Κουρά Μοναχού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά – Βίντεο

Στο τέλος της Ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την μοναχική κουρά (ρασοευχή) του κ. Γεωργίου Γιαννόπουλου, μετονομάσας αυτόν εις Μοναχό Νικηφόρο.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά την μοναχική κουρά ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέ­ρες καί πανηγυρίσαμε τήν ἑορτή τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλη­σίας, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀπο­στόλου Παύλου. Καί ἡ ἑορτή αὐτή μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά σκε­φθοῦ­με πόσους κόπους κατέβαλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά νά κηρύξει τό Eὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί πόσες ταλαιπωρίες καί διωγμούς ὑπέστη, χωρίς νά ἔχει κανένα προσωπικό ὄφελος. Τό μόνο του κίνητρο ἦταν ἡ μεγάλη ἀγάπη του πρός τόν Χριστό ἀλλά καί ἡ ἀγάπη του πρός τούς ἀνθρώπους.

Γι᾽ αὐτό, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλᾶ μέ τέτοιον τρόπο γιά τήν ἀγάπη. «Κανείς ἄλλος», συνεχίζει ὁ ἅγιος, «δέν θά μποροῦσε νά τό κάνει ὅπως ὁ θεῖος Παῦλος. Ἐκεῖνος μᾶς ἔδειξε τήν πραγμα­τι­κή οὐσία τῆς ἀγάπης καί τή σπου­δαιότητά της. Ἡ ἀγάπη εἶναι τό κέντρο ὅλης τῆς χριστιανι­κῆς διδασκαλίας, ὅλου τοῦ Εὐαγ­γελίου, καί χωρίς αὐτήν ὁ ἄνθρω­πος δέν εἶναι τίποτε».

‟Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώ­πων λαλῶ καί τῶν ἀγγέλων, ἀγά­πην δέ μή ἔχω, γέγονα χαλκός ἠ­χῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον”, γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν περίφημο ἐκεῖνο ὕμνο τῆς ἀγάπης.

«Ὁ ἦχος τῆς χάλκινης καμπάνας ἤ ὁ ἀλαλαγμός τοῦ κυμβάλου εἶναι κενός, δέν ἔχει περιεχόμενο», σχο­λιάζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς. «Κούφιος εἶναι ἐκεῖ­­­νος ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά γνω­ρίζει ὅλες τίς γλῶσσες, ἀκόμη καί τή γλῶσσα τῶν ἀγγέλων, ἀλλά δέν ἔχει ἀγάπη». Καί συνεχίζει: «Βλέπετε πόσο με­γάλη σημασία ἔχει ἡ ἀγάπη. Ὁ θεῖ­ος ἀπόστολος λέει ὅτι εἶναι ἀσύ­γκριτα πιό μεγά­λη καί ἀπό τήν πίστη πού μετακινεῖ τά βουνά καί ἀπό τήν γνώση πού γνωρίζει ὅλα τά μυστήρια». Καί συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἀπα­ραί­τητο νά συνοδεύει κάθε καλό ἔργο, κάθε καλή μας πράξη, διότι διαφορετικά ὅλα εἶναι περιττά καί μάταια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί δέν ὠφελεῖται ὁ ἄνθρωπος ἀκόμη καί ἐάν μοιράσει ὅλα τά ὑπάρχοντά του, καί ἐάν θυσιάσει τόν ἑαυτό του καί παραδώσει καί τό σῶμα του στή φωτιά.

Αὐτή τήν ἀγάπη εἶχε ὁ μέγας ἀπό­στολος Παῦλος. Aὐτή τήν ἀγάπη εἶχε καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς τόσο γιά τόν Θεό ὅσο καί γιά τούς ἀνθρώ­πους, καί αὐτή ἡ ἀγάπη ἀποτελοῦ­σε τήν κινητήριο δύναμη τῆς ζωῆς καί τῆς διακονίας τους.

Αὐτή τήν ἀγάπη καλεῖσαι νά ἀξιο­ποιήσεις καί σύ καί νά τήν μετα­τρέ­ψεις σέ κινητήριο δύναμη τῆς μοναχικῆς σου ζωῆς σου ἀλλά καί τῆς διακονίας, τήν ὁποία θά ἀνα­λάβεις σέ λίγες ἡμέρες.

Δέν ἀμφιβάλλω ὅτι ἡ ἀγάπη σου πρός τόν Θεό καί τήν ἀφιέρωση σέ Αὐτόν ὁδήγησε τά βήματά σου μέχρις ἐδῶ, μέχρι τή στιγμή τῆς μοναχικῆς σου κουρᾶς. Μήν θεω­ρή­σεις ὅμως ὅτι ἀρκεῖ αὐτή ἡ ἀγά­πη καί δέν χρειάζεται ἄλλη. Μή ξεχνᾶς ὅτι ἡ ἀγάπη ἔχει ἀρχή ἀλλά δέν ἔχει τέλος, διότι τό τέλος της εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστί», καί ἐάν θέλεις νά ἐκπλη­ρώ­σεις τόν σκοπό τῆς μοναχικῆς σου ζωῆς καί τῆς ἀφιερώσεώς σου στόν Χριστό, θά πρέπει νά ἀγωνίζεσαι ὄχι μόνο νά διατηρεῖς αὐτή τήν πρώτη ἀγάπη σου, ἀλλά καί καθη­μερινά νά τήν αὐξάνεις μέ τήν ὑπακοή, μέ τήν ταπείνωση, μέ τήν προσευχή, μέ τή μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, μέ τήν προσφορά στούς ἀνθρώπους γύρω σου.

Σήμερα ἔλαβες μέ τή μοναχική σου κουρά ἕνα νέο ὄνομα, τό ὁποῖο σοῦ τό ἔδωσα θέλοντας νά τιμήσω τόν μακαριστό Μητροπολίτη Κιν­σά­σας Νικηφόρο, μέ τόν ὁποῖο συν­δεόμουν πνευματικά ἀπό τά παιδικά μου χρόνια, καθώς καί οἱ δύο συνδεόμασταν μέ τόν νέο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ὅσιο Γερά­σιμο τόν Ὑμνογράφο.

Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Κιν­σάσας Νικηφόρος ἦταν ἕνας ἄν­θρω­πος τῆς ἀγάπης, ἀγάπης τήν ὁποία ἀπέδειξε ὄχι μόνο μέ τή μονα­χική του ζωή στή Σκήτη τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, ἀλλά καί μέ τή μεγάλη ἱεραποστολική του δράση τόσο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλ­βανίας ὅσο στή συνέχεια καί στήν Ἀφρική.

Ἀπό ἀγάπη στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους θυσίασε τήν ἡσυχία τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς, γιά νά διακο­νήσει ἀρχικά ὡς καθηγητής καί μετέπειτα ὡς σχολάρχης στήν Ἀθωνιάδα, στό Ἅγιον Ὄρος, προκειμένου νά βοη­θή­­σει νέους ἀνθρώπους πού ἤθε­λαν νά γίνουν κληρικοί. Γιά τόν ἴδιο λόγο πῆγε στή συνέχεια στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, ἡ ὁποία τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν ἐμπερίστα­τη, καί στή συνέχεια ἡ ἀγάπη του τόν ὁδήγησε ἀκόμη πιό μακριά, τόν ὁδήγησε στήν Ἀφρική γιά νά κηρύ­ξει τόν Χριστό στούς ἀνθρώπους πού δέν τόν γνώριζαν, ἀλλά καί νά συμβάλλει στήν ἐκπαίδευση ἀφρι­κα­νῶν κληρικῶν μέ τή Θεολογική Σχολή τήν ὁποία  ἵδρυσε στήν Ἱερά Μη­τρόπολή του.

Ἔχε, λοιπόν, καί ἐσύ ὡς πρότυπο αὐτήν τήν ἄδολη ἀγάπη, ἀλλά καί τήν ἀγά­πη τοῦ ὁμωνύμου καί νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, τοῦ θαυματουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε μεγάλη χάρη ἀπό τόν Θεό γιά τήν ἀγάπη του καί γιά τήν ὑπομονή του, καί ἀγωνίσου νά αὐξάνεις διαρκῶς τήν ἀγάπη σου πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους, καί νά προάγεσαι πνευματικά μέ τίς εὐχές καί τή συμπαράσταση τοῦ Ἐπισκόπου σου, τοῦ καθηγουμέ­νου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τοῦ πνευμα­τικοῦ σου καί ὅλων τῶν πατέρων τῆς Μονῆς, ἀλλά καί ὅλων ὅσων ἦρθαν σήμερα γιά νά προσευχη­θοῦν μαζί καί μέ τούς εὐλαβεῖς προσκυνητές γιά τή μεγάλη αὐτή στιγμή τή ζωή του.

Καί εὔχομαι διά πρεσβειῶν τῆς ἐφόρου τῆς Μονῆς μας, τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου, καί τοῦ προστά­του μας, τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, νά εὐαρεστήσεις στόν Θεό μέ τή ζωή σου καί νά ἀποδειχθεῖς ἄξιος τῆς κλήσεώς του.