά Του, θέλει να Τον ακολουθήσουμε σε όλη Του την πορεία στον Σταυρό, στον Γολγοθά, στον Τάφο, στην Ανάστασή Του. Αλλά αυτή η πορεία με τον Χριστό δεν μπορεί να είναι απλώς ένα «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος» σαν αυτό, το οποίο το πρωί κατά την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα το έψαλαν και το εκραύγασαν οι άνθρωποι της εποχής, αλλά και οι άνθρωποι κάθε εποχής.
Για να καρποφορήσει λοιπόν το δέντρο της ψυχής μας και της καρδιάς μας και να μην γίνει «καταραθείσα και ξηρανθείσα συκή», το πρώτο και βασικό είναι, να καλλιεργήσουμε τον πόθο και την λαχτάρα και την αγάπη για τον Νυμφίο. Να ποθήσουμε πραγματικά τον Νυμφίο, να ποθήσουμε τον Νυμφίο Χριστό και όχι απλά μια εξωτερική θρησκευτικότητα.
Ο Χριστός είναι μια μοναδική ευκαιρία, για να ανάψει μέσα στην καρδιά μας ο πόθος και η λαχτάρα της αγάπης. Να καταλάβουμε πολύ απλά, ότι ο Χριστός είναι η Αγάπη μας, ότι ο Χριστός είναι η αληθινή Αγάπη, η μόνη αγάπη. Να καταλάβουμε, ότι στην ζωή μας αν θέλουμε πραγματικά να είμαστε γεμάτοι με τον Χριστό και να χορταίνουμε τον Χριστό με την παρουσία μας, καλούμεθα να ακολουθήσουμε και εμείς τον δρόμο που ακολούθησε και Εκείνος, τον δρόμο δηλαδή, της θυσίας της ταπείνωσης και της αγάπης.
Ο κόσμος αδερφοί μου δεν θα αλλάξει, αν περιμένουμε κάποιοι άλλοι να τον αλλάξουν, αν αναμένουμε από κάποιους άλλους και απαιτούμε μάλιστα και κυρίως, αν περιμένουμε να αλλάξει με έναν μαγικό τρόπο. Ο κόσμος θα αλλάξει, αν αλλάξει ο καθένας από μας. Αν αλλάξει ένας από μας, ήδη έχει αλλάξει ο κόσμο κατά έναν και έχει γίνει καλύτερος.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αδερφοί μου ευλογημένοι, για όλους μας ανεξαιρέτως, το παράδειγμα «της καταραθείσης και ξηρανθείσης συκής», να ταρακουνήσει την καρδιά μας και την ψυχή μας. Μην μας συναντήσει ο Χριστός πεινασμένος και βρει μονάχα φύλλα. Να βρει καρπούς στην καρδιά μας και στην ψυχή μας και στην ζωή μας και στις σχέσεις μας, παντού στο είναι μας».