Στο τέλος της Ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την μοναχική κουρά (ρασοευχή) του κ. Γεωργίου Γιαννόπουλου, μετονομάσας αυτόν εις Μοναχό Νικηφόρο.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά την μοναχική κουρά ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες καί πανηγυρίσαμε τήν ἑορτή τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Παύλου. Καί ἡ ἑορτή αὐτή μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά σκεφθοῦμε πόσους κόπους κατέβαλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά νά κηρύξει τό Eὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί πόσες ταλαιπωρίες καί διωγμούς ὑπέστη, χωρίς νά ἔχει κανένα προσωπικό ὄφελος. Τό μόνο του κίνητρο ἦταν ἡ μεγάλη ἀγάπη του πρός τόν Χριστό ἀλλά καί ἡ ἀγάπη του πρός τούς ἀνθρώπους.
Γι᾽ αὐτό, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλᾶ μέ τέτοιον τρόπο γιά τήν ἀγάπη. «Κανείς ἄλλος», συνεχίζει ὁ ἅγιος, «δέν θά μποροῦσε νά τό κάνει ὅπως ὁ θεῖος Παῦλος. Ἐκεῖνος μᾶς ἔδειξε τήν πραγματική οὐσία τῆς ἀγάπης καί τή σπουδαιότητά της. Ἡ ἀγάπη εἶναι τό κέντρο ὅλης τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, ὅλου τοῦ Εὐαγγελίου, καί χωρίς αὐτήν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι τίποτε».
‟Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καί τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δέ μή ἔχω, γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον”, γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν περίφημο ἐκεῖνο ὕμνο τῆς ἀγάπης.
«Ὁ ἦχος τῆς χάλκινης καμπάνας ἤ ὁ ἀλαλαγμός τοῦ κυμβάλου εἶναι κενός, δέν ἔχει περιεχόμενο», σχολιάζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς. «Κούφιος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά γνωρίζει ὅλες τίς γλῶσσες, ἀκόμη καί τή γλῶσσα τῶν ἀγγέλων, ἀλλά δέν ἔχει ἀγάπη». Καί συνεχίζει: «Βλέπετε πόσο μεγάλη σημασία ἔχει ἡ ἀγάπη. Ὁ θεῖος ἀπόστολος λέει ὅτι εἶναι ἀσύγκριτα πιό μεγάλη καί ἀπό τήν πίστη πού μετακινεῖ τά βουνά καί ἀπό τήν γνώση πού γνωρίζει ὅλα τά μυστήρια». Καί συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἀπαραίτητο νά συνοδεύει κάθε καλό ἔργο, κάθε καλή μας πράξη, διότι διαφορετικά ὅλα εἶναι περιττά καί μάταια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καί δέν ὠφελεῖται ὁ ἄνθρωπος ἀκόμη καί ἐάν μοιράσει ὅλα τά ὑπάρχοντά του, καί ἐάν θυσιάσει τόν ἑαυτό του καί παραδώσει καί τό σῶμα του στή φωτιά.
Αὐτή τήν ἀγάπη εἶχε ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος. Aὐτή τήν ἀγάπη εἶχε καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς τόσο γιά τόν Θεό ὅσο καί γιά τούς ἀνθρώπους, καί αὐτή ἡ ἀγάπη ἀποτελοῦσε τήν κινητήριο δύναμη τῆς ζωῆς καί τῆς διακονίας τους.
Αὐτή τήν ἀγάπη καλεῖσαι νά ἀξιοποιήσεις καί σύ καί νά τήν μετατρέψεις σέ κινητήριο δύναμη τῆς μοναχικῆς σου ζωῆς σου ἀλλά καί τῆς διακονίας, τήν ὁποία θά ἀναλάβεις σέ λίγες ἡμέρες.
Δέν ἀμφιβάλλω ὅτι ἡ ἀγάπη σου πρός τόν Θεό καί τήν ἀφιέρωση σέ Αὐτόν ὁδήγησε τά βήματά σου μέχρις ἐδῶ, μέχρι τή στιγμή τῆς μοναχικῆς σου κουρᾶς. Μήν θεωρήσεις ὅμως ὅτι ἀρκεῖ αὐτή ἡ ἀγάπη καί δέν χρειάζεται ἄλλη. Μή ξεχνᾶς ὅτι ἡ ἀγάπη ἔχει ἀρχή ἀλλά δέν ἔχει τέλος, διότι τό τέλος της εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστί», καί ἐάν θέλεις νά ἐκπληρώσεις τόν σκοπό τῆς μοναχικῆς σου ζωῆς καί τῆς ἀφιερώσεώς σου στόν Χριστό, θά πρέπει νά ἀγωνίζεσαι ὄχι μόνο νά διατηρεῖς αὐτή τήν πρώτη ἀγάπη σου, ἀλλά καί καθημερινά νά τήν αὐξάνεις μέ τήν ὑπακοή, μέ τήν ταπείνωση, μέ τήν προσευχή, μέ τή μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, μέ τήν προσφορά στούς ἀνθρώπους γύρω σου.
Σήμερα ἔλαβες μέ τή μοναχική σου κουρά ἕνα νέο ὄνομα, τό ὁποῖο σοῦ τό ἔδωσα θέλοντας νά τιμήσω τόν μακαριστό Μητροπολίτη Κινσάσας Νικηφόρο, μέ τόν ὁποῖο συνδεόμουν πνευματικά ἀπό τά παιδικά μου χρόνια, καθώς καί οἱ δύο συνδεόμασταν μέ τόν νέο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ὅσιο Γεράσιμο τόν Ὑμνογράφο.
Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Κινσάσας Νικηφόρος ἦταν ἕνας ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης, ἀγάπης τήν ὁποία ἀπέδειξε ὄχι μόνο μέ τή μοναχική του ζωή στή Σκήτη τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, ἀλλά καί μέ τή μεγάλη ἱεραποστολική του δράση τόσο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας ὅσο στή συνέχεια καί στήν Ἀφρική.
Ἀπό ἀγάπη στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους θυσίασε τήν ἡσυχία τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς, γιά νά διακονήσει ἀρχικά ὡς καθηγητής καί μετέπειτα ὡς σχολάρχης στήν Ἀθωνιάδα, στό Ἅγιον Ὄρος, προκειμένου νά βοηθήσει νέους ἀνθρώπους πού ἤθελαν νά γίνουν κληρικοί. Γιά τόν ἴδιο λόγο πῆγε στή συνέχεια στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, ἡ ὁποία τήν ἐποχή ἐκείνη ἦταν ἐμπερίστατη, καί στή συνέχεια ἡ ἀγάπη του τόν ὁδήγησε ἀκόμη πιό μακριά, τόν ὁδήγησε στήν Ἀφρική γιά νά κηρύξει τόν Χριστό στούς ἀνθρώπους πού δέν τόν γνώριζαν, ἀλλά καί νά συμβάλλει στήν ἐκπαίδευση ἀφρικανῶν κληρικῶν μέ τή Θεολογική Σχολή τήν ὁποία ἵδρυσε στήν Ἱερά Μητρόπολή του.
Ἔχε, λοιπόν, καί ἐσύ ὡς πρότυπο αὐτήν τήν ἄδολη ἀγάπη, ἀλλά καί τήν ἀγάπη τοῦ ὁμωνύμου καί νέου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ, τοῦ θαυματουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε μεγάλη χάρη ἀπό τόν Θεό γιά τήν ἀγάπη του καί γιά τήν ὑπομονή του, καί ἀγωνίσου νά αὐξάνεις διαρκῶς τήν ἀγάπη σου πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους, καί νά προάγεσαι πνευματικά μέ τίς εὐχές καί τή συμπαράσταση τοῦ Ἐπισκόπου σου, τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τοῦ πνευματικοῦ σου καί ὅλων τῶν πατέρων τῆς Μονῆς, ἀλλά καί ὅλων ὅσων ἦρθαν σήμερα γιά νά προσευχηθοῦν μαζί καί μέ τούς εὐλαβεῖς προσκυνητές γιά τή μεγάλη αὐτή στιγμή τή ζωή του.
Καί εὔχομαι διά πρεσβειῶν τῆς ἐφόρου τῆς Μονῆς μας, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καί τοῦ προστάτου μας, τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, νά εὐαρεστήσεις στόν Θεό μέ τή ζωή σου καί νά ἀποδειχθεῖς ἄξιος τῆς κλήσεώς του.